Elke week schrijven we hier steeds hoe geweldig onderstaande nummers wel niet zijn en hoe divers ons lijstje wel niet is. Deze week doen we dat.. ook! Want we hebben de betere disco, folk, hiphop, indiepop, trance, punk en meer voor je verzameld en je kan die bovendien in het handige afspeellijstje onderaan het artikel beluisteren.
Sharon Van Etten – Our love (The Juan MacLean remix)
Als je een nieuwe plaat uitbrengt, is het fijn meesurfen op het succes van één van de 10 meest geblogde artiesten van 2014. Ons hoor je niet klagen, want deze gestripte elektronische versie van de Van Etten-ballad ‘Our love’ waarvan enkel wat samples en haar stemlijn overblijven kunnen we best wel smaken. The Juan MacLean behield de oorspronkelijke sfeer van het nummer en voegde ook hun eigen touch toe op deze cleane remix. Onze mening over de nieuwste eigen liedjes van het duo kan je hier nalezen. (TD)
The Pains of Being Pure at Heart – Poison touch
Volgende week brengen The Pains of Being Pure at Heart een extended versie van hun nieuwste worp ‘Days of anbandon’ uit met onder andere vijf nieuwe onuitgebrachte nummers. Één ervan is deze ‘Poison touch’ waarvoor frontman Kip Berman samenwerkte met zangeres Jen Goma van A Sunny Day in Glasgow. Over de song zelf zegt de zanger dat hij die schreef voor Taylor Swift, maar dat hij denkt dat haar nummer nog in zijn oude telefoon zit. Deze popgem werkt volgens onze bescheiden mening echter even goed met de vocals van Jen. (TD)
Run The Jewels – Oh my darling don’t cry
‘Oh my darling don’t cry’, zo heet de tweede single van het Amerikaans rappers duo Run The Jewels. In tegenstelling tot wat de titel laat vermoeden geeft het nummer geen troostende boodschap mee, in de plaats krijgen we een snoeiharde productie voorgeschoteld, voorzien van een uiterst rauwe tekst. We wachten ongeduldig tot 28 oktober, de releasedatum van ‘Run the jewels 2’. (AF)
Ana Caprix – Nobody but you
Met de ep ‘For seven nights this island is ours’ stelde de producer Ana Caprix zichzelf voor als de Londense evenknie van de trance-revivalist Doss. Terzelfdertijd plaatste hij zich naast artiesten uit het PC Music-kamp die een zekere internetesthetiek nastreven, op een subtiele wijze gendergelijkheid aankaarten en het overdadig kapitalisme voor een hyperrealistische spiegel plaatsen. Op ‘Nobody but you’ verschijnen voor het eerst donkere wolken boven Tom Ensom zijn droomwolk. Een melancholieke sfeer en opzettelijke clichématige tekst vervoeren je drie minuten naar het pijnlijkste plekje in de muzikant zijn hart. (TK)
Ibeyi – Mama says
Na de release van hun eerste ep ‘Oya’ zijn de meisjes van Ibeyi terug met een derde single, ‘Mama says’. De Frans-Cubaanse zusjes Naomi en Lisa-Kaïndé Diaz zijn jongste signees van XL Recordings en deden onze harten smelten door de combinatie van piano, hun aangrijpende stemmen en – hoe kan het ook anders als dochters van Angá Diaz – strakke percussie. De live-uitvoering van het nummer kenden we al, maar deze studioversie klinkt minstens even goed. (RC)
José González – This is how we walk on the moon
Het is een ondankbare taak: het niet te evenaren “This is how we walk on the moon” van de veel te jong gestorven duizendpoot Arthur Russell coveren. Toch kwijt de Zweedse bard José González er zich met verve aan. Het resultaat is een delicate brok folk-pop. De lat is bij deze voor de andere artiesten die ook een bijdrage zullen leveren aan het Russell-tribute-album ‘Master mix: red hot + Arthur Russell’ een stuk hoger gelegd. Moge de strijd tegen aids, waar de opbrengst naartoe zal gaan, er wel bij varen. (MD)
Made In Heights – Ghosts
De astronomische zomer mag dan wel op zijn einde lopen, het duo achter Made In Heights laat dat niet aan zijn hart komen. Met ‘Ghosts’ maakten Alexei Saba en Kelsey Bulkin een heerlijk aanstekelijk popnummertje dat nog eventjes de herfstblues weet weg te toveren. (AS)
Iceage – How many
‘How many’ is een gloednieuw nummer uit het weldra te verschijnen ‘Plowing into the field of love’ van deze jonge maar reeds gereputeerde lawaai-Denen. Er zit ergens een lieflijk deuntje verborgen onder het gebrul van Elias Bender Rønnenfelt, maar het is een goed teken dat we het na meerdere luisterbeurten nog altijd niet gevonden hebben. (FT)
Flying Lotus – Coronus, the terminator
In zijn vijfde studioalbum ‘You’re dead!’ (uit op 6 oktober via Warp) gaat Flying Lotus na wat er gebeurt met mensen wanneer ze sterven. Van alles wat we al hoorden van die nieuwe plaat, lijkt deze het best dienst te kunnen doen als engelenzang. ‘Coronus, the terminator’ is wondermooi, dromerig en vervuld van glorieuze pracht. En als ‘You’re dead’ inderdaad de soundtrack van de dood moet zijn, dan vervliegt ons elke angst want dan kan het enkel maar een perfecte wereld zijn. (AB)
Strand – Woord
We herhalen het tot in den treure. Bert Dockx van Flying Horseman en Dans Dans doet het met zijn project Strand in onheilspellend akoestisch en het Nederlands. Daarvoor schrijft hij niet zomaar versjes, maar abstracte, minimalistische en toch diep persoonlijke poëzie. Op ‘Woord’ blijft de woordenstroom uiteindelijk hangen in het snijdende “nu zie je mij voor het eerst / de aarde brandt / en de stilte heerst”. (JVL)