Dat het internet muziek gedemocratiseerd en gemondialiseerd heeft, kunnen we intussen met zekerheid zeggen. Vooral in de electronicascene, die altijd een beetje op de algemene trends voor lijkt te lopen, zien we producers uit alle windstreken en minorities op SoundCloud en andere platformen al een tijdje tractie vergaren. Zoals in ons eindejaarslijstje hieronder gedemonstreerd wordt, blijkt 2019 het jaar waarin er nog eens een stroomversnelling heeft plaatsgevonden.
Om het even cru en oneerbiedig te stellen: credibiliteit van toonaangevende festivals als Unsound of CTM wordt momenteel uitgedrukt in het aantal niet-Westerse acts op de affiche. Dat is natuurlijk alleen maar een goede zaak. Waar electronica en experimental (de twee zijn in het tijdperk van “conceptronica” haast synoniemen geworden) aan het begin van dit decennium nog exclusief zaken voor blanke cis heteromannen waren, merken we nu dat de interessantste muziek vaak door andere bevolkingsgroepen gemaakt wordt.
Dankzij NAAFI en andere Salviateks, was de Zuid-Amerikaanse scene zo’n vier à vijf jaar geleden de eerste om de westerse hegemonie te doorbreken. Anno 2019 zien we de focus ook naar andere oorden verschuiven. NON WORLDWIDE zette de afgelopen jaren de anti-status-quo-muziek uit de zwarte diaspora op de kaart. Twee oprichters ervan, de Congolees-Leuvense Nkisi en de Zuid-Afrikaan Angel-Ho, brachten dit jaar met respectievelijk zwarte polyritmische techno en ruwe avant-pop grensverleggend werk uit.
Terwijl NON zich kenmerkte door een soort internationale (post?)internetesthetiek, onderscheidt Nyege Nyege Tapes zich met een aanpak en stijl die net gegrond is in het lokale. Het label uit Kampala, Oeganda zette zichzelf twee jaar geleden op de kaart met de supersnelle Tanzaniaanse singeli-klanken van ‘Sounds of Sisso’ en is intussen niet meer te stoppen. Features in alle belangrijke muziekmedia en labelnights over de hele wereld tonen dat de interesse groot is. Nyege Nyege zelf blijft koppig zijn ding doen en beperkt zich niet tot één stijl. Naast de baanbrekende singeli van bijvoorbeeld Jay Mitta, omvat het roster ook de trance-percussie van Nihiloxica, de metal van Duma en de loodzware bassen van Slikback.
Die laatste bracht in het najaar van 2019 twee zinderende ep’s in samenwerking met artiesten van SVBKVLT, een label uit Shanghai dat radicale clubmuziek promoot. Met sterke releases van Goooose, Zaliva-D, 33EMYBW en Gabber Modus Operandi mag SKBKVLT zeker en vast gerekend worden tot een van de beste labels van het jaar. Het Indonesisch duo Gabber Modus Operandi schopt het met zijn overdonderende mix van lokale genres als funkot en jathilan, en gabber tot op nummer acht in onze electronica-eindejaarslijst.
Verder: vrouwen! Zoals ook opvalt in de mainstream, lijken vrouwen stilaan de erkenning te krijgen die ze verdienen. Veel van de meer vooruitstrevende muziek in ons eindejaarslijstje werd gemaakt door vrouwen. 100 gecs (met Laura Les) en Holly Herndon zouden wel eens de toekomst van de pop kunnen zijn met hun radicale visies op muziek in het digitale tijdperk. Daartegenover staat dan weer Caterina Barbieri’s veel analogere sound, die een andere trend in de huidige electronicawereld blootlegt: de terugkeer (nu ja) van ambient, een genre dat in tumultueuze tijden voor rust en ontspanning zorgt.
Dat alles gezegd zijnde (zonder een woord te reppen over de nummer 1 noch de nummer 2), laten we jullie niet langer in spanning. Dit vond de Indiestyle-redactie de 20 beste electronicaplaten van het jaar.
20 IVVVO – doG
18 The Caretaker – Everywhere at the end of time
17 Jay Mitta – Tatizo pesa
16 Giant Swan – Giant Swan
14 V/A (Posh isolation) – Summer storms
12 Sophie – Oil of every pearl’s un-insides (non-stop remix)
9 Blanck Mass – Animated violence mild
8 Gabber Modus Operandi – Hoxxxya
5 Jenny Hval – The practice of love
4 Caterina Barbieri – Ecstatic computations
3 100 gecs – 1000 gecs