TDE in the house. Misschien wat neerbuigend naar Jay Rock toe, die met recht en reden de ster van de avond was, maar het hyperpopulaire label TDE wierp duidelijk zijn indrukwekkende schaduw over de AB. Of beter, liet zijn licht schijnen. De uitverkochte AB Box mocht dan wel gekomen zijn om Grammy-winnaar Jay Rock aan het werk te zien, we werden ondertussen getrakteerd op een regelrecht TDE-feestje. Een fijne bonus.
Want hoewel de DJ, Mackwop, nu eens echt geen hol uitstak heel de avond, was hij gedurende een kwartier toch een dolle ceremoniemeester. Tegenwoordig moet het publiek op een hiphopshow opgewarmd worden vooraleer de rapper zelf ten tonele verschijnt. Meer dan op play drukken en de boel gecontroleerd laten ontploffen is het niet, fijn was het des te meer. Sheck Wes zijn ‘Mo bamba’, hier en daar een Kendrick Lamar en een Schoolboy Q, we lustten er pap van.
Goed chaud waren we dus eens Jay Rock het podium betrad. Hij liet er geen gras over groeien. ‘Knock off’, van zijn laatste worp ‘Redemption’, mocht de spits afbijten. Het startschot van een dolle drie kwartier waarin hij aan een razend tempo door zijn back catalogue ging. Zestien nummers vuurde hij op ons af, goed voor nog geen drie minuten per nummer. Voor we het goed en wel beseften waren we dus samen met de gehele AB in ‘The bloodiest’ gesukkeld, waarna we nog rap getrakteerd werden op de intro van ‘For what it’s worth’. Knap, rechttoe rechtaan en verdraaid aanstekelijk, zo begon Jay Rock.
En hij hield niet op met hartjes te winnen. Waar YG eind vorig jaar een vrij teleurstellende show gaf in de Gentse Vooruit, werd er vanavond wel vlotjes gescoord met zijn ‘I just wanna party’. Live bleek het een succesformule, die nummers waarop Jay Rock technisch gezien slechts ‘een feature’ is. Kendrick Lamar passeerde nog een paar keer de revue (‘Wow freestyle’ en ‘Money trees’) en hoewel hij zelf niet in de studio zat voor die opname, bracht hij ‘Tity and a dolla’ van labelmaatje Isaiah Rashad. De diehard TDE’ers smulden dat het een lieve lust was.
Aan het eind van de dag telt echter enkel wat je zelf verwezenlijkt moet hij gedacht hebben. En boy, wat een resem hits heeft hij ondertussen. “Win win win win, fuck everything else’ riep Jay Rock zelf nog door de AB bij zijn afsluiter ‘Win’ en dat vatte zijn set perfect samen. ‘Tap out’, al vroeg in de set, liet de hele zaal meekelen met de verslavende hook van Jeremih en ook oude getrouwe ‘Vice city’, uit 2015 alweer, deed de Box daveren op zijn grondvesten. Het levert hem zo veel krediet op dat hij moeiteloos het tempo uit zijn set kan halen om ‘OSOM’ te brengen, waarin hij vertelt hoe hij na een motorongeluk moest terugvechten. J. Cole hoorden we (helaas) niet in de AB, wel een meesterlijke versie van ‘OSOM’, die uitgeleide werd gedaan met de woorden “you came to party.”
En hup, weg waren wederom. In sneltempo werkte Jay Rock zich naar het einde van zijn set toe. ‘Rotation 112th’ is een pure winner die de al dampende AB nog wat meer in rook deed hullen. Ook ‘Troopers’ en ‘Redemption’ deden dat nog eens fijntjes over, maar met zijn allen waren we op dat punt natuurlijk aan het wachten tot het prijsbeest van de avond zou passeren. ‘King’s dead’, het muzikale uithangbord van ‘Black panther’, won verleden week nog een Grammy en kan dus met recht en reden het hoogtepunt genoemd worden. Het hoeft geen groots betoog, het publiek ging wild. Vanaf het moment dat de beat de vlam in de pan stak tot de laatste keer dat we met zijn alleen Future zijn half legendarische lijn “slab on my knob” meekrijsten, het kot was te klein. Het stof was daarna amper gaan liggen of Jay Rock nam met een laatste welgemikte knockout punch in de vorm van ‘Win’ afscheid.
Mackwop, die drie kwartier lang op zijn DJ booth lag op stond en op gezette tijden de play-stopknop indrukte, maakte ons daarna wijs dat hij rap ging zien of Jay Rock nog een bisje wou brengen. Geen van beide kwam echter terug het podium op. Dat deerde ons en het de rest van het publiek amper. De ‘packed’ show die Jay Rock ons voorschotelde was scherp, baldadig en heerlijk goed. Dan kun je nog zagen over kwaliteit en kwantiteit, maar wie zestien nummers weet te brengen, mag wat ons betreft best onder gejoel afzwaaien na 45 geniale minuten.
In de AB kan je binnenkort The Internet (17.03), Zwangere Guy (28.03) en L’Or du Commun (12.04) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.