Tooghangen met Andy Shauf op ‘The neon skyline’

door Jens Wijnants

2020 brengt een nieuw kapsel en een nieuwe plaat voor de Canadese singer-songwriter Andy Shauf. Over dat eerste feit gaan wij, ondanks dat zijn lange manen onder bijhorende truckers-cap gemist gaan worden, verder schoon onze mond houden, want het is de muziek van Shauf die ons de laatste paar jaren voornamelijk intrigeert.

In 2012 bracht de Canadees eigenhandig ‘The bearer of bad news’ uit waar in eerste instantie weinig aandacht voor leek te zijn. Toen de plaat in 2015 toch werd opgepikt kreeg het een re-release en ging de bal pas echt aan het rollen. Een jaar later kwam ‘The party’ op de markt en werd de rest van de wereld blootgesteld aan de vederlichte charmante popmuziek van Andy Shauf. Met de uitgestelde release van jeugdband Foxwarren als tussendoortje kan je voortaan genieten van Shaufs nieuwe oorwurmen op ‘The neon skyline.’

Waar ‘The party’ al het verhaal vertelde over een huisfeestje en Shauf die de tijd nam om in de hoofden van de feestvierders te kruipen, is ook ‘The neon skyline’ zo’n conceptalbum geworden. Alleen worden we nu meegenomen naar de avonturen in een lokale pub te Parkdale, Toronto, waar Shauf en boezemvriend Charlie besloten hebben zichzelf te bedienen van het rijkelijke gerstenat. De herkenbare fijnzinnige melodieën tijdens opener ‘Neon skyline’ klinken meteen herkenbaar in de oren en de avond is nog maar net gestart.

Toch vieren we nu al het feit dat Shauf zich duidelijk verder ontwikkeld heeft als arrangeur en performer. De intro van ‘Thirteen hours’ brengt je in eerste instantie door de ritmische hoornsectie op het verkeerde been, maar de ultrasubtiele beats en plompende baslijnen bieden steeds houvast. Ook ‘Living room’ heeft na aandachtig luisteren vernuftig geplaatste blazers in petto.

Net zoals het onvergetelijke ‘Quite like you’ vanop het eerder uitgekomen ‘The party’ wordt er nu ook met talloze catchy hooks gesmeten alsof het niets is. Het kost slechts één voorzangmoment van Shauf wanneer je “why do I do the things I do when I’m losing you” en “come on baby, try again” onbewust meezingt op ‘Like I do’ en ‘Try again’. In de tussentijd is ex-vriendin Judy en een kennis genaamd Claire het duo komen vervoegen.

Andy Shauf danst op wonderbaarlijke manier de nacht in en bevestigt inmiddels zijn vakkundigheid als singer-songwriter. ‘The neon skyline’ is meer dan een dronken avondje in een plaatselijk café. Het gaat over het gegeven dat het verkwisten van uw tijd soms een fijn gevoel geeft en dat ondanks dat het leven nooit stilstaat het zo nu en dan oké is als er geen progressie wordt gemaakt.