Vulfpeck begon enige tijd geleden als een experiment tussen een paar studenten die studeerden aan de universiteit van Michigan. Al snel bleek dat de muziek die ze maakten meer was dan een experiment en groeiden ze uit tot een van de betere retrofunk-groepen. Desondanks maakte de band nog geen grote faam bij ons met zijn vorige werk.

Voor het vierde album besloot Vulfpeck het even anders aan te pakken en werd er een duidelijk onderscheid gemaakt tussen een A-kant en een B-kant. Op zich is dat een tof detail maar wel nadelig wanneer je het integraal beluistert. De A-kant bestaat namelijk uit een vocaal gedeelte terwijl de andere kant louter instrumentaal is. Hierdoor verdwijnt het ritme dat door ‘Hill climber’ stroomt. Voor de vinylliefhebbers is dat net wel interessant omdat er een keuze kan worden gemaakt.

Naarmate Vulfpeck groeit, begint bandlid Theo Katzman steeds meer en meer het voortouw te nemen en daar zijn we zeker niet rouwig om. De stem van Katzman tilt het geheel naar een ander niveau en geeft het anders instrumentele Vulfpeck een andere dimensie. Katzman bracht vorig jaar een soloalbum uit waarop onder meer ‘Love is a beautiful thing’ al te horen was. Voor de gelegenheid werd ook dat op ‘Hill climber’ geplaatst waarbij het eerst een funky transformatie onderging.

Opener ‘Half of the way’ start meteen heel funky met de kenmerkende gitaardeuntjes en sterke baslijnen. Plaats daarbij nog eens de stem van Katzman en je krijgt een song waarbij het niet evident is om te blijven stilzitten.

Op het tweede gedeelte komt de technische kant van de band sterk naar voren. Hierbij worden de basdeuntjes en gitaarlijnen steeds steviger. Ondanks dat het niet zozeer één geheel vormt, staan de nummers individueel wel sterk. Zo bevat ‘Disco ulysse’ een ritme om u tegen te zeggen. Verder biedt het zeker veel mogelijkheden bij een live optreden.

Afsluiter ‘It gets funkier IV’ vat het mooi samen en doet wat het belooft. Naarmate de B-kant vordert wordt het ook steeds funkier met een spetterende afsluiter. De laatste nummers herinneren er ons aan waarom we fan zijn geworden van Vulfpeck: retropop die geen andere band zo kan brengen en deuntjes waar je instant vrolijk van wordt.

Zoals eerder vermeld is ‘Vulfpeck’ een nobele onbekende in België, onterecht weliswaar. De groep bevat namelijk alle elementen om het volledig te maken en dit bewezen ze al door een wervelende passage in de AB. Vulfpeck is bezig aan een sterke klim waarbij de top nog niet bereikt werd. Dit vierde album is alvast een mooie toevoeging aan het avontuur.