De eer om het publiek op te warmen viel deze keer te beurt aan de Brusselse mannen van The Blank Agains, het nieuwe project van Yann Lu (Austin Lace). Nog geen luttele drie weken geleden lieten ze hun debuut-ep op de wereld los, en dit optreden had de releaseparty moeten worden. De vertoning die volgde durven we helaas geen feestje te noemen. Zelf noemen ze hun muziek dreampop, maar wat we te horen kregen was een mengelmoesje van alles en nog wat: wat gitaarrock hier, een beetje dreampop daar, gevolgd door een akoestisch nummer en tussendoor een Roxy Music-cover (‘Love is the drug’), één voor één aangekondigd door een mechanische computerstem.
Alsof dat nog niet onsamenhangend genoeg klonk, veranderden The Blank Agains tijdens hun liedjes zelf ook nog graag van genre of tempo. Dit viel het meeste op tijdens ‘Us, together’. Het publiek werd er in elk geval niet door overtuigd. Afzonderlijk zijn de nummers zeker te pruimen, maar wanneer ze live gebracht worden, komt het allemaal nogal chaotisch over, alsof ze zelf nog niet goed weten wat ze willen. Maar eerlijk is eerlijk, afsluiter ‘Excitement’ was wel enorm catchy.
De hoofdrolspelers van de avond lieten even op zich wachten, en samen met de temperatuur steeg ook de anticipatie in de Rotonde. Kadebostany staat namelijk bekend om hun live-kunnen. Toen de vlaggen geplaatst waren en alle lichtjes correct brandden, verschenen de troepen in uniform. Met ‘K-airline’ werden we al onmiddellijk meegenomen naar de republiek Kadebostany, waar president Kadebostan en zijn lovely first lady ons verwelkomden.
Amina toonde direct wat ze in zich had. Zingen, rappen, dansen – af en toe verdachten we haar zelfs van krumping – op de beats die verzorgd werden door producer Kadebostan en onder begeleiding van hun nationale fanfare, die bescheiden bestond uit een trompettist, trombonist en gitarist. Niets wat deze dame niet leek te kunnen. Het energieniveau lag hoog, en zo zou het ook blijven. “The more you give, the more we give!” was het motto. In het anderhalf uur dat volgde, werden we getrakteerd op ongeveer het volledige ‘Pop collection, inclusief een cover van ‘Heroes’. Deze kon weliswaar niet tippen aan David Bowie’s origineel, maar klonk toch verfrissend.
Door de interactie met het publiek toonde de band zich heel toegankelijk. Af en toe leken ze zelfs een beetje overweldigd door het applaus dat ze kregen. Toen de zaal na het einde van ‘Walking with a ghost’ de melodie bleef meezingen, was het duidelijk dat iedereen stiekem al emigratieplannen had en niet kon wachten de felbegeerde Kadebostaanse nationaliteit te verkrijgen.
Voor we het wisten was onze muzikale reis door Kadebostany alweer ten einde. Het publiek schreeuwde en stompte terecht om meer. Dit kregen we in de vorm van ‘Teddy bear’ en het passende ‘Goodbye’, waar Amina ons nog even herinnerde hoe haar stem ook prachtig gevoelig uit de hoek kan komen. Vervolgens ontstond er even verwarring toen de zangeres ons nog een geschenk wilde geven, maar Kadebostan het liever hield bij een geheimpje. Een typische Kadebostaanse versie van Beyoncé’s ‘Crazy in love’ viel ons nog te beurt. En dat is precies hoe we ons voelden na het optreden van Kadebostany.
Facebook Kadebostany
Een volledige concertkalender, info en tickets vind je op de site van de Botanique. Ze programmeren binnenkort onder andere Chet Faker (11.11), Zola Jesus (14.11) en Bonaparte (14.11).