Alle klimaatbetogingen ten spijt: als je het Britse Maribou State hoort wil je liefst zo snel mogelijk op een vliegtuig springen naar ver van hier. Het CO2- en budgetvriendelijke alternatief is om naar een show van het electronica-duo te gaan kijken. Na een show op Pukkelpop afgelopen zomer diende die kans zich dinsdagavond opnieuw aan. De Wikipediabeschrijving moeten we trouwens ietwat bijstellen: op het podium is Maribou State een volwaardige band die vlotjes wisselt tussen toetsen en snaren.
Opener van dienst van Amy Root, een Nederlands duo (“good evening A Beej” gaf het weg) dat met traag aanzwellende techno de zaal opvulde. Na wat horten en stoten knalde het tweetal steeds harder richting het einde van hun set. Het melancholische randje dat ze in de studio boven hun bassen plakten werd thuisgelaten, al visten ze nog regelmatig in dezelfde sample-bak als het hoofdprogramma. Zo vroeg op de avond op een nuchtere maag ging die clubsfeer wat aan ons voorbij, maar geen twijfel dat ze ‘s nachts moeiteloos een broeierige zaal aan het dansen krijgen.
Maribou State annexeerde vervolgens de ganse breedte van het podium, met een hele lading synthesizers, keyboards, conga’s én koebellen. Het uitgesproken live-karakter is een grote sterkte, en in tegenstelling tot de show van afgelopen zomer zat de geluidsmix deze keer wel helemaal goed. In 2015 stelden ze debuut ‘Portraits’ nog voor in de club, deze keer was de grote zaal aan de beurt voor recentste plaat ‘Kingdom in colour’. Niet enkel de populariteit is toegenomen, ook de klankkleuren waarmee het duo aan de slag gaat zijn diverser geworden getuige het uitgebreide instrumentarium. Creatief duo Chris Davids en Liam Ivory stond centraal opgesteld, en doorheen de show verloren ze nooit echt contact met elkaar. Met opener ‘Home’ startten ze nog vrij dromerig, om daarna een eerste keer op de heupen te mikken met ‘Feel good’ (met in de sampleback die andere exotisch klinkende sensatie Khruangbin).
Daarna werd geheim wapen Holly Walker bovengehaald achter de tot dan nog eenzame microfoon vooraan. Behalve extra weemoed verzorgde ze de link met het publiek, dat enthousiast haar teksten meezong en met de ogen dicht meemarcheerde in ‘Glasshouses’. Ze zou wat later nog invallen voor andere afwezige gastzangers, met uitzondering van onze eigen Melanie De Biasio die gesampled werd in ‘Vale’. Daarin mocht ook de ritmesectie uitblinken, met een ronkende basgroove en plotse versnelling in de finale.
Walker was nodig om de aandacht van het publiek vast te houden, maar wanneer ze van het podium verdween werd het muzikaal wel interessanter. ‘Wallflowers’ groeide uit tot een volwaardige techno-stamper, waarin Liam Ivory het crashbekken van z’n drummer te lijf ging. ‘Natural fools’ werd zo onder handen genomen dat het van introspectieve psychrock naar opzwepende electronica opbouwde, met die kenmerkende gitaaraanslagen als leidraad. Met de ogen dicht waande je jezelf zo op een show van labelgenoot Bonbo – zeker ‘Rituals’ had niet misstaan op diens ‘The north borders’. Het bouwde op naar een langgerekt feest dat via koebel en keys overging naar laatste danspartij ‘The clown’ en ‘Nervous tics’. ‘Kāma’ was daarna een beleefd kushandje, maar leek vooral al wat toeschouwers naar de uitgang te begeleiden. Onterecht, want met ‘Turnmills’ zette de band nog een stevige bisronde in met een laatste meezingmomentje.
We besparen je de weer- en reismetaforen, maar Maribou State bewees in de Ancienne Belgique dat je echt niet ver hoeft te gaan om meegevoerd te worden naar wonderlijke plaatsen. Volgende bestemming: Rock Werchter op donderdag 27 juni (info & tickets).
In de Ancienne Belgique kan je binnenkort MorMor (30.03), Crystal Fighters (01.04) en Ashley Henry (01.04) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.