Met The Haxan Cloaks vernietigende performance van de vorige editie in gedachten, trokken we naar het Leuvense Artefact om de gelijkaardige, gitzwarte elektronica-act Raime aan het werk te zien. Het duo kreeg de eer om het kunstenfestival met de grandioze line-up te openen, al beloofde er geen feeststemming in het STUK te hangen. Daarnaast mocht ook Emptyset hun dystopische techno komen spelen.
Eerst werd Nosedrip nog gevraagd om het publiek in de juiste mood te brengen. Dat Ziggy Devriendt daar de juiste persoon voor is, staat buiten kijf. Hij serveerde de meest melancholische liedjes, traag en subtiel, hoewel ze eigenlijk enkel maar als achtergrondmuziek dienden.
Vervolgens mochten de jongens van Raime het podium betreden in een zaal die dankzij z’n duisternis de ideale setting voor hun optreden bood. Het tweetal had bovendien ook prachtige visuals meegebracht om het totaalplaatje te vervolledigen. We zagen trage, weemoedige beelden van onder andere afbrokkelende zandlichamen en blinkende, sloom vallende regendruppels.
Dat paste perfect bij de Britten hun muziek die vaak voortgestuwd wordt door spaarzaam kletterende beats en industriële dreunen. Voorts reeg Raime gisteren al hun nummers aan elkaar tot één lange set. Dat impliceerde vanzelfsprekend dat het minder evident was om gedurende het hele optreden bij de les te blijven. We merkten dan ook dat onze aandacht tijdens de overgangsstukken, vaak soundscapes, daadwerkelijk verzwakte.
Toch heeft elektronica als deze ook een grote meerwaarde live. In een concertzaal kunnen de klanken je fysiek raken, niet in het minst door de stevig rammelende bassen die je af en toe van kop tot teen door elkaar schudden. Verder viel het Londense tweetal gisteren ook terug op heel wat sterk materiaal, bijvoorbeeld uit hun schitterende laatste plaat ‘Quarter Turns Over a Living Line’. De grote troef daarvan is het buitengewoon duistere gevoel, gothic zelfs als je wil, dat je zeker in het echt lichtjes van streek brengt. Al bij al stonden we dus 45 minuten gebiologeerd te luisteren naar alle donkere klanken die zich in ons gehoor nestelden.
Een lawaaimakend duo uit Bristol, dat moet wel Fuck Buttons zijn? Toch niet, want Emptyset is eveneens afkomstig uit de Britse stad en weet net als voorgenoemd duo hoe je het geluid van slijpschijven om moet zetten naar muziek. Daarvoor gebruiken ze heel veel elektronisch materiaal en nemen ze zelfs een hulpje mee op tour. Hun muziek is enigszins vergelijkbaar met die van Raime, al hebben we het dan vooral over de schrikwekkende sfeer en niet zozeer over de lichtjes impressionante techno die het tweetal brengt.
Bij aanvang werden we serieus uit ons lood geslagen door de Britten. Net als de hevig flikkerende, zwart-wit visuals was hun muziek namelijk bijzonder abstract en moeilijk om volgen. Intrigerend dat wel, maar toch hadden we even tijd nodig om onze weg te vinden tussen de industriële tonen, die klonken alsof ze uit een of andere duivelse fabriekshal kwamen. Naarmate de set vorderde, kon het spektakel ons evenwel meer bekoren. Loodzware beats vielen in wanneer je het niet vermoedde en Emptyset speelde op een uitermate spannende manier met je verwachtingen. Zo konden we tevreden huiswaarts keren en besluiten dat Arfefact op een bijzonder geslaagde wijze van start gegaan was.
Volgende week kan je onder andere Zomby, Laurel Halo, Cloud Boat en Fennesz nog aan het werk zien op Artefact. Tickets en info vind je hier.