Je zou bijna gaan denken dat het een trend is, die ‘v’s in bandnamen. Na Chvrches doen ook de Amerikanen van PVRIS aan tong- of minstens gedachtebrekende bijzonderheden. Want hoe spreek je dat nu uit? De eersten ziet hun ‘v’ gewoon als een u met een toevallig hoekje, terwijl de tweede dan weer wordt uitgesproken als ‘Paris’. Het is maar dat je het weet, want dit drietal zou deze zomer wel eens ettelijke Europese festivals kunnen gaan veroveren.
Voor het zover is, komt het podium eerst nog toe aan het Belgische Vienna. De Bruggelingen speelden al eens in het voorprogramma van Avril Lavigne en toerden al rond in Nederland en het Verenigd Koninkrijk met hun alternatieve, melodische rock. Het sympathieke vijftal speelt bijna even lang als het hoofdprogramma zelf en heeft geluk: de Trix club staat al van bij het begin tjokvol en de fans hebben er duidelijk zin in wanneer de band de beste songs bovenhaalt uit het inmiddels vijf jaar oude en enige album ‘One heart at a time’.
De ene frontvrouw wordt vanavond afgewisseld met de andere, al is het voor Lyndsey Gunnulfsen en de haren wel de eerste maal dat er wordt opgetreden op Belgische of zelfs Europese bodem. PVRIS brak in oktober 2014 dan nog maar net en wel erg plotseling door met debuut ‘White noise’, een plaat die in het midden zoekt tussen stevige rock en hapklare electropop. Een mengelmoesje dat met andere woorden voor elk wat wils biedt, al zijn de voornamelijke uitschieters wel de rauwe en vooral krachtige vocals.
Het is nochtans niet altijd even makkelijk om zo loepzuiver als op plaat te klinken. Het is dan ook best verwonderlijk dat Gunn van bij de eerste noot (‘Smoke’) tot de laatste (‘My house’) elke noot met evenveel precisie weet te raken zonder ooit overstemd te raken door de met momenten zware, jachtige gitaarlijnen van collega Alex Babinski. Integendeel, wanneer de zangeres ettelijke keren waanzinnig uithaalt in ‘White noise’, ‘Mirrors’ of ‘Fire’, lijkt het alsof er maar een iemand vanavond op het podium staat.
Het is nochtans niet al rock dat telt bij PVRIS. De vloeiende synths van Brian MacDonald vormen de subtiele toevoeging die de band in dit genre er net wat laat uitspringen door het allemaal wat toegankelijker te maken. Huppeliger ook, want het is niet toevallig dat de eerste rijen en later ook de hele zaal aan het springen gaan bij de botsende geluidsmuren in hits ‘St. Patrick’ en ‘My House’.
PVRIS laat met deze korte, maar vooral krachtige set zien dat ze heel wat potentieel in huis heeft. Dat ruikt naar een zomerfestival, of minstens een druk bezochte terugkeer in de herfst.
Trix programmeert nog onder meer The Spectors (1/05), J Cole (11/05) en Masters of Reality + Wallace Vanborn (15/05). Meer info en tickets zijn te vinden op hun website.