Vrijdag werd in alle Vlaamse concertzalen een gezamenlijke minuut lawaai gehouden, en Wavves breide die minuut met de glimlach uit tot een volwaardig uur. Zonder getreuzel werd het ene na het andere nummer afgevuurd op het Gentse publiek. “It’s been a while since I’ve stood on such a small stage, I’m probably gonna fall off it” lachte Nathan Williams, met een klein beetje bibber in z’n stem. Daarna zetten ze ‘Afraid of the heights’ in – een ba dum tss ontbrak nog om de hilariteit compleet te maken.
Voorprogramma Teen Creeps wist duidelijk dat hard gaan de opzet van de avond was. Hun gebalde set blonk uit in uppercuts en overstuurdheid. Geen idee of ze nadien veel van hun ep’tjes verkocht hebben, maar wij hoorden Wavves-bassist Stephen Pope achteraan in de zaal alvast z’n bewondering voor het drietal uitspreken. Teen Creeps was dan ook perfect geplaatst als opwarmer voor een avond vol pogo’s en rondvliegend bier, en ze vervulden hun opdracht met verve.
Was het een soort van onbedoeld grapje, dat we van nieuwste plaat ‘V’ enkel de eerste vijf nummers te horen kregen? Het maakte dat de set van Wavves niet zo verschilde van eerdere passages in ons land. Grote koerswijzigingen varen de heren uit San Diego dan ook niet op hun recentste worp, en het zal de fans worst wezen. De eerste rijen waren klaar om een uur lang op en neer te springen en hier en daar een flard tekst mee te schreeuwen. Toch was het enigszins jammer dat er niet meer nieuwe nummers in de set werden opgenomen, omdat deze hier en daar het ooh ooh ooh-niveau van het oudere werk overstijgen.
Qua onderwerpen kwam Wavves zelden verder dan het emotiespectrum van Anakin Skywalker. Gelukkig raasde de band doorheen de show, waarbij hier en daar enkele telekinetische fans de volgorde van de setlist al leken te kennen. Eén enthousiasteling bleef maar schreeuwen om ‘Way too much’, zelfs toen dat nummer al gepasseerd was. Ook voor Williams was dat even “too much“, want met een plagende “fuck you” werd de bispauze overgeslagen en werd verdergegaan met ‘Bug’ (“you’re such a bug to me man / you’re such a drag on everyone / you’re such a burned out zombie / you always suck out all the fun”).
Ondanks al die plagerijen bracht Wavves een set die bol stond van het speelplezier. Het gebrek aan variatie deerde dus niet echt, al was het achteraf even denken om echte hoogte- of dieptepunten te kunnen onderscheiden. Aangename verrasing was ‘No life for me’, vanop het samenwerkingsalbum met Cloud Nothings frontman Dylan Baldi. En uiteraard konden we moeilijk stilstaan tijdens ‘My head hurts’, ‘King of the beach’ en een door het publiek meegebruld ‘Green eyes’. Meer moet dat niet zijn op een vrijdagavond.
Lees hier onze review van ‘V’.
De Charlatan programmeert binnenkort o.a. Falling Man (3.12), Queen Kwong (5.12) en verschillende optredens in het kader van Glimps (10-12.12). Alle info en tickets vind je op de site van de zaal.