Na hun passage op Rock Werchter vorig jaar werd het geduld van de fans van Warpaint danig op de proef gesteld. De band zou namelijk in november 2014 al naar ons land wederkeren om hun tweede, self-titled album voor te stellen. Gelukkig maakten de dames een nieuwe afspraak met ons landje, en dat op zondagavond in het Koninklijk Circus. We schreven deze samenkomst ook in onze agenda en zakten af naar Brussel.
Wyatt en Fletcher Shears – een tweeling uit Californië die naast hun muzikale carrière ook model liepen voor Saint Laurent – vormen samen het experimentele punkduo The Garden. De broers dreunden met hun drum en basgitaar een set vol gemiddeld één minuut durende songs bij elkaar, die al snel eentonig aanvoelden. We hoorden een aaneenrijging van korte, structuurloze nummers die het moesten hebben van de hoogmoedige show die de twee heren stonden op te voeren. Vooral tijdens het elektronische intermezzo, waar de instrumenten achterwege werden gelaten en er een poging ondernomen werd om te rappen – dat leek volgens ons althans de bedoeling te zijn. Met hun lange jassen, koprollen en vreemde dansbewegingen hebben we helaas vooral twee clowns met een ADHD-probleem onthouden, en niet hun muziek.
Het contrast kon zo dus niet groter zijn met het hoofdprogramma van de avond. Warpaint trok het concert maar traag op gang, en misschien moest ook het publiek nog bekomen van die enorme portie energie vermengd met een ferme klodder ego die voor de dames op het podium stond. Met elk nieuw nummer werd de set echter sterker en sterker, om met hits zoals ‘Love is to die’ en ‘Keep it healthy’ een crescendo te maken naar het hoogtepunt van hun show met dansplaat ‘Disco//very’. Na deze crescendo werd er wat stoom afgeblazen en daalde het tempo, maar de bezweringen die over het Koninklijk Circus waren uitgesproken verloren hun kracht niet meer.
Veel meer dan een podium en wat lichten hadden de meisjes duidelijk niet nodig. Met hun benevelende muziek en door elkaar galmende stemmen creërden ze een eigen rookmachine die langzaam heel de zaal vulde. Alhoewel hun set zo strak gespeeld werd dat de nummers zeer dicht bij de opgenomen versie lagen, bracht Warpaint live steeds een extra dimensie die zowel bedwelmend als opwindend klonk. Dit kwam het best naar voren toen het nieuwe ‘No way out’ werd gespeeld, waar de zwoele intro overgaat naar opzwepende drum en bas samen met de zweverige stemmen van de dames.
Uit de vele dansjes en gulle glimlachen konden we al afleiden dat de vier vrouwen zelf ook genoten van hun performance. Toen Emily Kokal haar exploderende stem gebruikte om een wolvengehuil te produceren, en dit door het publiek massaal beantwoord werd, was het voor de band ook duidelijk dat beide partijen zich aan het uitleven waren. Na wat aanvoelde als een bescheiden bisronde nam Warpaint afscheid, en konden we besluiten dat het lange wachten op deze avond het zeker waard was.
De Botanique programmeert binnenkort onder meer Soko (23.03), Purity Ring (8.04), Yuko + Dans Dans (16.04) en Ibeyi (17/05). Een volledig overzicht, tickets en info vind je hier.