Wie gisteren afzakte naar de AB uit nostalgie voor Vuurwerks fantastische show op Pukkelpop 2013, was eraan voor de moeite. Er is de afgelopen vier jaar natuurlijk heel wat veranderd: het Brussels duo is ondertussen een Londens trio genaamd VRWRK, en samen met de klinkers lijkt ook het vernuft een beetje weggeëbd. Op plaat stoort dat niet meteen, maar de live-uitvoering van de identiteitscrisis kon amper overtuigen.
Een gebrek aan ambitie kunnen we VRWRK allerminst verwijten. Met Salem Khazali haalde de band een steengoede en charismatische zanger binnen, en creatieve breinen Jergan Callebaut en Thieu Seynaeve stelden op het podium een electronica-arsenaal van duizend-en-een knoppen tentoon. Om de live-ervaring compleet te maken werden een extra toetsenist en drummer opgetrommeld. Helaas bleek zelfs dat niet genoeg om uit de klauwen van de platte pop te blijven. Debuutplaat ‘On the outside’ was al erg gepolijst, maar in de Ancienne Belgique werd het zo glad dat uitschuiven onvermijdelijk werd.
Bij openingsduo ‘Different crowd’ en ‘Face it’ werd meteen duidelijk dat het geen makkelijke avond zou worden voor Khazali en co. Het enthousiasme van de frontman sloeg niet over op het publiek, dat een beetje ongemakkelijk wiebelend in het rond keek, amper beseffend dat de show al begonnen was. Het was moeilijk te ontwaken uit de ontreddering die het hoge glampop-gehalte opwekte, aangezien de poging tot meezingbare refreinen met trage zanglijnen à la Bazart en Oscar And The Wolf zelden een climax wist op te wekken. Het was bovendien een mysterie hoe zulke complexe elektronicabakken zulke simpele synthlijnen konden voortbrengen.
Er kwam pas pit in de set toen Glints het podium betrad. De Antwerpenaar – eveneens onder contract bij label Run Tell Secrecy – bleek het goed te vinden met zijn collega’s en stal zowaar de show met een uitmuntende rapperformance tijdens ‘Faulty mirrors’, om vervolgens het voortouw te nemen bij single ‘New flow’. De jongens van VRWRK deden lustig mee op de achtergrond, maar moesten hun meerdere erkennen. Het meest indrukwekkende moment van de set kwam gelukkig wel van de hoofdact: beklijvende afsluiter ‘Wait it out’ was emotioneel, groots en ronduit fenomenaal.
Net wanneer we zin begonnen te krijgen in de show, leidde een korte bisronde ons al naar de uitgang. Tijdens ‘Outsiders’ deden Callebaut en Seynaeve hun knoppen eindelijk alle eer aan, terwijl afsluiter ‘I’m free’ een snoepje voor het publiek was. Het kalf was echter al verdronken. VRWRK is dan wel een band die met haar professionalisme en radiovriendelijkheid alles heeft om het te maken, maar live klonk het vaak alsof de debuutplaat gewoon op shuffle door de boxen galmde. De middelen zijn er zeker en vast, nu nog juist leren aanwenden.
De Ancienne Belgique programmeert binnenkort onder andere een Consouling Sounds-avond (1.11), Mount Kimbie (4.11) en Felix Pallas (8.11). Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.