In de categorie singer-songwriters zag Sziget inmiddels heel wat passeren. Terwijl Martin Garrix op de main stage het festival mag afsluiten, is het Passenger die het tegenwicht moet vormen in de A38 tent. Dat is geen makkelijke opdracht voor de Brit, maar – en misschien zelfs tegen alle verwachtingen in – hij krijgt op zijn eentje de hele tent aan het dansen. Of dat even spectaculair is als wat er bij het hoofdpodium aan het gebeuren is, is onbekend, al grapte Mike Rosenberg geregeld even dat hij zowat mee in het ritme van de DJ kon spelen.
Rosenberg raakte bekend in het voorprogramma van Ed Sheeran en natuurlijk door megahit ‘Let her go’, al is hij inmiddels bijna veertien jaar bezig met muziek. De beste trucs leerde hij tijdens het busken en dat blijkt de Engelse tegenhanger van Damien Rice nog lang niet verleerd. Dit is geen typische singer-songwriterset, wel een solo-popshow op akoestische gitaar. Met ‘Fairytales&firesides’ trekt de man het concert nog tamelijk ingetogen op gang, maar doet er dan schepje bij schepje bovenop met ‘Life’s for the living’, het licht ontvlambare ‘The wrong direction’ en ‘Travelling alone’ om uit te monden bij ‘The sound of silence’, de eerste cover van de avond.
Voor wie dan nog niet mee is, heeft Rosenberg een hippe “lalalala” klaar met ‘I hate’, een song waar hij zoals gewoonlijk de lachers op de hand krijgt door het vrolijk getater door de strofen. De tent beklaagt het zich duidelijk niet voor de inmiddels flink bezwete Brit te hebben gekozen en danst vrolijk mee. Sziget krijgt een stevige, maar ook verrassende setlist voorgeschoteld waarin vooral voor up-tempo nummers worden gekozen en niet rond de pot wordt gedraaid. Meezinger ‘Let her go’ komt zo al voorbij in het midden van de set, en hoewel dat even op het podium wordt gevreesd, blijft de tent toch tamelijk vol wanneer volgende song ‘27’ wordt ingezet.
Heerlijk relax, ondanks het behoorlijk storend gedreun vanop de main stage, zet Rosenberg song na song dapper en vooral dankbaar lachend in. Het is heerlijk om te zien hoe de muziek van de man, die op plaat lang niet slecht is maar er ook weer niet overdreven uitspringt, Budapest tot een van de laatste hoogtepunten van het festival brengt. Passenger heeft met een optreden als dit weer ongetwijfeld heel wat zieltjes bij gewonnen.