We rekenen onszelf graag tot het soort mensen dat ervan geniet vier à vijf dagen rond te dwalen op een dorre wei, intussen genietend van een dure pint en een streep van het betere popkabaal. We zijn dan ook blij dat het festivalseizoen nog maar net halverwege is, maar toch is het handig al eens vooruit te blikken op de mooie releases die nog in het verschiet liggen. Hieronder volgen twintig nieuwe platen van enkele straffe artiesten die er hopelijk een tournee aan vastbreien. Kwestie van al te weten in welke zaaltjes we komend najaar die dure pinten moeten gaan drinken.
Door Bram Pollers en Filip Tyskens
Dry The River – Alarms in the heart
In het zog van Fleet Foxes en Mumford & Sons probeerden heel wat bands te profiteren van de folkrevival, maar slechts enkelingen slaagden erin om daadwerkelijk een relevant werkstuk te creëren. Dry The River was zo’n band. Hun debuut ‘Shallow bed’ was een schoot in de roos, en ook wij waren danig onder de indruk. Nu, twee jaar later, hebben de Engelsen de moeilijke tweede in mekaar gebokst. Verwacht je aan folky arrangementen, hoekige drumritmes, vertederende samenzang en een occasioneel verpletterende climax.
Release: 25 augustus
Cymbals Eat Guitars – LOSE
Dit viertal uit New York werd in 2009 door hun debuut ‘Why there are mountains’ plots tot indierockrevelatie gebombardeerd. Vrolijke deuntjes werden begraven onder gierende gitaren, schreeuwerige zang en wonderwel sprankelende pianomotiefjes. Een nummer van Cymbals Eat Guitars wisselt grofweg dertien keer per minuut van idee, maar het wérkt. Eind augustus zijn ze terug met hun derde plaat, en voorsmaakjes ‘Jackson’ en ‘Warning’ laten het beste vermoeden. Voor fans van Japandroids, Cloud Nothings en dergelijk lawaai.
Release: 26 augustus
Cold Specks – Neuroplasticity
Al Spx betoverde de wereld op ‘I predict a graceful expulsion’ met haar stem van fluwelen schuurpapier. In tussentijd werkte de zangeres samen met zowel Moby als Swans, en vooral de coöperatie met laatstgenoemde spreekt tot de verbeelding. Bij het beluisteren van ‘Absisto’, de amuse-gueule van haar nieuwe plaat, is de samenwerking met de experimentele rockers zelfs hoorbaar. Als ‘Neuroplasticity’ het niveau van zijn voorganger benadert, zal Cold Specks naast de lovende critici ook het grote publiek gaan bekoren.
Release: 26 augustus
Magnus – Where neon goes to die
De nieuwe van deze samenwerking tussen Tom Barman en CJ Bolland valt in feite in één woord te beschrijven: eindelijk. Het heeft namelijk tien jaar geduurd tot de mannen hun agenda’s op elkaar konden afstemmen. Eerste single ‘Singing man’ laat echter vermoeden dat het het wachten waard was. We vragen ons af hoe de uiteenlopende gastartiesten (Billie Kawende, Tom Smith, Selah Sue, David Eugene Edwards) tot hun recht gaan komen in Magnus’ electropop, maar ondertussen kunnen we toch al wel vertrouwen op Barmans en Bollands vakkundigheid.
Release: 1 september
Blonde Redhead – Barragan
Het is iedere keer ook weer uitkijken naar een nieuwe van Blonde Redhead. Dit Amerikaanse trio levert al bijna twintig jaar pure kwaliteit met hun eigenzinnige indiepop, en met ’23’ uit 2007 maakten ze hun meest populaire plaat tot nog toe. Daarna verdwenen ze een beetje uit het beeld, maar misschien komt ‘Barragan’ daar verandering in brengen. Het vooruitgeschoven ‘Dripping’ doet ons alvast goedkeurend ter plekke shaken.
Release: 2 september
Death from Above 1979 – The physical world
Zoals bij zoveel bands die ten dode leken opgeschreven kwam ook Death from Above 1979 plots met nieuw materiaal op de proppen. Dit Canadese punkrockduo maakte naam in 2004 met een debuutplaat vol rammelende riedels door vieze dingen te doen met enkel bas, drums en een microfoon. Tien jaar en een zijproject genaamd MSTRKRFT later zijn DFA 1979 terug met een opvolger. Eerste single ‘Trainwreck 1979’ klinkt poppier, maar nog altijd vuil genoeg om onze aandacht te verdienen.
Release: 5 september
Tricky – Adrian Thaws
Met het Britse woelwater Tricky weet je nooit wat je op je bord krijgt; zijn wispelturigheid kan tippen aan die van het sportieve beleid van KRC Genk. Maar we kunnen onmogelijk ontkennen dat zijn samenwerking met Massive Attack op ‘Blue Lines’ een schot in de roos was, en dat zijn debuut ‘Maxinquaye’ een meesterwerk is, staat eveneens buiten kijf. Meer en meer kregen we de indruk dat Adrian Thaws te vroeg gepiekt had. En toen besloot de onberekenbare Brit om vorig jaar met ‘False idols’ zichzelf weer volledig op de kaart te zijn. Voeg daar de bezwerende single ‘Nicotine love’ en een sterke passage op Couleur Café 2014 aan toe, en jullie beseffen wel waarom de nieuwe van Tricky dit keer geniaal kan zijn.
Release: 8 september
Interpol – El pintor
Sinds het vertrek van charismatisch bassist Carlos Dengler is Interpol een beetje naar de achtergrond verdwenen. Hun zelfgetitelde vierde bracht weinig los, wat al eens kan gebeuren na drie viersterrenplaten. Vooral hun debuut ‘Turn on the bright lights’ staat nog altijd geboekstaafd als klassieker, en de nieuwe single ‘All the rage back home’ wijst erop dat ze met hun drieën die oude vorm hebben teruggevonden. IJle gitaren, denderende drums en een hele hoop middle-age-angst werden verpakt in Paul Banks’ stem; het wordt weer een fijne herfst.
Release: 8 september
My Brightest Diamond – This is my hand
Alex Callier wees er in The Voice van Vlaanderen geregeld op dat muzikanten beter geen heilige huisjes proberen te coveren. Wij raakten echter net in de ban van Shara Worden toen haar versie van ‘Feeling good’ ons meer kippenvel bezorgde dan het krijsende geluid van een vingernagels op een schoolbord. Daarnaast laat ze ons al drie platen lang smullen van uitgekiende pianomelodieën die haar engelenstem begeleiden. En als de onlangs uitgekomen ep ‘None more than you’, met onder meer een bezwerende remix van Son Lux, een relevant voorsmaakje is, zou haar vierde studioalbum zomaar haar beste werk tot op heden kunnen worden.
Release: 16 september
Nele Needs A Holiday – It’s my party
Do you remember Made In Taiwan? Iets meer dan acht jaar geleden zou deze vraag op meer dan enkel gefronste wenkbrauwen kunnen rekenen. De band haalde de halve finale van Humo’s Rock Rally en kon wel eens potten gaan breken in de Belgische muziekscene. Het belangrijkste wapenfeit dat Made In Taiwan daarna nog kon voorleggen was de hoofdrol in een nummer van voormalig lid Nele Van Den Broeck tijdens de finale van ’s lands grootste rockconcours in 2010. Wij waren toen meteen verknocht aan de aanstekelijke ukeleleritmes en cabareteske teksten. Als Nele Needs A Holiday dat vier jaar later kan vertalen naar haar debuutalbum, zal ‘It’s my party’ geregeld weerklinken door onze speakers.
Release: 19 september
Tweedy – Sukierae
Jeff Tweedy van Wilco is één van de belangrijkste hedendaagse songwriters, en met zijn band leverde hij al acht albums lang kwaliteit. Nu trok hij met zijn zoon Spencer de studio in om die langverwachte solo-uitstap op band te pleuren, en het resultaat is vintage Tweedy: instant neuriebare americanasongs over de kleine dingen die het leven zin geven. Sinds een maand bestookt hij ons iedere week met voorsmaakjes uit het twintig songs tellende ‘Sukierae’, en het is moeilijk kiezen welke tot nu toe het mooist is. Dat belooft dus alleen maar voor september.
Release: 19 september
alt-J – This is all yours
Miley Cyrus samplen in de nieuwe single van je opkomende album, en toch bijna uitsluitend lof oogsten? Het is weinigen gegeven, maar alt-J komt er vlotjes mee weg. De reden daarvoor moeten we zoeken in hun bejubelde debuutplaat ‘An awesome wave’. De Britse band combineerde en creëerde in 2012 ongeziene klankenpaletten en schopte het al snel tot op de grootste festivals. Iets meer dan twee jaar geleden leek alt-J niet meer dan een hype, vandaag ogen ze nagenoeg incontournable. Dus indieliefhebbers aller landen, verenigt u, want deze plaat wordt naar alle waarschijnlijkheid opnieuw een bommetje in het hedendaagse muzieklandschap.
Release: 22 september
Perfume Genius – Too bright
‘Don’t you know your queen?’ vraagt Mike Hadreas, aka Perfume Genius in zijn nieuwe single. Hiermee kondigt hij zijn derde plaat aan, die een ander geluid zal laten horen. De artiest zingt hier nog altijd alsof hij precies weet waar je pijn hebt, maar de spaarzame pianodeuntjes zijn vervangen door synthesizers. Of deze lijn wordt doorgetrokken op de hele cd weten we nog niet zeker. U kan het zelf gratis gaan horen op 27 augustus op Feeërieën in Brussel, of gewoon wachten tot 22 september.
Release: 22 september
Julian Casablancas + The Voidz – Tyranny
We zijn er nog altijd niet uit of de onwaarschijnlijke klasse van ‘Is this it’ een vloek dan wel een zegen is geworden voor The Strokes. Het niveau van hun debuut evenaren, deden Julian Casablancas en de zijnen nog niet, maar het in 2013 verschenen ‘Comedown machine’ lijkt op een wederopstanding te wijzen. Als dat betekent dat de coolste zanger in business – toegegeven, Alex Turner loert om de hoek – terug in topvorm verkeert, verplaatsen wij ons alvast naar het puntje van onze stoel. Op Casablancas’ vorige, overigens uitstekende, soloplaat ‘Phrazes for the young’ weerklonken behoorlijk wat elektronische invloeden, deze ‘Tyranny’, waarin de zanger wordt bijgestaan door The Voidz, lijkt dan weer eerder een aanrader voor wie aanstekelijke gitaarrock met een gezonde dosis arrogantie wel weet te pruimen.
Release: 23 september
Christopher Owens – A new testament
Groot was onze treurnis toen we halverwege 2012 hoorden dat de indierockers van Girls het na amper 2 volwaardige studioalbums voor bekeken hielden. Christopher Owens had genoeg van alle position switches in de band en zou voortaan verder werken onder zijn eigen naam. Wanneer Owens’ debuut ‘Lysandre’ het in januari 2013 tot onze trommelvliezen schopte, hebben we het ter ziele gaan van Girls meteen verwerkt. In een reis langs zowel folky intimiteiten als uptempo popsongs wist de Amerikaan een half uur lang te imponeren. Dat zorgt natuurlijk voor de nodige druk met het oog op ‘A new testament’. Of de verwachtingen ook daadwerkelijk worden ingelost, weten we pas eind september, maar de rock-‘n-roll van ‘Nothing more than everything to me’ doet alvast het beste verhopen.
Release: 30 september
Weezer – Everything Will Be Alright in the End
Toegegeven, Weezer heeft na ‘Pinkerton’ geen plaat meer gemaakt die over de hele lijn te pruimen viel en ze moeten stilaan beginnen oppassen dat ze geen grap van zichzelf worden, maar om de een of andere reden kan de groep toch iedere keer op het voordeel van de twijfel rekenen. We blijven wachten op een nieuwe ‘Buddy Holly’ of ‘Undone (the sweater song)’, en het feit dat producer Ric Ocasek van ‘The Blue Album’ (toch wel een college rock-klassieker) terug achter de knoppen zit, doet ons hopen.
Release: 30 september
Kanye West – TBD
Kanye West is een cultfiguur. Hij acht zichzelf een soort god op aarde en doet uitspraken waar mensen met de minste zelfspot gewoonweg niet aan zouden denken – check ook zeker de ‘Kanye West self-confidence generator’. Maar hij is eveneens een begenadigd artiest, een onmiskenbaar talent dat nu al drie albums op rij – ‘My beautiful dark twisted fantasy’, ‘Watch the throne’ en ‘Yeezus’ – weet te imponeren. Alle arrogantie ten spijt kijken we ook dit keer weer reikhalzend uit naar zijn nieuwste worp, die hij nu naar eigen zeggen minder mooi aan het maken is. Er is werkelijk maar één artiest die daarmee wegkomt, nietwaar? Get ‘em, Ye!
Release: herfst, waarschijnlijk september
Pink Floyd – The Endless River
Comebacks zijn hot in de wondere wereld der muziek. Bands lijken tegenwoordig een split aan te kondigen met het oog op het grote geld wanneer ze hun terugkeer enkele jaren later fijntjes uitstippelen. Maar deze comeback is van een ander kaliber. Wanneer één van ’s werelds grootste rockbands na 20 jaar een nieuwe plaat uitbrengt, gaan ook onze voelsprieten jolig tintelen. De releasedatum, ergens in oktober volgens David Gilmours vrouwlief, is nog niet officieel bevestigd door de band, maar we mogen aannemen dat zij een betrouwbare bron is. Ook op dit album maakt Roger Waters helaas geen deel uit van de band. Desalniettemin kan een nieuwe van Pink Floyd onmogelijk ontbreken in een preview van dit muzikale najaar.
Release: in oktober
Wallace Vanborn – TBD
Dit Gentse kabaaltriumviraat maakte onlangs de natte droom waar van iedereen die ooit een stonerriff heeft geschreven: een plaat opnemen in de Rancho de la Luna. Jep, we hebben het hier over dat heerlijke hol van verderf in het midden van de Californische woestenij waar hedendaagse rockgod Josh Homme de plak zwaait. Dit doet alleen maar hopen, want waar Wallace Vanborn live iedere geluidsbarrière sloopt, mocht het op plaat nog net dat tikkeltje vuiler klinken. Precies wanneer de groep hun door Chris Goss geproducete derde op ons loslaat weten we nog niet, maar dat het de moeite zal zijn staat al vast.
Releasedatum: nog niet bekend
TV on the Radio – Seeds
Toen hun nummer ‘DLZ’ aan het eind van een aflevering van Breaking Bad te horen was, moet dit Amerikaanse vijftal hun populariteit danig hebben voelen toenemen. We hebben echter geen idee of ze de kenmerkende mix van jazz, soul, triphop en een dozijn andere genres toegankelijker hebben gemaakt om in te cashen op dit succes, aangezien we slechts welgeteld 26 seconden van ‘Seeds’ gehoord hebben. Wij hopen alleszins van niet, moeilijke muziek gaat ook.
Releasedatum: nog niet bekend