In 2017 verscheen Sophie Kennedy uit het niets met haar debuutalbum en daarbij legde ze de lat voor zichzelf zeer hoog. Sindsdien zat ze niet meer stil. Zo bracht ze als de helft van het elektronische duo Shari Vari in 2019 een eigenzinnige dansplaat uit. Het duurde nog even voor ze onder haar eigen naam een opvolger van haar debuut zou uitbrengen. Nu, in 2021, is het moment eindelijk aangebroken en mogen we kennismaken met ‘Monsters’.  “Now it’s always about going one step further” verkondigde Kennedy na haar eerste langspeler. Met genoegen kunnen we meedelen dat ze haar filosofie op ‘Monsters’ heeft waargemaakt.

We willen graag met de deur in huis vallen: het vervelendste aan ‘Monters’ is dat we geen favoriete nummer kunnen kiezen. Zanglijnen en pianostukken uit de barokpop die doen denken aan John Cales ‘Paris 1919’ worden op speelse wijze ondersteund door elektronische percussies. Sophia Kenndey studeerde aanvankelijk film, maar de plottwists zijn in haar muziek te vinden. Op ‘Francis’ nodigt ze de luisteraar uit om zich een scène voor te stellen waar Maleficence omhoog gehesen wordt onder dramatische synths.

Als we dan toch een favoriet moeten aanduiden, dan wordt het waarschijnlijk ‘Loop’. De eerste woorden grijpen meteen onze aandacht: “Our mothers are insane/’Cause their mothers are insane/Our fathers are insane/’Cause their fathers are insane”, wat ons betreft niets anders dan de waarheid. Kennedy toont de vele tinten uit haar kleurenpalet wanneer we plots botsen op een muur van stemharomonieën op ‘Do they know’. Na dit hemelse stuk krijgen we geen moment rust en dwingt ‘Cat on my tongue’ ons mee te zingen en in de auto de gaspedaal ietsje harder in te duwen. ‘Seventeen’ laat dan weer een videogame-achtige melodie horen die ons van een kalme schoonheid doet genieten.

Een oordeel over ‘Monsters’ is tijdens een eerste luisterbeurt niet mogelijk. De muziek swingt alle kanten uit en geen enkel nummer klinkt hetzelfde. We drukken na het slotnummer opnieuw op play, omdat onmogelijk alles gehoord kon worden. Haar tweede lp slaagt in zijn opzet door de luisteraar de behoefte aan te smeren dat de muzikale verzadiging pas komt bij een directe tweede luisterbeurt. Het is pas bij de stilte achteraf dat we beseffen wat voor een monster Sophia Kennedy op ons losliet.