Amerikaanse artiest Sasami heeft haar debuut klaar. Een degelijk stukje indie rock muziek met mooie teksten en een zangeres die haar mannetje weet te staan. Sinds de release wist ze al de goedkeuring van collega Mitski te verzilveren, een beetje de huidige koningin van het genre. Een debuut dat die stempel zeker waard is, al houdt ze het vaak tamelijk braaf.
Dat het net Mitski is die zich uit als fan van Sasami, is geen verrassing. De twee maken muziek die in eenzelfde vaarwater vertoeven. Al hoor je duidelijk dat Mitski al wat meer baantjes gezwommen heeft. Sasami levert een debuut en dat is te merken. Het album is een eclectische mix van duidelijke rock en het ingetogenere karakter van de indiemuziek. Waar het een beetje schort is de balans tussen de twee. De ene keer helt het te hard naar de ene kant, de andere keer te hard naar de andere met een mengelmoes als resultaat. We weten soms niet goed waar eerst kijken. De zangeres is nog wat zoekende naar haar eigen sound, waar we haar niet te hard voor gaan beboeten. Want wat uiteindelijk in onze oren terecht komt is degelijk en genietbaar.
Niet enkel een Mitski-invloed is duidelijk hoorbaar in de instrumentatie. Op bepaalde momenten zijn parallellen met Tame impala of Melody’s Echo Chamber zeer prominent aanwezig. Vooral op ‘Morning comes ‘ en ‘Adult contemporary’ kanaliseert ze haar eigen psychedelisch pop-persona in haar nummers en slaagt ze erin een proper resultaat af te leveren. Psychedelic pop is een gevaarlijk genre om mee aan de slag te gaan. Het venijn schuilt letterlijk in de naam, een genre dat vertrekt vanuit een dromerige staat. Het is snel gebeurt hier te veel van aan je muziek toe te voegen, wat resulteert in klanken tot in het oneindige galmen en een publiek dat ervan wegwandelt. Zeker voor een eerste langspeler brengt Sasami het er zonder kleerscheuren van af.
De voornoemde “Mitski-invloed” is duidelijk hoorbaar in bijvoorbeeld ‘Free’, onze persoonlijke favoriet van de plaat. Dat waar Mitski voor bekend is, zijn haar druilerige teksten over een wereld waar tranen 24/7 vloeien. Die tristesse weet Sasami oprecht neer te zetten op haar ‘Free’. ‘And my smokes are running out/I don’t care what tomorrow brings/Dreaming of some awful things/‘Cause our time is running out’ zingt ze. Een hartverscheurende passage waar de Amerikaanse even de tijd neemt om het rustig aan te doen en om alles rustig aan ons uit te leggen. De enkele brute gitaar sneer, maakt de track des te fragieler. Less is more bewees nog maar eens zijn waarheid.
‘Turned out I was everyone’ verdient een speciale vermelding. Vijf minuten lang waarin afwisselend ‘Turned out i was everyone’ en ‘Thought i was the only one’ gezongen worden. De kracht van het nummer schuilt in het minder promintente. De panning van links naar rechts verlenen het nummer een alom aanwezigheid van de hoofdrolspeler op deze track: de eenzaamheid. We zijn letterlijk omsingeld door de woorden van Sasami. Het is deze panning en het sober gebruik van instrumenten die het het waard maken dat het vijf minuten van ons leven inneemt.
De Amerikaanse zangeres boetseerde een plaat waar ze trots op mag zijn. Met genoeg momenten waar ze haar artistieke zelf de vrije loop laat en ons toont wat ze kan. Maar ook voldoende ruimte die ze zichzelf gunt om nog te groeien. Het zelfgetitelde project is een mooie plons in de poel van de psychedelische indiemuziek. We kijken uit naar wat volgt, hopelijk ligt het in dezelfde lijn als dit album.
