De dertigste editie van Dour startte woensdag met een uitgesproken elektronisch profiel. Ons spectrum spande van verfijndere producties tot bottenbrekende bassen, telkens met veel plaats voor uitdaging en herkenning.
Met het hart op een onbetwistbaar Brusselse tong lanceerde Le 77 het dertigste Dourfestival in de Boombox. Het trio zwierf gefocust tussen energetische sprints en meer soulvolle breaks in een onvermoeibare set, die met Félé Flingue en Peet aan het commando geen moment rust kende. Kan verkeerd uitpakken, maar niet in de setting die Le 77 wist te creëren op een opborrelend Dour rond zeven uur ’s avonds. Gemotiveerde aanwezigen veerden loepzuiver van links naar rechts, diagonaal en verticaal, terwijl Morgan zijn zendelingen feilloos stuurde. De zoevende beats knikkerden het geheel richting een eigen tempo dat telkens weer naturel en vers aandeed, zonder een repetitief gevoel te wekken. Tegen het einde kregen Zwangere Guy en Blu Samu hun zegjes voor een dynamisch ‘Bawlerangers’, dat zowel qua innovatie als tijdsgeest kan tellen als een ‘Bruxelles arrive’ anno 2018. Le 77 balanceerde in de Boombox zo clever tussen hees en doorbakken, dat het leek alsof de drie Brusselaars dit trucje elke week flikken. (Johan)
In Le Labo, die de hele dag werd ingepalmd door DEEWEE, speelde Asa Moto ten dans. Het duo mikte nadrukkelijk op de dansvloer met hun housemuziek, die dikwijls verweven werd met soulvolle vocals. Hoewel deze formule heel makkelijk kan leiden tot een set van een in een dozijn, wisten de heren dit te vermijden. Geregeld werd het tempo een paar bpm’s naar beneden gehaald, waardoor de mix een donkerder kantje kreeg dat deed denken aan de hoogdagen van Belgische elektronische muziek uit de jaren 80 en begin jaren 90. Helaas nekten geluidsproblemen een meer dan waarschijnlijk hoogtepunt. Ook de nodige electro nadien, konden de doorbroken flow niet opnieuw opbouwen. (Daan)
Charlotte Adigery is natuurlijk het meest bekend als WWWater. Dat ze onder haar eigen naam in Le Labo stond, maakte me wel nieuwsgierig naar hoe anders haar geluid zou klinken dan haar meest bekende project. Meteen was duidelijk dat Charlotte Adigery een stuk steviger gaat. In plaats van haar stem als unique selling point in te zetten, had haar zang voornamelijk tot doel om de beats extra cachet te geven. Met krachtige uithalen wierp ze een industrial-ebm vibe op. Het donkere en tragere tempo werd enkel tussen twee nummers in een beetje verbroken wanneer de synthesizer een meer prominente rol speelde om toch enige melodie te spelen. (Daan)
‘De controle verliezen is niet altijd slecht’, dixit meesterknikkeraar Jon Hopkins in een interview. Toch toonde het hybride stookspel van flitsende beats heel wat controle in het decor van La Petite Maison. Dat huis bleek inderdaad een maat te klein, maar de gastheer was wel op de afspraak om de opgekomen parasieten van antwoord te dienen. Hopkins passeerde vorig jaar al met een avontuurlijke DJ-set. Dit jaar glipte hij met zijn livemateriaal op het podium. Al snel werd duidelijk hoe de gestileerdere producties van ‘Singularity’ zich onaangetast wisten te verstrengelen in de intelligente, voortstuwende tracks uit magnum opus ‘Immunity’ – met ‘Open eye signal’ als kroonstuk. Drie jaar geleden zorgde Jon Hopkins voor een frontale uitzwaaier van jewelste. Dit jaar opende de Brit de debatten met een even loeiende set. Zet deze beattovenaar op eender welke plaats en je weet dat hij garant staat voor trillende, pompende en doorstuitende beats verweven in een doortastend geluidsnetwerk. In een voortvarende set kanaliseerde Hopkins zo’n verschroeiend, vurig en dansbare lawine van beats dat iedereen in La Petite Maison de controle leek te verliezen. (Johan)
Modeselektor had de enigszins ondankbare om de waanzinnige sfeer die Jon Hoskins had opgebouwd te behouden. Het duo draait gelukkig al lang genoeg mee om te weten hoe ze een stevige set kunnen voorschotelen. Met quasi continue 4/4-beats werd niet meteen op een experimenteler geluid gemikt, maar op pure ontlading van het publiek. De grote drops waren dan misschien wel af en toe te voorspelbaar, maar dat maakte de ontlading niet minder. Met electro-elementen en flarden acid wisten ze toch om de aandacht vast te houden. Al bij al speelde Modeselektor een eerder voorspelbare, maar daarom niet minder effectieve set. (Daan)