In de week van SXSW gaat het er over het algemeen nogal rustig aan toe op het vlak van nieuwe muziek. Desalniettemin vonden Jens Van Lathem, Anthony Brynaert en Thomas Konings weer tien steengoede nummers die een betere mens van je kunnen maken.
Body-san – Picking up strange
Verbaast het iemand, of toch wanneer je ‘Picking up strange’ hebt geluisterd, dat Body-san zijn aankomende release gebeurt op 1080p? De vibe ligt perfect in het midden tussen house en vaporwave, de repetitiviteit worden we nooit beu en de videoclip belichaamt alles wat wat we visueel verwachten van dat soort muziek: lichtjes absurd, en toch toegankelijk. Een mythisch figuur met iets te veel menselijke trekken trekt de ene selfie-pose na de andere, en ondertussen onderhoudt Body-san je met allerhande aangename geluiden. (JVL)
Body-san “PICKING UP STRANGE” from officialmichaelgreen on Vimeo.
Cocaine Piss – Sex weirdos
De hele Belgische muziekwereld zat er op te wachten, deze week was het eindelijk zover: het eerste voorsmaakje uit het nieuwe album dat Cocaine Piss met Steve Albini opnam. ‘Sex weirdos’ borduurt verder op wat de band op eerdere releases al liet horen: teksten die je met de neus op de feiten drukken, geen tierlantijntjes en een hele hoop doeltreffend lawaai. (JVL)
Empress Of – Woman is a word
‘Woman is a word’ is het nieuwste wapenfeit van Indiestyle-favorietje Empress Of en werd alweer een schot in de roos. Met een tekst die de frustraties over het vrouw-zijn van zich af bijten en een productie die het spanningsveld tussen percussie en melodie opzoekt toont Lorely Rodriguez wat ze waard is. Waarom er nog tickets over zijn voor haar uitgestelde Botanique-concert in juni is ons een raadsel. (JVL)
Sasha Siem – Crow (Rabit remix)
De Amerikaanse electronica-vernieuwer Rabit blijft omnipresent in deze rubriek. Deze week overtuigde de hyperproductieve producer met een remix voor Sasha Siem, wiens komende album hij overigens volledig zal herwerken. ‘Crow’ wordt in Eric Burtons handen een moody, tegendraads nummer dat deels aan een razend tempo voorbij flitst, houvast vindt in oncomfortabel accelererende drums en tegelijk op een veel trager spoor emotioneel uit de hoek komt. (TK)
Spookypapi – Black pussy psychosis
Nog meer Rabit-gerelateerd geluid in de Punch van deze week: Spookypapi bracht op Rabits label Halcyon Veil een soort nummer slash minimix slash luisterspel uit dat tamelijk anders klinkt dan wat je van muziek gewoon bent. ‘Black pussy psychosis’ is dankzij de combinatie van (al dan niet gemuteerde) spoken word-samples en dreigende, lelijke electronica bij momenten verschrikkelijk creepy en indrukwekkend. Aan het einde is er gelukkig nog een stukje ‘Rock the boat’ van Aaliyah om je toch niet te gechoqueerd achter te laten. (TK)
Miserable – Violet
Miserable is geen slechte naam voor een shoegazeproject, me dunkt. De éénmansband van de Amerikaanse Kristina Esfandiari loste deze week ‘Violet’, een nummer dat vooral op één repetitief riffje leunt maar met de aanzwellende context steeds dieper weet te snijden en naar het einde toe dan ook uitmondt in de verplichte epische finale. Met haar onderkoelde zang en stevige gitaarsound weet de muzikante de song een aardedonker randje mee te geven dat je onmogelijk onberoerd kan laten. (TK)
So Sorry – 3am
So Sorry is het project van Kassett en faeriey en het wordt moeilijk om dezer dagen een combo te vinden dat beter weet welke richting ze willen uitgaan. ‘3am’ is net zoals ‘I’m here 4 u’ een anthem voor de slaapkamereenzaat die zich weemoedig binnen tracht te dringen in iemand anders’ wereld. Opnieuw opent de song met een voicemail die het kleinood meteen siert met oprechtheid en puurheid. Het idee om een soort collage te maken van verschillende stemmen maakt het geheel tegelijk heel apart en intiem. De productie van Kassett is opnieuw perfect, hij kan als geen ander een gevoelige boodschap omzetten in lichtvoetige en tranentrekkende geluiden die versterkend werken. ‘3am’ ontregelt m’n emotionele status volledig, het is een wondermooi nummer en het verdient duizend gebroken hartjes </3
Uli K – Wish (prod. Mechatok)
‘Wish’ van Uli K is zo’n nummertje dat bijna onopvallend een hele dag op repeat kan staan. Een meer geconcentreerde luisterbeurt toont dan weer dat er toch wel verschillende facetten aan dit kleinood te ontdekken zijn. Het is opvallend hoe perfect deze song in balans is, met dank aan de fantastische productie van Mechatok – haast té perfect. De song is zo klein en zo subtiel dat het op een emotionele manier al snel heel belangrijk lijkt te worden. (AB)
Dreamcrusher – Dracula meets the Lorelei
Deze week mocht het er al eens lawaaierig aan toegaan, zie ook mijn andere keuzes Rabit, Spookypapi en Miserable. Dreamcrusher is waarschijnlijk het hardst voor je oorschelpen, maar weet met dat noisy geluid net een catchy, zelfs tamelijk swingend nummer van meer dan zes minuten neer te zetten. Intens en toch aanstekelijk: het is een combo die we hier wel kunnen appreciëren. ‘Dracula meets the Lorelei’ staat op ‘Suicide deluxe’, dat net als 7 andere releases opnieuw werd uitgebracht op op ‘NQRM Vol. One’. Die titel staat voor Nihilist Queer Revolt Musik, het zelfverklaarde genre van Dreamcrusher dat meteen de meest essentiële info meegeeft. (TK)
Bleaker – Untrue
Een heldhaftige internetgebruiker ripte ‘Untrue’ uit een NTS-mix van Bleaker voor Deadboy en daar kunnen we enkel blij om zijn. Waar een nummer als het geweldige ‘Hype (funk)’ echt puur materiaal voor in de club is (nu ja, as we speak ben ik er weer op aan het los gaan in m’n living), heeft deze song van het Gang Fatale-lid meer te maken met pop dan met electronica dankzij die geweldige soulvolle zang (een sample?). Toch is de productie ook fenomenaal met funky toetsen en Night Slugs-invloeden. (TK)
OP SPOTIFY: