Leffingeleuren is de muzikale kers op de taart van de Belgische festivalzomer. Met een respectabele affiche en niet minder dan 19000 toeschouwers kan men stellen dat deze goed in de smaak viel. Grootheden als Paul Weller, Lee Perry en Jeff Tweedy kwamen allen langs in het gezellige stadscentrum van Leffinge. Alleen de temperatuur liet te wensen over. ‘s Nachts op de camping was de zomer echt wel voorbij.
Vrijdag 17 september
Door onvoorziene omstandigheden moesten we de eerste festivaldag aan onze neus voorbij laten gaan. Terwijl jullie van onder meer Paul Weller, The Van Jets en Wolf Parade genoten, zat ondergetekende zichzelf vrijdag op te vreten van spijt. Elders op Indiestyle vind je wel foto’s van dag 1.
Zaterdag 18 september
Mintzkov (***) is een band die lang aan haar carrière heeft gewerkt. Na enkele cd’s, een overwinning in Humo’s Rock Rally en een naamsverandering kwam dit jaar eindelijk hun doorbraak. Airplay betekent een plaats op de festivals en deze kregen ze ook hier in Leffinge. De band had een goeie présence. Zanger/gitarist Philip Bosschaerts deed ons op vocaal vlak vooral denken aan Brian Molko (Placebo). Hoogtepunten waren uiteraard ‘Opening Fire’, ‘Mimosa’ en het geslaagde slot ‘Final Offer’.
De Frans-Marokkaanse zangeres Hindi Zahra (**1/2) zorgde met haar oosterse trippy sound met reggae vibes voor een culturele omwenteling in de Concerttent. Ze stond niet altijd even op haar gemak op het podium maar op sommige momenten slaagde ze er wel in zich helemaal over te geven aan de muziek. Dit had ongetwijfeld te maken met het feit dat het publiek, zoals naar verluidt ook bij Paul Weller, heel statisch bleef.
Absynthe Minded (***1/2) maakte van dit matte publiek een dynamische, enthousiaste bende. Bert Ostyn en de zijnen brachten zowat het beste van hun repertoire met hoogtepunten als ‘Plane Song’, ‘People of the Pavement’ , ‘Acquired Taste’ en ‘My Heroics part 1’. Het zoveelste bewijs dat de nieuwe plaat een schot in de roos is, bleek alweer uit deze show. Al die duizenden West-Vlaamse jongeren die luidkeels ‘Moodswing Baby’ en afsluiter ‘Envoi’ meezongen, het was bijna surrealistisch.
Reggae legende Lee Scratch Perry kwam tien minuten te laat en ging in het eerste nummer niet overtuigend te werk. Reden temeer om toch voor Stornoway te opteren.
Het was aanschuiven aan de ingang van zaal ‘De Zwerver’ om de nieuwe folk-sensatie uit Oxford aan het werk te zien. Stornoway (***) heeft heel goede, catchy songs en brengen deze ook zoals het hoort, hetzij niet op ongelooflijke wijze. Zanger Brian Briggs heeft een van de waanzinnigste stemmen die we dit jaar al hebben gehoord. Eerste hoogtepunt was het vreugdevolle ‘I Saw You Blink’. Bij dergelijke songs geeft de band werkelijk alles. Andere tragere liedjes als ‘On The Rocks’ halen het tempo echter onderuit en doen de zaal een beetje stilvallen. Hitsingle ‘Zorbing’ werd tot het laatst bewaard.
Daarna moesten we gauw over en weer naar de camping om onze dancing shoes aan te trekken voor Mix Master Mike (***1/2)! Meervoudig DMC-wereldkampioen en vierde wiel van de ‘Beastie Boys’ weet pas echt hoe je een feestje in gang krijgt. Hij draaide alles van metal over electro tot rnb. Enkele voorbeelden waren “Breathe” (The Prodigy), “Sleep Now in the Fire” (RATM), “Galvanize” (Chemical Brothers) en een mix van “Satisfaction” van The Stones VS Benny Benassi. Vertrekken van een rock classic en die ‘al scratchend’ omvormen tot een technofeest, dat doet Mr Mike graag. Op ons trouwfeest mag hij alvast komen draaien!
Zondag 19 september
Na een ijzige nacht en een plezierige dag op de camping, met onder andere enkele interventies van de brandweer van Middelkerke, was het tijd voor het laatste deel van dit festival.
De Concerttent van Leffingeleuren werd eveneens in de fik gestoken door twee zotte knapen uit Dilbeek. The Black Box Revelation (***) zorgde weer voor een ijzersterke set. ‘High On a Wire’- volgens Paternoster het beste dat ze al hebben geschreven – was een vroege piek in de show. De Belgische Wolfmother ging daarna verder met hun super combo van ‘I Think I Like You’ en ‘Do I Know You’ die ze al heel de zomer meteen aan elkaar geplakt spelen. Het verrassingselement was in Leffinge zeker nog niet uitgeschakeld. Tussen de hits door maakten ze plaats voor wat rockende, improviserende jams die alle langharige rockers in de tent in hogere sferen deden vertoeven. Het is ongelooflijk hoe een machtig geluid ze met z’n tweetjes kunnen genereren. Jammer dat ‘Sleep While Moving’ niet op de setlist stond.
65daysofstatic (***) moest het de eerste nummers doen zonder lichtshow. Niet dat dat deze mannen enigszins zou beïnvloeden. Vanaf de eerste noot sprongen ze van de ene kant naar de andere. Het is fascinerend om ze aan het werk te zien. Naar goede gewoonte maakten ze het publiek wakker met ‘Retreat! Retreat!’. Strakker dan de broek van een emo speelden ze de tent plat. De setlist bestond voornamelijk uit werk van de nieuwe cd op een paar uitzonderingen na. Hoogtepunt van de set en misschien wel van heel de dag was ‘Radio Protector’.
Het was lang geleden dat we Admiral Freebee (***1/2) nog eens aan het werk zagen. En Woosh! De singer-songwriter uit Brasschaat heeft duidelijk niet stilgezeten. Met de knallende opener van ruim tien minuten ‘Blues From a Hypochondriac’ liet hij meteen weten dat de admiraal was aangekomen te Leffinge. Beware! Hij had een pak hits op zak en vuurde ze een na een af. ‘Last Song About You’, ‘Always On The Run’ en ‘Look at What Love Has Done’ waren goede opwarmertjes. Oudere songs als ‘Ever Present’, ‘Einstein Brain’ en ‘Rags N’ Run’ zorgden voor een nostalgische en fijne sfeer. ‘Living for The Weekend’ mocht natuurlijk ook niet ontbreken op een festival. Het jonge tienerpubliek kon er zich volledig in herkennen. Ze doen niets anders dan heel de week aan de schoolbanken zitten en denken aan het weekend. Tijdens het geweldige ‘Get Out Of Town’ ondervond Tom Van Laere enkele gitaarproblemen die hij op uitmuntende wijze oploste. Zijn advies: ‘Als er technische fouten gebeuren moet je die altijd gebruiken om het concert beter te maken’
De perfecte afsluiter voor een alternatief festival betrad rond kwart voor tien het podium. Wilco (****) had er zin in en het publiek duidelijk ook. Gedurende heel het weekend werd er nooit zoveel meegezongen en gejuicht als toen. Jeff Tweedy is dan ook een van de beste huidige songwriters. Je zou hem zelfs een ‘moderne Beatle’ kunnen noemen. ‘I’m Trying to Break Your Heart’, ‘Jesus etc.’, ‘You Never Know’, ‘I’m A Wheel’,… kwamen allemaal aan bod. De genialiteit van Wilco bestaat erin dat ze zuivere eenvoud verwikkelen in chaos. Een prachtige popsong krijgt plots een heel experimenteel en gewaagd kantje. Absolute hoogtepunten waren ‘Handshake Drugs’ en het fenomenale ‘Hate It Here’. Met het bisnummer ‘The Late Greats’ nam Leffingeleuren 2010 een einde en werden de festivalgangers gedoemd om nog een jaar de gewone straten op te gaan in plaats van hun echte thuis, de wei.