De sympathiekste labelbaas van het sympathiekste label van het sympathiekste land heeft het sympathiekste lijstje van onze sympathiekste stemmerslijst gedeeld.
1. Timber Timbre – Hot dreams
Ik dacht dat deze van vorig jaar was, blijkbaar niet. Heb de band ook pas met dit album ontdekt, blijkt hun vijfde album te zijn. Onbegrijpelijk dat ze nog geen wereldgroep zijn. Tindersticks en Cave meets Lost Highway meets Morricone meets Al Green. Elbow maar dan zonder de vrouwelijke kant. Geniale plaat qua sound en qua songs. Live gezien en ook de max zonder sax. Iedereen aan wie ik het openingsnummer liet horen op volume dertig in de auto is nu ook fan.
2. Angel Olsen – Burn your fire for no witness (foto)
Ik ben verliefd op Angel Olsen sinds ik ze ‘White fire’ zag spelen voor een NPR- Tiny Desk Concert. Ik vind de hele plaat geweldig. Wat een stem, wat een sfeer. Damn.
3. Avi Buffalo – At best cuckold
Schoon en harmonieus maar toch heel bizar op een manier. Avi kan zingen ‘I’m a cheeseball on fire’ en toch ontroeren. Paar heel verslavende nummers op deze plaat en geen enkel slecht eigenlijk.
4. Woods – With light and with love
Hun laatste klinkt opmerkelijk anders en iets minder scheef dan de knisperende lo-fi waar ik drie platen geleden voor viel. Maar wat een songs. Ik ben zwaar fan van de apathische falsetto van Jeremy Earl.
5. Kevin Morby – Still life
Ex-bassist van Woods, dit is de opvolger van het geweldige ‘Harlem river’. Nog meer Dylan, maar dat is lekker.
Geweldige show op Big Next festival dit jaar.
6. Mac DeMarco – Salad days
Beestig plaatje. Zomersoundtrack 2014. Het moet niet altijd diepe shit zijn.
7. Thurston Moore – The best day
Ok, niet verrassend, maar in een wereld zonder Sonic Youth is dit wel een fenomenale pijnstiller. Leg anders ‘Forevermore’ volle bak op en spreek me daarna eens tegen. Mega show ook op Pukkelpop dit jaar.
8. Dean Blunt – Black metal
Van Thurston naar Black Metal, kleine stap. Nooit gedacht dat ik nog fan zou worden van een Blunt of van Black Metal. Onlangs ontdekt. Schone donkere en verfrissende plaat. Een postmoderne Roy Orbison.
9. Beck – Morning phase
Niet de beste Beck ooit maar dat hoeft ook niet om lijstjes te halen. Melancholisch en geraffineerd. Een van de grootste dudes van ‘onze’ generatie. ik ben en blijf uberfan.
10. een mixtape met tracks van:
- Thom Yorke – Tomorrow’s Modern Boxes
- Caribou – Our Love
- Andy Stott – Faith In Strangers
- Real Estate – Atlas
- The War On Drugs – Lost In A Dream
- Sharon Van Etten – Are We There
- Sun Kil Moon – Benji
- Ariel Pink – Pom Pom
- Woven Hand – Refractory Obdurate
- Chad Vangaalen – Shrink Dust
- The Memories – Hot Afternoon