Twee jaar geleden bracht het Fins-Duitse duo Amnesia Scanner met ‘Another life’ een van onze favoriete elektronische platen uit. Het album was wild en verwarrend, maar bevatte altijd een catchy insteek die de freaky nummers toch dansbaar maakte. De verwachtingen voor een opvolger waren dus hooggespannen.

Doorheen ‘Tearless’ loopt een labyrinthmotief, van de gemoedelijke intro ‘AS center’ over de interlude ‘AS call of the center’ tot voorlaatste track ‘AS Labyrinth’. Het duo wil graag dat het publiek verdwaalt in hun bizarre soundscapes. Ironisch genoeg is ‘Tearless’ met voorsprong Amnesia Scanners minst desoriënterende werk tot nu toe. Het duo lijkt een gooi te doen naar een toegankelijkere sound, en dat gaat ze maar matig af. Een rasechte banger als ‘AS too wrong’ zul je hier simpelweg niet vinden.  In plaats daarvan krijgen we sfeervolle nummers die gewoonweg minder opwindend zijn.

Op ‘Another life’ stonden enkele rustigere nummers om het hoofd te legen tussen alle krankzinnige bangers, maar ‘Tearless’ bestaat bijna uitsluitend uit rustpunten. ‘AS trouble’ is atmosferische filler zonder kop of staart, ‘AS labyrinth’ is een doolhof waarin je op zoek moet gaan naar boeiende songideeën en afsluiter ‘AS u will be fine’ is vooral een gebrek aan climax. ‘AS rewild’ vanop het vorige album was een emotioneel rustpunt waarbij je kon bekomen van de chaos die je net beluisterde, maar hier is het laatste nummer gewoon een van de zovele ambient-niemendalletjes.

De grootste misser is ‘AS flat’. Op papier heeft de razende metalcore van deze band vuurwerk in combinatie met de freaky elektronica van Amnesia Scanner’, maar het resultaat is het zoveelste sfeerstuk waarin de vingerafdruk van Code Orange zo goed als onmerkbaar is. Ook in de vocals, misschien wel het meest herkenbare aspect van Amnesia Scanners sound, lijkt er gas teruggenomen te worden. Ze staan nog steeds bol van de effectjes, maar het klinkt allemaal gewoon veel cleaner en braver. Op verschillende momenten krijg je eerder de indruk dat je naar Shht aan het luisteren bent dan naar Amnesia Scanner.

Het is niet zo dat er geen geslaagde nummers op ‘Tearless’ staan. ‘AS tearless’ klinkt als een doucheputje dat op een heel catchy manier leegloopt en op ‘AS going’ slaagt het duo erin om hun toegankelijkere aanpak om te zetten in een oprecht aanstekelijk nummer. ‘AS acá’ slaagt er het beste in om de excentrieke sfeer van hun vroegere werk terug op te roepen, mede dankzij de bezwerende stem van Lalita. Het zijn echter zeldzame hoogtepunten in een suffe tracklist.

‘Tearless’ klinkt nog steeds honderd procent als een Amnesia Scanner-plaat, maar dan wel de lightversie ervan. De sound van het duo is per definitie bizar, en dan komt zo’n toegankelijkere aanpak gewoon niet uit de verf. De basis van Amnesia Scanners geluid is boeiend genoeg om de aandacht het korte halfuur dat de speelduur telt vast te houden, maar veel opwindends wordt er deze keer niet mee gedaan. Mijn vader vertelde me ooit dat je in elk labyrint de weg moeiteloos kan vinden door àltijd de eerste afslag rechts te nemen – een stelling die door mijn empirisch onderzoek steeds bevestigd werd – en dat is een mooie metafoor voor hoe verrassend saai ‘Tearless’ geworden is.