Voor het volledige verhaal van Willis Earl Beal verwijzen we je graag door naar de recensie van zijn nieuwe album ‘Nobody Knows.’, maar we geven nog snel even mee dat het hier om een artiest gaat die vanuit een eigen filosofie donkere nummers schrijft en een dijk van een stem heeft. Alsof Beal wist dat we nog een mooie nazomer gingen krijgen, besloot hij zijn optreden dat eerst in september ging vallen te verplaatsen, en kwam hij in het gezelschap van drie bandleden in een uitverkochte ABClub officieel de herfst inluiden.
Openen deed het Belgische Soldier’s Heart, je wellicht bekend als één van de winnaars van De Nieuwe Lichting. Het materiaal klinkt goed, met een perfecte balans tussen poppy songs en een alternatiever instrumentarium, maar ze konden onze aandacht niet altijd even goed vasthouden. De sterkste troef van Soldier’s Heart lijkt ons dan ook de geweldige stem van Sylvie Kreusch en haar performance.
-
Willis Earl Beal -
Willis Earl Beal -
Willis Earl Beal -
Willis Earl Beal -
Willis Earl Beal -
Willis Earl Beal -
Willis Earl Beal -
Soldier's Heart
Verslag Jason Callewaert, foto’s Tina Herbots
Een kwartiertje later dan gepland wandelen de drie groepsleden van Willis Earl Beal het podium op, allemaal gekleed in het T-shirt waarop diens symbool afgebeeld staat. Ze zetten een song in die we niet herkennen, tot de man zelf, gehuld in een cape en met een masker, tevoorschijn komt en albumopener ‘Wavering Lines’ inzet. De temperatuur in de kleine Club zakt meteen enkele graden en het eerste kippenvelmoment is een feit. Waar het nummer op plaat bijna volledig a capella is, vinden we hier dat de aanvulling van toetsen, bas, gitaar en drums een grote aanwinst is. De Amerikaan verwelkomt ons bij de Church of Nothing, beklimt even later zijn barkruk als een priester de preekstoel en steekt tijdens ‘Cosmic Queries’ een passionele tirade af. Wij staan er met open mond naar te kijken, maar Beal breekt de spanning door vervolgens aan te kondigen dat er vanavond geen predikanten aanwezig zijn.
Het enige lichtpuntje in een duistere set kwam al vroeg op de avond in de vorm van ‘Coming Through’. Wat volgde was een reeks van intense hoogtepunten. Er droop van ‘Too Dry To Cry’ evenveel soul als zweet van de artiest zijn gezicht. ‘Disintegrating’ stonk naar de blues en viel op dankzij een geweldige drumpartij en een nogal plastische performance van Beals heupen. Met ‘Burning Bridges’ sleurde hij je dan weer mee in zijn bodemloze put van melancholie. Albumfavoriet ‘White Noise’ kon live niet even hard bekoren, maar de rapsectie deed ook nu elk haartje overeind staan. ‘Nobody Knows.’ vermorzelde dan weer elk beetje vrolijkheid binnenin de toeschouwers.
Het jazzy ‘Hole In The Roof’ was een muzikaal meesterwerk, waarbij de band zich nog eens echt kon tonen. Er werd constant opgebouwd naar wat bij elke andere groep een epische gitaarsolo zou worden, maar die kwam er nooit. Je bleef er door op je honger zitten, maar op een goede manier. Sorry, we kunnen het niet beter uitleggen, je had er bij moeten zijn. Ten slotte verklaarde Beal waarom hij een masker droeg: “word on the street” is dat hij een zwarte artiest is, terwijl hij dacht dat hij gewoon een artiest was. Hij besluit dan ook om zijn vermomming af te werpen, om zo te tonen wie hij is. Er volgt een korte preek over de waarde van het individu en met het wondermooie ‘The Flow’ eindigt een geweldig concert. Vijf minuten lang houdt het applaus nog aan, maar meer komt er niet. Voor ons hoefde dat ook niet.
Zelden maakten we zoiets mee: Ruim een uur lang stonden we met verstomming geslagen terwijl kippenvel en koude rillingen elkaar opvolgden. Zoveel intensiteit, passie, wijsheid en vooral talent zagen we zelden verpersoonlijkt op een podium. ‘Nobody Knows.’ zat al in onze Album Top 10 van dit jaar, maar ook dit concert zal hoog eindigen. We werden verwelkomd tot de Church of Nobody en na dit optreden zijn we ware discipelen van Willis Earl Beal geworden. Onthoud dus: “I am nobody: nobody is everything”.
De Ancienne Belgique programmeert binnenkort onder andere Goldfrapp (22.10), Parquet Courts + Mazes (27.10) en Mark Lanegan (30.10). Voor info, tickets en de volledige kalender, klik je hier.