De wind zit al twaalf jaar in de zeilen van onze eigenste Black Box Revelation, getuige hun muzikale passage die zowel triomftochten kent in Europa als aan de overkant van de oceaan. Van vleiende kritieken door The New York Times bij het prille begin tot het bivakkeren in Amerikaanse opnamestudio’s met compagnons van Queens of The Stone Age en Amy Winehouse: het powerduo Jan Paternoster en Dries Van Dijck mag al redelijk wat van de bucket list schrappen. In 2015 onderlijnde ‘Highway cruiser’ nog de onoverwinnelijkheid en kalverachtige kantjes van de twee Belgen middels wulpse gospel en soul. Hoog tijd om van de sokkel af te stappen besluit Black Box Revelation op de nieuwbakken plaat ‘Tattooed smiles’, waarvoor Paternoster zelf besloot het producerschap op zich te nemen. Een titel die eveneens het nodige volwassendom dient uit te lokken.

Op het lijf van Paternoster vind je dan ook in grote (inkt)lijnen terug welk verhaal er huist achter het jongste album: een zelf getekend skelet dat zijn innerlijke piekeraar blootgeeft en het kort maar krachtige ‘BXL’ dat zijn voorliefde voor het ongetemde Brussel symboliseert. Bijgevolg bewandelt ‘Tattooed smiles’ de kasseien van onze hoofdstad omgeven door een melancholisch sfeertje vol levensvragen en liefdesverdriet. Toch glijdt het vervolgstuk van ‘Highway cruiser’ niet af in een allesverzwelgende existentiële crisis. Het volgroeide Black Box Revelation weet immers ook hoe het van jetje moet geven.

Eind augustus kwam het titelnummer uit, dat liet uitschijnen dat we het te doen hadden met de Black Box Revelation van weleer. Een moddervette bluesriff en het herkenbare stemgeluid van Paternoster dienen zich hierin als de voorbode van een geluid dat we enkel aan het Belgische tweetal zouden toeschrijven. Niet veel later volgde de ludieke oproep naar mensen die zich geroepen voelden om zich gewillig te laten tatoeëren voor de muziekclip. Zo kennen we het jongensachtige Black Box Revelation, al lijken ze ons danig bij de neus genomen te hebben. Het gros van de jongste plaat verwijlt in heel andere kringen, wat de typerende bluesrock slechts een beperkt spreekmoment geeft.

Allesverterend liefdesverdriet is geen nieuwigheid voor de mannen uit Dilbeek, maar ‘Kick the habit’ klinkt toch een stuk somberder dan we gewoon zijn van de twee. “You’re my sugar, my cane / You’re the needle in my vein / You’re my secret, you’re my more more more.”: de neerslachtige tred van het nummer verzinnebeeldt al snel de mistroostige uitstraling waarmee ‘Tattooed smiles’ doorspekt is. In het met orgeltonen afgetopte ‘Mama call me, please’ richt Paternoster zijn zwartgallige levensvragen tot zijn moeder, die geen gehoor lijkt te geven aan de smeekbedes.

Omgeven door afgewogen snaarstrelingen en percussie verzekert Black Box Revelation ons in ‘Lazy st.’ ervan dat ze zich wel kunnen weren tegen al die twijfel en tristesse: “I’m fine, just fine / Doin’ nothin’ but killin’ time.” Het crescendo wordt daar voor het laatst gehouden wanneer de eerder gedoseerde riffs plaats maken voor getand gitaarwerk. ‘Damned body’ is minstens even stekelig, maar dat met unheimische backing vocals die door merg en been gaan.

Paternoster en Van Dijck waren eveneens gul genoeg om plaats te maken voor twee superfans op ‘Tattooed smiles’. Zo leent ‘Built to last’ swingende bluesriffs uit van leermeester Seasick Steve, die als fictieve grootvader Paternoster de nodige levenslessen bijbrengt. In ‘Laisser partir’ lijkt er een Brusselse supergroep op poten gezet te worden wanneer Roméo Elvis zich als kind aan huis opwerpt te midden van scherpe rocktonen. Tegen een tweede portie zou men zeker geen nee zeggen.

Op ‘Tattooed smiles’ lijkt Black Box Revelation een rechtsomkeer te maken na het meer levenslustige ‘Highway cruiser’ van drie jaar terug. Desondanks is het geen volledige breuk met hun eerdere werk en krijgen we juist een groep voorgeschoteld die zijn ziel blootgeeft. Het geluid van ‘Tattooed smiles’ mag dan wel een stuk zwaarder aanvoelen dan zijn voorgangers, het album ligt echter bij afloop niet op de maag. Die titel van producent staat je goed, Paternoster. Chapeau!

Black Box Revelation is op donderdag 14 maart en de dag nadien in volle glorie te bezichtigen in de Ancienne Belgique te Brussel. Er zijn enkel nog tickets beschikbaar voor vrijdag 15 maart.