Current 93 kent ondertussen al een carrière die meer dan drie decennia lang duurt en waarbij creatief meesterbrein David Tibet de enige constante factor is. Voor de rest kent het project een steeds veranderend team van muzikanten en ook qua genre werden er al zeer diverse pistes verkend. Van industriële muziek in de beginjaren over noisy rockplaten tot zelfs jazzinvloeden op vorige plaat ‘I am the last of the field that fell’, Tibet bewees doorheen de jaren een zeer veelzijdig figuur te zijn. Op zijn nieuwe worp ‘The light is leaving us all’ brengt hij echter het geluid terug waar Current 93 wellicht nog het vaakst mee geassocieerd wordt: experimentele neofolk die tegelijk bevreemdend en verwarmend werkt.
Deze twee verschillende muzikale gezichten worden aan het begin van het album meteen mooi tentoongesteld. Na de lugubere intro wordt met ‘The policeman is dead’ meteen de meer bizarre kant van Current 93 in de verf gezet. Het nummer wordt opgebouwd rond een nerveus doch aanstekelijk gitaarriedeltje en Tibet zelf bezweert ons met zijn typerende manische vocals. Ondanks dit alles kent het lied dankzij ambientklanken op de achtergrond toch een serene ondertoon waardoor we ons in een moeilijk te bepalen schemerzone tussen ongemak en gezelligheid bevinden. Op het volgende nummer ‘Bright dead star’ wordt alles dan weer op zijn kop gezet. Hier wordt er vooral ingezet op het creëren van een warme sfeer en Tibet bewijst dat hij zijn stem ook op een conventionele en aangename manier kan gebruiken. Toch loopt er eveneens een zeker gevoel van melancholie doorheen de track waardoor we opnieuw verschillende emoties doorstaan binnen één en hetzelfde nummer.
Deze emotionele ambiguïteit is bepalend voor heel het album. De serene en excentrieke nummers wisselen elkaar af, maar tijdens elk idyllisch moment is er onderhuidse spanning te merken en bij elke donkere passage is er licht aan het eind van de tunnel. Op deze manier weet Tibet een atmosfeer op te wekken die uniek is voor het werk van Current 93. Door telkens te wisselen tussen nummers met nadruk op het ene en dan weer het andere aspect van de sound kent het album toch genoeg afwisseling om niet te gaan vervelen. Het mooiste voorbeeld van deze wisselwerking is de manier waarop ‘The kettle’s on’ je met zijn schreeuwerige doedelzak woest uit de trance slaat die het vreedzame ‘The bench and the fetch’ ervoor opgebouwd had.
‘The light is leaving us all’ is niet Current 93’s meest verrassende album, maar het is wel een coherente en consistente plaat. Mensen die al fan waren van Tibet en zijn unieke folkgeluid zullen zeker tevreden gesteld worden, en voor mensen die nog geen kennis gemaakt hebben met de unieke wereld van Current 93 vormt het een meer dan geschikt ingangspunt.
