Terwijl er op de trappen van de Botanique gezellig werd gekeuveld in de voorjaarszon, zochten liefhebbers van donkere neo-psychedelica en aanverwanten de hitte van de Rotonde op.
Daar beleefde het Australische Twerps zijn Europese vuurdoop. Hun debuut ‘Range anxiety’ veroorzaakte slechts een beetje deining in de globale muziekpoel, wat vooral te wijten is aan het voortkabbelende karakter van hun muziek. Op een podium werd de tweespan tussen onwennige navelstaarderij en zorgeloze zomermotiefjes wel erg opvallend, wat maakte dat we nooit echt goed wisten waar Twerps nu juist heen wou. Ze schipperden qua geluid tussen Slowdive en Real Estate, waarbij hun nummers al te vaak klonken als een doorslagje van fijne single ‘I don’t mind’, die al heel vroeg in de set zat. Gitaarproblemen dreigden op het einde roet in het eten te gooien, maar gelukkig was de drummer van Wand in de zaal om soelaas te brengen met één van hun gitaren. De nieuwe songs die werden voorgesteld hanteerden hetzelfde recept en meer honger kregen we er niet door. Daarvoor klonk het allemaal te middelmatig.
-
Wand -
-
Wand -
Wand -
Wand -
-
-
-
-
-
-
Jessica93 -
-
-
-
Jessica93
Twerps, Jessica 93 en Wand concerteerden gisteren in het kader van Les Nuits Botanique. Foto’s zijn van Bert Savels en Jens De Meester, het verslag is van Mattias Goossens.
Ons concentratievermogen werd verder op de proef gesteld door Jessica93, die op het podium warempel een bebaarde Fransman bleek te zijn. Een bebaarde Fransman met een liefde voor loops en een hekel aan artistieke inmenging, om precies te zijn. Zijn donkere noiserock bouwde op over drum- en gitaarloops, waar Jessica met bas en opnieuw gitaar verder uitdieping aan gaf. Aanvankelijk was het zeer interessant om gade te slaan, maar na drie liedjes was het toch vooral meer van hetzelfde, voornamelijk omdat de muzikant hetzelfde patroon consequent hanteerde. Opvallend wel hoeveel bijval de man kreeg van enkele Franstalige landgenoten, in tegenstelling tot de apathie die bij ons gestaag opborrelde.
Geen kans op onverschilligheid bij Wand, net als Twerps was het hun Europese debuut, al bleef de passage van deze LA’ers zowel letterlijk als figuurlijk veel meer nazinderen. Tweede plaat en bescheiden meesterwerkje ‘Golem’ werd in al zijn duistere glorie voorgesteld, zonder compromissen. Van bij opener ‘An unexplored map’ werd duidelijk dat geluidsnormen in Amerika iets relatiever zijn dan bij ons. De Rotonde verzwelgde in een woeste draaikolk van gitaareffecten allerhande. Het is ons nog niet duidelijk wat voor speciale lolly hun gitarist/toetsenist in z’n mond had, maar frontman Cory Thomas Hanson leek duidelijk beïnvloed door zijn periode bij Meatbodies en vooral door Ty Segall – specifieker diens band Fuzz. Wand betoverde met een beukende set die af en toe ruimte liet om weer op adem te komen (‘Melted rope’), waarna zonder pardon verder werd gescheurd. Een bijzondere passage die smaakt naar meer.
Les Nuits Botanique zijn dit weekend nog het toneel voor Lapsley (15.05), Birdy Nam Nam (16.05), Soak (16.05) en veel meer. Een volledig overzicht vind je op hun website.