Laten we eens kijken hoe het de muzikale wereldburgers uit Brussel af gaat, moet Ha’fest gedacht hebben. En zo geschiedde. De eerste avond van de vierdaagse in en rond de Handelsbeurs stond volledig in het teken van bands uit de Belgische hoofdstad. Robbing Millions, Great Mountain Fire en BRNS waren ambassadeurs van dienst.
De jonge snaken van Robbing Millions mochten de spits afbijten. Vijf kerels, negen instrumenten op één podium en nog kwam alles maar traag op gang. Zanger Gaspard Ryelandt leek er op het eerste gezicht niet veel zin in te hebben, hoe hij met zijn hand in zijn broekzak het podium opslofte. Ironisch genoeg werd het er met het tweede nummer ‘Hand in hand’ niet veel beter op. Gelukkig was daar nog bassist Raphaël Desmarets die enthousiasme toonde voor de hele band. Deed hij daar nu net een cheerleader move? Danste hij net alsof hij in een eighties fitnessvideo thuishoorde? En wat was dat, een sjamanistische dans? Het zou ons in elk geval niet verbazen.
Enkele ‘whoe’s’ en ‘aah’s’ die opstegen uit het publiek toen ‘Dinosaur’ aangekondigd werd, doet ons vermoeden dat onze Franstalige broeders langzaamaan door iedereen in de armen gesloten worden. En dat ‘Dinosaur’ er boenk op was, gaan we niet ontkennen. Daar was die energie die we al de hele tijd misten. De perfect passende samenzang die een groot deel uitmaakt van de unieke sound van de band, komt er zo mooi tot recht.
En eindelijk zijn we vertrokken. Songs volgen elkaar in hoog tempo op, schipperend tussen upbeat en rustig, tussen catchy en psychedelisch. Inventieve ritmes houden alles nog frisser dan een vis. Helaas bekruipt ons af en toe toch het gevoel van herhaling. De ‘aah-aah-aah’-stemmen om de twee nummers, de awkward bewegingen van Ryelandt en zijn weinig variërend gezang. We verliezen bijna interesse.
Maar Robbing Millions brachten wel een strakke set in een niet altijd evident genre (mathrock meets psychedelische muziek meets catchy meezingers, anyone?), die met een betrekkelijke hoeveelheid show verkocht werd. Maar he-le-maal overtuigd waren we toch niet.
Dan viel de beurt aan de heren van Great Mountain Fire. Lag het aan het feit dat de band, badend in blauw licht, opkwam? Of misschien die bezwerende, rustige eerste noten? Geen idee, maar we werden in elk geval direct meegetrokken in de kluwen van Great Mountain Fire. Gelukkig bleek dit kalme begin geen voorbode voor wat later zou volgen. Integendeel. Een hoog tempo, veel enthousiasme en een speelse sfeer waren de constante rode draad. Bandleden wisselden onderling af en toe eens van instrument. Dit zorgde voor heel wat heen-en weer geloop en gaf een ietwat chaotische indruk, maar brak tegelijk ook de traditionele opstelling en routine een beetje. De groep maakte van de gelegenheid gebruik hun nieuwe album ‘Sun dogs’ voor te stellen. Live kunnen we het alvast pruimen.
Maar eerlijk is eerlijk. Nee, Great Mountain Fire beschikt misschien niet over het beste songmateriaal of de diepste lyrics en ja, de Tame Impala is pretty strong in this one. Maar ze wisten toch onze aandacht vast te houden en lieten ons af en toe te verlangen naar zomerse tijden. Aanstekelijk en ongecompliceerd. Dansbaar en catchy zonder te poppy te zijn. Het hoeft niet altijd meer te zijn. En bovenal leken ze zelf gewoon ook erg veel plezier te hebben tijdens het optreden.
De afsluitende eer ging naar BRNS, waarschijnlijk de bekendste band van de avond. Hun laatste wapenfeit ‘Patine’ kreeg lovende recensies, en we waren die wonderlijke eerste ep uit 2012 ook nog lang niet vergeten. De verwachtingen waren dus hooggespannen, misschien te hoog, want ingelost werden ze in elk geval jammer genoeg niet.
BRNS koos ervoor de ‘Wounded’-succesformule achterwege te laten en zich volledig op de nieuwe plaat te focussen. We werden enkel nog getrakteerd op ‘Here dead he lies’ en klepper ‘Mexico’. Of dat een goed idee was of niet, dat laten we in het midden. Het drumwerk was weliswaar nog altijd even retestrak, de melodieën deugdelijk en het samenspel wérkte gewoon. Maar toch misten we de veerkracht en vitaliteit die we van de band gewend zijn. Zelfs ‘Mexico’ dat normaal altijd garant staat voor een ware explosie, kwam dit keer precies echt niet van de grond.
Ligt het aan de songs die beter op plaat klinken dan wanneer ze live gebracht worden? Of de hoge verwachtingen die uit ‘Wounded’ ontsproten? Moeten we misschien gewoon nog wat aan de nieuwe nummers wennen en hun debuut-ep leren loslaten? In elk geval: we bleven toch een beetje teleurgesteld achter.
Ha’fest programmeert de komende dagen nog Hildur Gudnadottir, Liesa Van der Aa Trio, Mugison en Pétur Ben (14.05), Paolo Angeli en Amenra (15.05, uitverkocht), Radio Crochet (16.05), Nils Frahm en Dawn of Midi (16.05, uitverkocht). Voor meer informatie check de site van Ha’fest.
Facebook Robbing Millions
Website Great Mountain Fire
Website BRNS