Nee, Brugge is niet alleen kant en paardenkoetsen, Cactus Muziekcentrum houdt er al jaren stevig huis met de fijnste bands en artiesten. Wij vroegen aan afgevaardigde Felix Van De Loock een eindejaarslijstje.
1. Caribou – Our Love
Dé feestplaat van 2014. Dan Snaith mixt zijn zijuitstapjes richting club onder monniker Daphni in zijn vertrouwde geluid en levert een werkstukje af dat de perfectie benadert.
2. The War on Drugs – Lost In the Dream (foto)
TWOD valt anno 2014 niet te negeren. Met wat hulp van hun strakke liveshows (en hater Mark Kozelek) bleef de aandacht naar de band ook lang na topplaat Lost In the Dream strak gespannen. En de plaat zelf? Bruce Springsteen would be proud.
3. Young Fathers – Dead
Schotse novelty-rap die tot verbazing van velen de toonaangevende Mercury-award wegkaapte van topfavoriet FKA Twigs. Dead schiet alle kanten uit, maar altijd raak.
4. Spoon – They Want My Soul
Grootse band met groots geluid. Op They Want My Soul klinkt Spoon strakker dan ooit. Topnummers als “Do You” en “Inside Out” inbegrepen.
5. Amen Dunes – Love
New Yorker Amen Dunes kerft met licht psychedelische songs in je hart. Weemoed en melancholie met een sprankeltje hoop.
6. Dean Blunt – Black Metal
½ van Hype Williams perfectioneert zijn solo-geluid. Donker en spannend, met uitstapjes naar folk electronica en zelfs dub.
7. Chad Vangaalen – Shrink Dust
Kleine eerlijke liedjes over ’s mans Hond, monsters en dies meer. De zondagochtendplaat van het jaar.
8. Ought – More than any other day
Openlijk arty, niet van humor gespeend en uitdagend. De debuutplaat van Ought, drijvend op de parlando-zang van Tim Beeler zit er lap op.
9. Clark – Clark
Niet Aphex Twin, maar Warp-Collega Clark maakt de elektronica-plaat van het jaar. Na jaren in de schaduw van de écht groten op het label te staan doet de man haasjeover met wat de meest duistere schijf van 2014 is geworden. Het einde van de wereld klonk nooit zo goed.
10. Dans Dans –‘ 3’
Al drie platen (we tellen mee) verkoopt Dans Dans hun op papier onverkoopbare formule als de beste. hun Avant Garde Jazz-meets-rock-sound klinkt op ‘3’ volledig afgewerkt en hongerig naar meer. Dat er aan de overkant van het kanaal belangstelling begint te komen is dan ook niet vreemd.