Een onschuldig kinderstemmetje opent de nieuwe plaat van het Limburgse 30,000 Monkies, wat erna volgt is alles behalve kinderlijke naïviteit. ‘Are forever’ is de opvolger van ‘I ate myself to grow twice as big’ uit 2016 en biedt een opeenvolging van bombastische climaxen, schurende vocals en strak muziekspel. Genadeloos dreunt elke minuut je oren binnen tot je uitgeput achtergelaten wordt in een zee van rust, want alles lijkt plots meditatieve stilte na het luisteren van deze uiterst aangename pot herrie. 

Herrie is een leuk woord en ik wou het graag nog eens gebruiken, al vraagt het ook om verduidelijking. We hebben het hier niet over ranzig lwaai waar je het na vijf minuten van op je heupen krijgt of van die uiterste statements om een punt te bewijzen tegen de mainstream. Dit is herrie van de bovenste plank waarbij over elk detail nagedacht lijkt. Het viertal uit Beringen doopte hun nieuwe plaat om in een nieuw metalgenre dat eerst begon in een vlaag van ironie en eindigde in een geslaagd totaalconcept. Vechtend tegen de gevestigde waarden plakken ze zichzelf het label van ‘champagnemetal’ op. Het is waarschijnlijk de enige metal die er anno 2019 nog toe doet zonder dat de millenials verveeld meeluisteren naar de Metallica-plaat die hun vader als ‘echte muziek’ beschouwt. Papa’s: geef deze aapjes eens een kans.

Het album in zijn geheel beleven is essentieel om de impact ervan te begrijpen en daarom willen we graag aan onze Spotify-generatie vragen om toch even een kleine veertig minuten van je leven in deze plaat te investeren (uiteindelijk zijn dat toch maar twee afleveringen van Friends). Wil je toch eerst even voorzichtig pootje baden alvorens je verzopen wordt in de smerige champagne? Dan raden we als aperitief ‘The fist of impending joy’ aan. De single omvat namelijk de plaat misschien wel nog het best. Een alarm begroet je als waarschuwing voor een nummer vol gelaagdheid van afwisselend zware beukende gitaarriffs, gruwelijk hard klinkende drumslagen en een stem dat snijdt tot diep in je wortelchakra. Af en toe is er een kort rustpunt om erna weer die mokerslag in je gezicht te stampen. De kater die je elke nieuwjaarsdag aan het familiebuffet meesleept, is er niks tegen.

30,000 Monkies lijkt met ‘Are forever’ ook toegankelijker dan ooit, juist omdat de muziek zo natuurlijk goed aanvoelt zonder boete te moeten doen aan hun inventiviteit. Ze bespelen de perfecte balans tussen een potje random dancing en een uitgestippelde choreografie. De jury zou alvast al hun punten op tien in het rond gooien terwijl we allen lekker mee bengelen. 30,000 Monkies creëert een hels feest waar noise, sludge, invloeden van hiphop en meer hoogtij vieren, deze warboel komt samen in één prachtig geheel. Eén ding kunnen we met zekerheid bevestigen, als Bruegel naar iets van muziek luisterde tijdens het schilderen van ‘Dulle Griet’ dan zal het wel ‘Are forever’ geweest zijn. 

30,000 Monkies speelt op 18 oktober op Desertfest in de Trix. Wie wil kan hun pop-up ‘Are forever’-installatie in de Paskamer van Consouling Sounds een bezoekje brengen.