Vorig seizoen kon je in onze Discovery-rubriek dagelijks een nieuw nummer ontdekken, tegenwoordig pakken we het iets anders aan en stellen we regelmatig een band of artiest voor die onlangs ons hart veroverde. Vandaag: Nail Polish.
Messcherpe gitaren, op hol geslagen drums, simpele bassen, samen een beetje schreeuwen, vage maatschappijkritiek in teksten en titels; Nail Polish heeft alles om minstens enkele minuten je oren geboeid te houden. Het belangrijkste gebeurt echter na het prematuur einde van elke song. Opeens besef je dat je meer wilt, meer van dat refrein, meer van die migraineriff, meer dwaze drums en bassen, altijd maar meer en meer zoals het echte kapitalisten betaamt. En zonder op die playknop te moeten drukken, een beetje efficiëntie alstublieft. Deze band legt een pijnlijke waarheid bloot: iedereen die luistert, is slachtoffer van zijn eigen driften. I am a model, if you know what I mean.