Slagwerk en kunstencentrum Vooruit programmeerden met Gazelle Twin, Amnesia Scanner en Ssaliva heel uitdagende electronica in de Balzaal. Gazelle Twin en Amnesia Scanner hadden een (gloed)nieuw album voor te stellen, maar het was Ssaliva die de zaal mocht openen.
Eens onze ogen gewend raakten aan de gitzwarte, vol rook gepompte Balzaal, viel op hoe sterk de set van Ssaliva in elkaar zat. In het begin bracht de Brusselaar hoekige ritmes met lang aanzwellende synths, met een occasionele bas die de aandacht wist vast te houden. De uitdagende en interessante elektronica was vaak een stuk minder hard dan verwacht, met moody en (vaag) melodische accenten. Naar het einde toe kwamen dan wel wat beats in de mix waardoor het geheel iets dansbaarder werd, zeker met een heel korte rave-sample en overstuurde trance-invloeden.
Vooraf wezen verschillende bordjes op het gebruik van stroboscopen en rookmachines tijdens het optreden, maar dat had je in de verste verte niet kunnen voorbereiden op de overweldigende show van Amnesia Scanner. Waar Ssaliva het nog zonder een enkele lichtbron deed, schoten bij het Finse duo rode strobo’s aan, die pas veertig minuten later uitgingen. Met ‘AS symmetribal’ openden ze net als op hun album, maar door het geluidsvolume kwam dat nog harder binnen. Oracle, de computerstem die beide heren inzetten in hun muziek, werd nog iets meer vervormd, in combinatie met elektronische drones en gortdroge snares. Dankzij ‘AS another life’ kwamen de eerste opzwepende en dansbare ritmes in de set, maar vooral de gitaarsolo die zo uit Mad Max kon weggelopen zijn, wekte verbazing. Gelukkige gunde Amnesia Scanner ons even rust, waarbij de lichtshow een tikkeltje minder hard ging, maar dit was slechts van korte duur.
Bruut werden achtereenvolgens ‘AS awol’, publiekslieveling ‘AS too wrong’ en ‘AS faceless’ in de zaal gevuurd. Snares als zwepen doorkliefden het publiek, reggaeton-invloeden gingen naadloos over naar hardcorebeats maar dit was wel waarvoor het publiek opgedaagd was. Na zo’n verschroeiend stuk ging de intensiteit met ‘AS chain’ even naar beneden, om vervolgens opnieuw te pieken met ‘AS crust’. Terwijl gedanst werd alsof het einde van de wereld was aangebroken, werd op de visuals een robothond opnieuw en opnieuw door zijn kop getrapt. Als slot kregen we nog de twee samenwerkingen met Pan Daijing voorgeschoteld waarbij de chaos van ‘AS Chaos’ nog versterkt werd door razendsnelle beats met een enkele kick, waar na een tijdje ook nog breakbeats onder gemixt werden. Amnesia Scanner dwong het aanwezig publiek tot het uiterste, waarbij de lichtshow en het (tot geluidsoverlast leidende) volume mee werden ingezet om de intense en opzwepende elektronica nog meer punch te geven.
Dit bericht bekijken op Instagram
Ah! @gazelletwin bijt de spits van ons concertseizoen af in de Balzaal
Eenmaal bekomen van Amnesia Scanner (duizeligheid, pijnlijke ogen,…), was het tijd voor Gazelle Twin, die aan de vooravond van de release van ‘Pastoral’ een avant-premiere schonk aan de Vooruit. Elizabeth Bernholz had zich voor de gelegenheid in een zotspak gehesen, met gezichtsbedekking en Adidas-sokken, waardoor een mix van avant-garde en middeleeuwen gecreëerd werd. Vooral de hoge, ijle, maar krachtige zang wist de aandacht te trekken, waarbij spontaan parallellen opdoken met Aïsha Devi. In tegenstelling tot die laatste mikte Gazelle Twin echter minder op de dansvloer. Lome beats werden afgewisseld met opbouwende repetitieve stemloops of elektronische hiphop dat gebruik maakte van korte samples. De bijna karikaturale valse elektronica werd naar een hoger niveau getild toen zowaar een blokfluit naar boven kwam. Hierdoor ontstond een heel erg middeleeuws aandoend maar dystopisch tafereel, waarbij Gazelle Twin bijna wou suggereren dat anno 2018 nieuwe middeleeuwen aangebroken zijn. Het meer energieke ‘Hobby horse’ sloot een conceptueel uitdagend, maar muzikaal behapbaar optreden af.