Wij hebben zin om hier over het weer te leuteren, maar onze hoofdredacteur heeft ons al meermaals op het hart gedrukt dat dat een plaat is die al grijzer is geworden dan de gemiddelde plaatselijke CD&V-er. Daar zullen we dus niet over beginnen. Dus euhm, hoe was je dag dan? Of hoe vullen mensen anders pijnlijk verplichte leegtes? Ik hou het erop dat vier regels volstaat als inleiding voor een verder volstrekt niet gerelateerd lijstje. Een sterk lijstje trouwens, met verrassend veel electronische daadkracht deze week. De selectie komt van Daan, Pascal, Free en Zeno, onderaan vind je een handig spotifylijstje!
Tsuzing – Circa Taipei
Alles wat Tzusing of M.E.S.H. uitbrengen kan bij ons op verhoogde attentie rekenen. Een split-ep van beiden laat ons dus automatisch bedplassen van hoge verwachting. Beiden lossen die verwachtingen zonder moeite in, maar als er dan toch één favoriet moet gekozen worden uit de vier nummers, dan is het wel ‘Circa Taipei’. Tzusing verandert weinig aan zijn formule van brutale bassen zonder strikt conventionele tempo’s te kiezen. Voeg daar steeldrums en andere Aziatische geluiden zoals diepe keelzangen aan toe, en de Chinees heeft opnieuw goud te pakken. (Daan)
Mathame – Skywalking
Het zijn harde tijden voor het Gentse clubleven, sinds de sluiting van Decadance zit nu ook Kompass in de nesten sinds een medewerker overleed aan een hartstilstand. Hoe triest dat ook zij, de sluiting van een club die uitermate goed samenwerkt met de veiligheidsdiensten kan nooit de oplossing zijn. En hoe zouden wij anders reikhalzend moeten uitkijken naar de release van technobeukers die daar elke nacht getipt worden? Zo zochten wij lang tevergeefs naar ‘Skywalking’ van Mathame, een subtiele tikker met wiebelende synths die onze dansbenen hypnotiseren tot de prille uren. (Zeno)
Tami T – Single right now
Een jaar nadat ze voor Fever Ray de AB in vuur en vlam zette heeft Tami T dan eindelijk haar debuutalbum ‘High pitched and moist’ uit, doorspekt van dieproze, gladde pop en directe, scherpe en vaak seksuele lyrics. Net als tijdens haar set in de AB zorgt ook op plaat de pulserende EDM van ‘Single right now’ voor een extatisch hoogtepunt. (Pascal)
Hayden Thorpe – Diviner
Bijna anderhalf jaar geleden is het intussen al dat Wild Beasts, de band rond de in de indiewereld toch vrij iconische stemmen van Hayden Thorpe en Tom Fleming, het voor bekeken hield. Hun vijfde album ‘Boy king’ (2016) – dat trouwens evengoed ‘Penisnijd’ had kunnen heetten, zo vertrouwden de mannen ons toe in ons laatste interview met hen – bleek uiteindelijk hun laatste te zijn. Na vijftien jaar had enkel Fleming nog zin om opnieuw de studio in te duiken. Toch is het de unieke falsetto van frontman Thorpe die we als eerste opnieuw horen weerklinken door onze speakers. Op Diviner houdt de Brit het opvallend sober, met niet veel meer dan enkel een piano om zijn stem – en onze gedachten – richting andere, verre, mooiere oorden te begeleiden. En daarbij mag je de volumeknop best naar rechts opendraaien. Ja, wij houden al wel eens van wat drama. Kijktip: de bijhorende clip. (Free)
TR/ST – Unbleached
Sommige stemmen herken je zo uit de duizend. Dat is het geval bij Hayden Thorpe (zie boven) maar zonder twijfel ook bij Alfons Robert van TR/ST – ik weet trouwens niet of twee stemmen qua klankkleur verder van elkaar kunnen liggen dan bij deze twee heren. Begin jaren ’10 gestart als een duoproject met Maya Postekpski – je kent haar als de coole drumster bij Austra, als PRINCESS CENTURY of als passante in de Brusselse straten – ging Alfons op ‘Joyland’ solo om op Unbleached zijn vroegere buddy opnieuw onder de arm te nemen. Waar Alfons op vorige single Gone nogal apathisch en mak klonk, trekt het golden goth-pop duo op Unbleached weer als weleer van leer. Zo, met die tongtwister laten we je over aan Alfons en Maya en hun “ode aan het geluid van ratten die op dak lopen”. Deel een van hun nieuw album ‘The destroyer’ komt uit op 19 april, voor deel twee is het wachten tot november. (Free)
HEALTH & JPEGMAFFIA – HATE YOU
Dat het verschil tussen noiserock of noisehop verwaarloosbaar klein is, bewijzen HEALTH en JPEGMAFFIA gretig in nog geen twee minuten op ‘HATE YOU’. Een eb en vloed aan synths levert een bedwelmende en schrikwekkende overstroming aan onbehagen, adrenaline in een kleine mp3-file. (Zeno)
Bambounou – Tour
Het label Whities is intussen een keurmerk binnen de meer experimentele techno- en housesferen, en met ‘Whities 021’ hebben ze weer perfectie te pakken. Het is moeilijk om zomaar te zeggen waarom ‘Tour’ zo goed werkt, maar Bambounou beheerst hier de kunst om een zweem van tribale ritmes te verpakken onder een laag minimalisme en abstractere geluiden. ‘Tour’ is een nummer dat mensen in de club meteen kan verrassen en inpakken, puur door de unieke sound. De track zou zeker niet misstaan in sets van bijvoorbeeld Ben UFO of Objekt, en heeft het potentieel om een culthit te worden in het wereldje. (Daan)
Offset – Clout ft Cardi B
Verdorie Cardi B heeft diep vanbinnen ergens een bodemloos vat swag dat ze intussen te pas en te onpas kan drippen op de tracks van je favoriete traprapper. Offsets nieuwe ‘Father of 4’ is, zoals het hoort, een veel te lange strompeltrip door het trapmoeras, maar ‘Clout’ zorgt voor wat welkome stroomversnelling. (Zeno)