De zomer twijfelt nog om er aan te beginnen, maar het festivalseizoen komt er onvermijdelijk aan. En moet meteen ook worden afgesloten. Dus komt Leffingeleuren in zicht, met een eerste reeks namen. (meer info/tickets).
BEIRUT wordt één van de topnamen. Zij sluiten op zondag het festival af. Andere mooi volk is er met NNEKA, de Duits-Nigeriaanse reggae-soul artieste en STAFF BENDA BILILI, de Congolese band die in september tevens zijn tweede plaat komt voorstellen. Ook oude bekenden THE SUBWAYS zakken af naar Leffinge, net als SPINVIS. In de afdeling retro psychedelica: WOLF PEOPLE en SLEEPY SUN. Er is ook jong talent van bij ons: de winnaars van Humo’s Rock Rally COMPACT DISK DUMMIES en de winnaars van Verse Vis MOVOCO.
Meer namen volgen in de komende weken. In totaal staan er zo’n 35 namen
op de affiche. De voorverkoop start half juni via www.leffingeleuren.be. Leffingeleuren vindt plaats in het dorpscentrum van Leffinge, in de schaduw van de zo goed als helemaal gerestaureerde kerk. Het hoofdpodium staat in de concerttent, verder zijn er concerten in Zaal en Café De Zwerver.
Leffinge is een deelgemeente van Middelkerke en ligt op 6 km van Oostende. Het festival is makkelijk bereikbaar via afrit 5 op de E40. Met het openbaar vervoer is er de kusttram en de trein tot in Oostende, aansluitend zijn er bussen van De Lijn naar Leffinge. Er is een festivalcamping.
De voorlopige line-up ziet eruit als volgt:
Beirut (us) 16 sept
Nneka (ger/nig) 15 sept
Staff Benda Bilili (con) 16 sept
The Subways (uk) 14 sept
Spinvis (nl) 16 sept
Wolf People (uk) 15 sept
Sleepy Sun (us) 14 sept
Compact Disk Dummies 15 sept
Movoco (winnaars van de jaarlijkse wedstrijd VERSE VIS) 15 sept
De organisatoren stellen de artiesten als volgt voor:
Beirut (us)
Beirut is de nom de plume waaronder de nog steeds piepjonge Amerikaan Zach Condor zijn muziek sinds 2006 op de wereld loslaat. En in tegenstelling tot wat doorgaans van Amerikanen wordt verwacht is zijn muziek ook geïnspireerd op de wijde wereld. Zijn debuutplaat “Gulag Orkestar” was vooral beïnvloed door Balkan muziek. Opvolger “The Flying Club Cup” kwam er na een lang verblijf in Parijs (en omgeving, getuige single “Nantes”). In 2009 bracht hij de dubbele EP “March of the Zapotec/ Holland” uit, waarvan het eerste deel uit Mexicaanse volksmuziek bestaat. Vorig jaar kwam de derde CD “The Rip Tide” uit, ook wel Beiruts Amerikaanse plaat genoemd. Humo hierover: ‘The Rip Tide’ is de meest ongedwongen, meest oprechte, meest toegankelijke, béste Beirut-plaat tot nu toe. Beirut wist op korte tijd een geheel eigen universum te creëeren, steeds origineel, sprankelend, avontuurlijk… Het soort artiest waar wij van houden!
Nneka (ger/nig)
Nneka Lucia Egbuna is een hiphopartieste die veel invloeden uit soul en reggae verwekt in haar muziek en nde politieke en maatschapelijke thema’s niet schuwt. Vergelijkingen met Erikah Badu en Lauryn Hill zijn dan ook nooit ver weg. Ze werd geboren uit een Nigeriaanse vader en een Duitse moeder, bracht haar jeugd door in Nigeria maar verhuisde op haar 18e naar Duitsland waar ze haar zangcarrière startte. Ze debuteerde in 2005 maar brak pas echt door met “No Longer At Ease” uit 2008. De single “Heartbeat” werd een instant-hit, intussen bestaat er ook een versie van met Nas en een remix door Chase& Status. Op haar platen werkt ze steevast met de producers Patrice en DJ Farhot, twee heren die ook instonden voor de beats en de sound van de debuutplaat van Selah Sue. De recentste plaat “Soul Is Heavy” dateert van eind 2011. Single “My Home” ken je ongetwijfeld vanop de betere radio. Het concert dat ze deze winter gaf in een volgepakte AB trok ons volledig over de streep.
Staff Benda Bilili (con)
Deze Congolese band verblufte in 2009 de wereld met zijn debuutplaat “Très Très Fort”. Daarop hoor je een volstrekt unieke versie van Congolese rumba waarop de zelfgemaakte satongé een prominente rol speelt. Staff Benda Bilili werd opgericht in de krottenwijken van Kinshasa door de 55-jarige Ricky Likabu, samen met een stel straatmuzikanten die allen in een rolstoel zitten. De meesten kregen op jonge leeftijd polio. Een ander opvallend groepslid is de 17-jarige Roger Landu, door Ricky geadopteerd en tevens de maker en bespeler van het eerder vermelde eensnarige instrument de satongé. De groep werd in 2010 bekend door de film die over hen gemaakt werd. Over persaandacht hadden ze absoluut niet te klagen. In ons land speelden ze o.a. een opvallende sessie in De Laatste Show. Staff Benda Bilili is gezegend met de levenslust waarvoor de Congolezen zo bekend staan, en ze weten dat op formidabele wijze te vertalen in hun stomende live concerten. In
september komt tevens hun tweede plaat uit.
The Subways (uk)
Dit Brits rock’n roll trio is razend populair aan de Belgische kust en hun zinderende concerten op Leffingeleuren (2005) en Karma Hotel (2009) zijn daar zeker niet vreemd aan. Sinds hun prille debuutplaat “Young For Eternity” (een statement als titel!) schudden ze de aanstekelijke energyshots uit hun mouw alsof het niets is. Recent was “We Don’t Need Money To Have A Good Time” daar nog een sterk staaltje van. Aangevuurd door Billy Lunn (gitaar, vocals) en Charlotte Cooper (bass, vocals) slagen The Subways er altijd opnieuw in om in geen tijd elk publiek om te toveren in een kolkende massa.
Spinvis (nl)
Tien jaar is het intussen sinds Erik de Jong alias Spinvis zijn hoogst charmante debuutplaat uitbracht. “Voor Ik Vergeet”, “Bagagedrager” en “Smalfilm” (Ik ben een vrouw van 40 met een sigaret….) werden singles die van de niet eens zo jonge knutselaar een wat onwennige popster maakten. Sindsdien werkte hij met vallen en opstaan aan de carrière waar hij niet eens naar verlangd had. Met vallen en opstaan, want eerlijk is eerlijk, het eerste concert (2003) in Zaal De Zwerver was echt niet zo goed. Het tweede daarentegen, was echt ijzersterk (2006), zonder meer een hoogtepunt in de geschiedenis van Zaal De Zwerver. Vorig jaar bracht Spinvis een nieuwe plaat uit met de wat mysterieuze titel “Tot Ziens, Justine Keller”. De single ‘Oostende’ ging die de plaat vooraf. Spinvis is na al die jaren nog steeds het solo-vehikel van Erik de Jong maar hij wist voor de concerten wel een solide geheel rond zich te verzamelen dat intussen een dijk van een live-reputatie wist bijeen te spelen.
Sleepy Sun (us)
Deze psychedelische rockband uit bakermat San Francisco band debuteerde in 2009 met “Embrace” op ATP Recordings en bracht zonet zijn derde plaat “Spine Hits” uit. Onderweg verloor de groep zangeres Rachel Fannan. Het verlies van het enige vrouwelijke groepslid zorgt merkwaardig genoeg niet voor een hardere of zwaardere plaat, integendeel, de songs zijn beter uitgewerkte en gevarieerder. maar vergaarden ze wel een grote schare trouwe fans. Mensen die vaak ook fan zijn van Black Angels, Black Mountain, Dungen, Tame Impala of Creature With The Atom Brain.
Wolf People (uk)
Net als haar Amerikaanse tegenhanger Sleepy Sun grijpt de Britse band Wolf People terug naar de psychedelica van de jaren ’60 als basis voor haar muziek. Voeg daar nog wat bluesrockriffs, folkrock melodieën en solo’s die zo uit de vroeg jaren ’70 progrock lijken weggelopen en je kan je een idee vormen. Wolf People lijkt daarbij vooral naar de Britse invloeden te hebben geluisterd, Cream, Hawkwind, Black Sabbath en vooral Jethro Tull. Al komt die laatste vergelijkijng er natuurlijk vooral door de dwarsfluit in “Tiny Circle”, en nummer uit hun knappe debuut “Steeple” uit 2010. Sindsdien kwam er nog de plaat “Tidings” uit, maar dat is een verzameling van vroege singles en dergelijke. De nieuwe plaat is aangekondigd voor ergens na de zomer.
Compact Disk Dummies
Na Goose, Balthazar en Steak Number Eight is dit opnieuw een band uit de Kortrijkse regio die op het punt staat potten te gaan breken. CDD zijn twee jonge broers, scholieren nog, die Humo’s Rock Rally wonnen met hun aan Chemical Brothers verwante live dance-act.
Movoco
Drie jonge gasten uit Nieuwpoort die op verrassende wijze aan de haal gingen met de hoofdvogel op de jaarlijkse wedstrijd van Muziekclub De Zwerver ‘Verse Vis’. Movoco is een band met een eigentijdse sound die op dikke lagen noise drijft. Shoegazer meets indierock en we onthouden vooral ook de originele Police-cover.