Zonder veel franjes en toch wat onorthodox kondigde Flume vorige week plots nieuw werk aan, een mixtape getitled ‘Hi this is flume’. Het is verzameling van nummers die in de mix werden gegoten waarbij Flume zijn experimentele zelve terug vindt zoals in de beginjaren van zijn carrière en zijn commercieel succes even opzij zet.

Drie jaar geleden liet Harley Streten ‘Skin‘ op ons los. De release van zijn tweede langspeler werd voorafgegaan door een heuse pr-campagne wat resulteerde in meerdere hits in de charts waar daarna een aantal niet-commercieel gerichte eps kwamen gericht om vooral zijn live performance op te smukken. Tevens zorgden deze eps voor wat nodige artistieke ademruimte. ‘Hi this is flume’ lijkt op die manier dus wel vervolg daarop waar Streten, zonder veel druk van buitenaf, enkele hersenspinsels kan loslaten op zijn fans.

De samenwerkingen floreren wel op deze mixtape waar Flume binnen ieders stijl wel zijn eigen sound in weet te verwerken van het gritty ‘High beams’ met HWLS en een glansrol weggelegd voor Slowthai tot het heerlijk experimentele ‘Voices’ met SOPHIE mee aan de knoppen en de verknipte vocals van Kučka.  De overgang van die eerste in ‘Jewel’ verloopt trouwens op heerlijke een bijna onopmerkelijke manier.

Tevens rolt ‘Dreamtime’ de rode loper uit voor een remix van het uit het SOPHIE’s laatste plaat komende, ‘Is it cold in the water?’ met Eprom. Het nummer krijgt in vergelijking met het origineel meer textuur en diepte aangemeten en klinkt als iets dat bijvoorbeeld zou kunnen komen uit ‘Another life‘ van Amnesia Scanner. Jpegmafia struint op ‘How to build relationships’ door zijn verses alsof het niets is terwijl een lompe 808-beat de cadans zwaait. “I’m seein’ through these fake niggas like Bran, you niggas too timid” is er trouwens eentje om in te kaderen.

De tweede helft vertoont naast de samenwerking en de remix nog maar eens de invloed die SOPHIE lijkt te hebben op Flume’s sound. ‘Mud’ en ‘Daze 22.00’ klinken als een nummers die uit de ‘Skin’-periode lijken te komen maar door de distortion-molen werd gehaald en ‘Upgrade’ start als een soort 8-bit track dat overgaat tot iets dat bijna als footwork klinkt.

Er valt ten slotte ook nog iets te zeggen over de manier hoe deze mixtape werd gepromoot, hoe deze van start gaat (de spoken word intro) en de keuze van de titel. De mixtape lijkt een soort sneer te zijn richting het bijna hersenloos beleven van muziek in playlists op streamingplatformen (denk This is: “…” op Spotify) en hoe artiesten erg lange albums maken om gigantische streamingcijfers te generen (denk Drake, Migos etc.) maar ook hoe de waarde van het visuele aspect lijkt verloren te gaan. Flume lijkt dit te benadrukken door naast het auditieve ook een visualizer te voorzien van de hand van Jonathan Zawada die ook meewerkte op ‘Skin’. Jpegmafia reflecteert tevens in zijn teksten hoe we vandaag de dag met elkaar in contact treden en snauwt richting richting vloggers.

Flume flowt op ‘Hi this is flume’ van genre naar genre; experimenteert met deconstructed club en footwork, haalt wonky en future bass in de mix en laat twee talentvolle rappers hun ding doen wat resulteert in een mixtape die barst van goed uitgewerkte ideeën door Flume’s artistieke vrijheid op dit project.