De shortlist voor de Barclaycard Mercury Prize 2014 werd vandaag bekendgemaakt, en onder die namen zitten heel wat bekenden voor de Indiestyle-redactie. Wat opvalt is het grote aantal debuterende en licht elektronische artiesten. We zetten ze even op een rijtje, met tekst en muzikale uitleg voor wie ze nog niet kende. Met diegenen die voorlopig nog geen aandacht kregen op onze website maken we samen kennis.
Anna Calvi – One breath
“De Ancienne Belgique stond niet vol gisterenavond, maar iedereen die er was luisterde aandachtig naar Calvi, een dame die heel haar hart weet uit te storten doorheen woord en gebaar. Ze wordt bijgestaan door engel én duivel en klinkt zowel lieftallig als gevaarlijk. Wij waren toeschouwer van een indrukwekkend schouwspel door gitaar en stem.” (YR)
Bombay Bicycle Club – So long, see you tomorrow
“Wat Bombay Bicycle Club volgens ons nu net zo goed maakt? Dat zal ongetwijfeld die extravagante veelzijdigheid van de groep zijn. Van Vampire Weekend-opgewekte meezingers tot ruige gitaarescapades die een publiek tot headbangen aanzetten, BBC is van alle markten thuis en waant zich heer en meester in het intrigerende niemandsland tussen aanstekelijk dansbare sounds en edgy rock met literaire kleppers van teksten vertolkt door dat verbazingwekkende timbre van Steadman en met bevrijdend verrassende ritmes als leidraad en constante.” (AV)
Damon Albarn – Everyday robots
“De coverfoto laat een in zichzelf gekeerde zanger zien maar als je goed kijkt, zie je toch die ondeugende, jongensachtige glimlach rond zijn lippen spelen. Dat is een beeld dat perfect de sfeer vervat die het album uitstraalt, introverte klasse met een laagje speelsheid die je prikkelt.” (GT)
East India Youth – Total strife forever
“Met zijn echte songs landt East India Youth ergens tussen een lichtvoetige Depeche Mode en een Yeasayer met de voeten stevig op de grond. Het zijn het soort liedjes die enkel uit de vingers stromen van een muzikant die nog naïef gelukkig is met een nieuw ingeslagen richting.” (JVL)
Royal Blood – Royal blood
“Vocaal klinkt frontman Mike Kerr als een samensmelting van de op zich al in elkaars buurt vertoevende stemmen van Matt Bellamy en Cedric Bixler-Zavala. Op de keper beschouwd horen we wel meer overeenkomsten met de eerste plaat van The Mars Volta en begeeft Royal Blood zich op en top zeewaardig in het vaarwater van groepen als Wolfmother en, dichter bij huis, Triggerfinger.” (PM)
FKA Twigs – LP1
“Lust en hartzeer brengt Twigs het allermooist onder woorden met haar fluisterend engelengezang op donkere triphop en futuristische r&b.” (SH)
GoGo Penguin – v2.0
Het organische alternatief voor BADBADNOTGOOD. (JVL)
Jungle – Jungle
Twee Britse knullen die vanuit de anonimiteit doorbraken met een zwarte sound en grappige clips. Het geluid van het duo is funky maar gelikt, hun debuut werd uitgebracht door XL. (TK)
Kate Tempest – Everybody down
Kate Tempest is de kruising tussen Lily Allen en Mike Skinner. Met een vet accent en spoken word zorgde ze voor een frisse wind door De Britse hiphopscene. (TK)
Nick Mulvey – First minda
Mulvey verliet het jazzy, reeds voor een Mercury Prize genomineerde Portico Quartet even voor een soloavontuur. Daarbij kiest de artiest voor minder experimentele muziek, soms speels symfonisch, en maakt hij indruk met inventief gitaargetokkel. (TK)
Polar Bear – In each and every one
Experimenteel en dansbaar zijn tegelijk, het klinkt waarschijnlijk gemakkelijker dan het is. Polar Bear koppelt jazzy aan extreem aanstekelijk met behulp van saxofoons en beats. (BS)
Young Fathers – Dead
Naast Kate Tempest zorgden ook Young Fathers voor vernieuwende raps en beats. Met haar mix van genres en avant-gardistische aanpak die desalniettemin toch op en top Brits klinkt, plaatste het trio zich moeiteloos naast Amerikaanse tegenhangers als Shabazz Palaces en Clipping. (TK)