In november vorig jaar speelde (de zoveelste, jawel) Britse postpunk-belofte Yard Act z’n Belgische debuut tijdens Sonic City. Na uitstel in februari was het maandagavond eindelijk tijd om het sindsdien uitgebrachte debuutalbum ‘The overload’ voor te stellen in een muziekclub, alvorens later deze zomer ook op Down The Rabbit Hole en Pukkelpop te spelen. Wie Yard Act voor de laatste keer wou zien voor een klein publiek, zakte dus af naar de Club van Trix.
We hadden nog maar net het stof van Best Kept Secret uit onze ogen gespoeld of we waanden ons in Antwerpen alweer in The Cashbah. Herinneringen aan stevige garagepunkfeestjes doemden weer op toen schurende gitaren ons naar de voorste rijen lokten. Oorzaak was Marcel, zeg maar de spirituele Waalse punktegenhanger van het West-Vlaamse dirk. die even aanstekelijke herrie maakt. Attributen van dienst waren één shaker, een fluitje, tamboerijn en djembé, wat van pas kwam bij de verknipte Braziliaanse carnavalstoet die het kwartet naar eigen zeggen wilde oproepen – de Mardi Gras-invloeden vanop Parquet Courts’ ‘Wide awake!’ werden plots wel heel tastbaar. Frontman Amaury Louis weigerde z’n statief op te trekken en blafte dan maar vol overgave én met een bijna feilloos accent voorovergebogen in z’n microfoon. Heel geslaagd en overtuigd, en we hopen van harte dat het Marcel lukt om de taalgrens over te steken. Om het met de woorden van bassist Benjamin D’Hondt samen te vatten: mooie fuif.
Na een pauze vol britpopklassiekers was het aan Yard Act om de zaal in beweging kregen. Na een langgerekte intro door de ritmesectie en meteen een hele reeks dankwoordjes van zanger James Smith kreeg ‘Strip’ haast moeiteloos de voorste rijen aan het springen. Smith had eerder die dag blijkbaar een lekker zittende tweedehands jeans op de kop kunnen tikken voor acht euro, en dat zou volgens hem nog betere dansmoves opleveren. Hij voegde de daad bij het woord en schakelde meteen een versnelling hoger in ‘The overload’, waarin hij qua aantal tekstflarden per minuut vlotjes de gemiddelde rapper voorbijstak. In het aanstekelijke ‘Fixer upper’ waren het dan weer de basgroove en koebel die met de aandacht gingen lopen.
Het zelfrelativerende ‘Rich’ werd traag opgebouwd en er werd via wat publieksinteractie geprobeerd om hier iets van te maken, maar het nummer ging vrij geruisloos voorbij. Ook de parlando van ‘100% endusance’ kon live moeilijker de aandacht vasthouden dan op plaat, waar je er rustig de lyrics bij kunt nemen om helemaal te begrijpen wat Smith allemaal aan het verkondigen is. Dan kwam ‘Tall poppies’ sterker uit de verf: wat begon als een biografische beschouwing van de lokale sportheld wiens wereldbeeld niet verder rijkt dan de kantine, ontaarde in een zwartgallige aanklacht tegen collectieve onverschilligheid en machteloosheid. Het leverde meermaals een instemmend applausje op van enkele gelijkgestemden in de zaal.
‘Payday’ en de zwartgallige ode aan hun thuisland ‘Dead horse’ kregen weer wat beweging in de zaal, net als doorbraakhitje ‘Dark days’. Daarna verloor de band helaas z’n momentum toen de twee snaren van de reservegitaar van Sam Shjipstone braken en hij noodgedwongen enkele minuten in de coulissen moest duiken. Er werd dan maar geïmproviseerd zonder gitarist, en er werd wat klonk als een nieuw nummer gespeeld waarbij Smith de lyrics van z’n smartphone aflas. Gelukkig was er tijdens ‘Land of the blind’ ene Jop op de eerste rijen die geheel volgens de lyrics Yard Act-pence muntjes had geprint en zo voor extra entertainment zorgde. Met de gitaar hersteld werd ‘The trapper’s pelts’ op vraag van de meerderheid van het publiek nog afgestoft, maar het momentum lag toen al even achter ons.
Yard Act scoorde in Trix heel wat sympathiepunten, maar had met een iets ingekorte setlist waarschijnlijk meer indruk gemaakt. De gitaarproblemen waren daarbij dikke pech, en het was knap hoe de band hiermee omging. Met nog een paar extra weken om de teksten van buiten te leren worden de komende festivalshows vast nog een pak zweteriger.
In Trix kan je binnenkort naar onder meer Horsegirl (16.06), Human Impact (17.06) en het verjaardagsfeestje ter ere van tien jaar FONS Records (18.06) gaan. Een volledig overzicht van alle concerten vind je op de website van de zaal.