Gisteren gaf William Fitzsimmons al een pracht van een luisterconcert in de A38, vandaag is het de beurt aan José Gonzalez om dat nog een keer over te doen. Bloedmooi is dit optreden van de Zweedse singer-songwriter. Voor de A38 is het een halfuur voor de set al rijen dik aanschuiven om een plekje in de voorste regionen van de tent te bemachtigen, hoewel de helft van het publiek klaarblijkelijk toch een zitplek verkiest op deze laatste avond van het festival.
Om zijn songs, die veelal uit laatste album ‘Vestiges & claws’ worden geput, te brengen, maakt Gonzalez gebruik van een vierkoppige band, waarbij de djembé speler het meest in het oog springt, maar vooral de synths een mens doen trillen van kop tot teen. Anders dan voorheen laat de Zweed hen geregeld even op de voorgrond komen in bijvoorbeeld ‘Every age’ en ‘Carry you’, zonder ooit de simpliciteit in de nummers uit het oog te verliezen.
Misschien is dat ook wel wat zo pakkend is aan de muziek van Gonzalez. Het herkenbare finger picking op de gitaar heeft iets rustgevend, de poëtische, repetitieve lyrics iets koesterend en de synths iets meeslepend, zonder dat het samen te veel wordt. Een wonderlijk hoogtepunt ervaart Sziget bij de Massive Attack-cover ‘Teardrops’, dat met de gruizige stem en het gitaarspel van de man wordt uitgekleed tot een versie waarbij lagen tevoorschijn komen die er voorheen niet eens in werden gehoord.
Afsluiten doet de Zweed met het overbekende ‘Heartbeats’, een song die even goed als themalied van het festival had kunnen dienen – weliswaar in een remix. Het doodstille publiek komt plots tot leven wanneer de minimalistische eerste noten worden ingezet en zingt eerst voorzichtig, maar dan steeds luider mee. Dit optreden is er ongetwijfeld eentje om in de top vijf van het voorbije festival te zetten.