De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
We bundelen onze vangsten ook in een Spotifyplaylist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
2018 was het jaar van Stikstof, 2019 dat van Zwangere Guy. Met ‘Wie is Guy’ bracht Gorik Van Oudheusden in maart nog één van de beste en belangrijkste Nederlandstalige hiphopplaten van de laatste jaren uit en mogelijk voegt hij dit jaar nog eentje toe aan dat rijtje. ‘Brutaal’ komt uit in december en daaruit loste ZG afgelopen week single ‘Niemand’, dat met z’n introspectieve karakter evengoed op het persoonlijke, eerste luik van ‘Wie is Guy’ had kunnen staan. De jazzy beat is even luchtig als onheilspellend, de raps van Guy even kritisch naar zichzelf (“Hoe komt het dat ik alles zo kapot maak? / Vaak denk ik dat ik droom en niet meer ontwaak“), als naar anderen (“Nu willen mensen praten sinds dat ik een naam kreeg / Toch sta ik solo omdat niemand mij ooit aankeek“). En ook de clip is de moeite. – Lowie Bradt
Na vier jaar zonder nieuwe muziek en een pauze van twee jaar is Wallace Vanborn terug: een album staat gepland voor deze week, een laatste voorproefje is te horen onder de vorm van nummer ‘Even a broken guru is right two times a day’. Wallace Vanborn groovet op deze als vanouds en vuurt een overvloed aan melodieuze riffs en zanglijnen vol venijn in je oren af. We hoorden zelfs een vlaagje psychedelica passeren. Als al dat lekkers nog altijd niet volstaat: een nummer met die titel moet je toch echt wel een kans geven. – Lowie Bradt
Een gloednieuw collectief dat artistieke expressie koppelt aan sociaal engagement? Hoe vaag het eerst ook klinkt, wij zijn triggered. Met De Koffie Van Morgen neemt Brussels drummer Simon Plancke die taak op zich: hij schaarde enkele smaakmakers uit de hedendaagse jazzscene bij elkaar (Hendrik Lasure (SCHNTZL / Bombataz,…), Thijs Troch (Hypochristmutreefuzz, Kabas,…) en Elias Devoldere (Nordmann, HAST,…)) en samen trok het viertal voor ‘Le Ravage d’Ali Baba’ naar de vluchtelingenkampen van Calais, Duinkerke en Brussel om er aan de hand van field recordings mensen op de vlucht hun verhaal te laten vertellen. Die samples krijgen een weerslag op hun eerste plaat, opgebouwd uit duo’s drums en keys plus een stevig aandeel minder definieerbare electronica. Live komen daar zelfs nog indringende visuals bij, en met dit zweverige, melancholisch-hoopgevend klankentapijt als eerste publiek teken van muzikaal bestaan, zijn we kortom bijzonder benieuwd naar dit aparte project.
Dat MONOMONO hier al lange tijd een in house-favorietje is, valt snel op als je ons archief even doorploetert. Het electronica-duo uit Antwerpen loste eind 2018 z’n debuut-ep ‘Observant hoke’ – nog steeds een warme aanrader! – en ronden ook dit jaar met iets bijzonders af. Het nieuwe ‘Another line’ ontsproot eigenlijk uit ‘Lull it by (darkside)’, een track van Yùrt, de nieuwe Gentse groep rond Marble Sounds-lid Brecht Plasschaert. Brecht liet Anne van de Star en Hester Bolle blijkbaar naar hartenlust knutselen met enkele samples uit het lied, iets waar ze zich uiteraard gretig in stortten. Na een handvol lofi ambientklanken zijn het verknipte bleeps, beats en bassen die eigenzinnig op, in en over elkaar gestapeld worden, weifelend tussen luisterbaar elektronisch experiment en rasechte rave-sferen. En waarom kiezen?
Gaetan Vandenwoude van Isbells en Pieter Van Dessel, de man achter Marble Sounds, bundelden hun krachten afgelopen zomer tot The Great Vine en beloofden ons sindsdien elk seizoen te verblijden met een nieuw nummer. Belofte maakt schuld en voorlopig weten ze die ook in te lossen: herfstsingle ‘Jibba’ arriveerde op tijd en is een vertederend lappendekentje als antwoord op de vallende bladeren. Niet alleen een eenzame gitaar kan de melancholie van het najaar oproepen, ook een portie met warmte overgoten synthesizers kunnen dat. Een verademing. – Lowie Bradt