Soms, heel soms, durven we te voorspellen dat een band heel groot gaat worden in de nabije toekomst. Unknown Mortal Orchestra lijkt alle troeven in handen te hebben, al toonde de groep gisteren dat ze nog niet goed weet hoe ze die juist moet uitspelen.
De droompop van het Canadese Moon King ging verloren in een optreden geplaagd door technische problemen. Weinig tijd om op te stellen en te soundchecken resulteerde in een bij momenten chaotische show, waarbij zanger Daniel Benjamin merkbaar kwaad het podium afrende. Hij kwam even later wel terug, maar bleef zich als een chagrijnige aansteller gedragen. Gelukkig beschikte zangeres/gitariste Maddy Wilde over iets meer professionaliteit om het optreden tot een acceptabel einde te brengen. Hopelijk leert Benjamin in te toekomst om z’n muziek boven zijn ego te plaatsen.
Aan zelfrelativering dan weer geen gebrek bij Unknown Mortal Orchestra. Hoewel de band met ‘Multi-Love’ zo goed als zeker is van een plek in menig eindejaarslijstje, lieten ze toeters en bellen thuis. En hoewel het ouder materiaal mee opgefunkt werd om beter te passen tussen de nieuwe nummers – met dank aan toetsenist Quincy McCary – waren we niet helemaal overtuigd. Misschien heeft Nielson te veel tijd doorgebracht in de studio, minutieus sleutelend tot alles perfect zat, waardoor hij is vergeten hoe je songs live moet overbrengen. Van de jazzy intro van opener ‘Like acid rain’ tot bij de drumsolo die volgde na ‘How can u luv me’ oogde de groep erg bedeesd en moe. ‘Ur life one night’ vertoonde gelukkig al wat meer pit en ook ‘Thought ballune’, een gewaagde keuze van op hun naamloze debuut, wist te bekoren. Al raakten we niet af van onze indruk dat alles nogal gefragmenteerd oogde.
Dat UMO zich meer richtte tot dromers dan dansers werd duidelijk in het bedwelmend mooie ‘The world is crowded’, gevolgd door ‘So good at being in trouble’ dat uitmondde in een lang uitgesponnen jam. De echt rauwe gitaarnummers werden gemeden en in plaats daarvan viste de band ‘Swim and sleep (like a shark)’ uit ‘II’ op. ‘Stage or screen’ deed Nielson al ijsberend over het podium, zijn microfoon krampachtig vastklampend. Hier mocht ook McCary even alle aandacht opzoeken met piano-intermezzo’s, terwijl de frontman aan z’n effectenpaneeltjes frunnikte alvorens ‘Ffunny ffrends’ in te zetten. ‘Multi-love’, de vooruitgeschoven en enigszins misleidend poppy single werd bewaard voor het einde, al wist iedereen dat een bisronde niet kon uitblijven.
Die bisronde werd ingeluid door het heerlijke ‘Necessary evil’, waarbij de blazers (helaas) de synths vervingen. ‘t Is misschien wel het nummer dat de fase waarin Unknown Moral Orchestra dezer dagen vertoeft het beste vatte: zinderende gitaren maakten plaats voor sferische retrofunk die even hard begeesterde. Tijdens ‘Can’t keep checking my phone’ werd dan toch nog even in een hogere versnelling geschakeld, al was het maar om iedereen in de eindspurt nog even de benen te laten losgooien. Al wacht Unknown Mortal Orchestra daar deze zomer best niet mee tot het einde: festivalpublieken zijn doorgaans iets minder tolerant en vergevingsgezind dan kleine clubzaaltjes.
Unknown Mortal Orchestra speelt deze zomer op Dour (16.07, info & tickets) en gratis op Boomtown (21.07, info & tickets)
Lees hier onze review van ‘Multi-Love’ en lees hier ons interview met Unknown Mortal Orchestra
De AB programmeert binnenkort nog onder andere Brandon Flowers (2.06), Brand New (12.09) en Acton Bronson (17.09). Een volledig overzicht, info & tickets vind je op hun website.