Op de derde dag van Eurosonic Noorderslag kregen we het gezelschap van een behoorlijke portie sneeuwvlokken, wat dit winterfestival nog een tikkeltje pittiger maakte. Al waren het de artiesten die ervoor zorgden dat dit de beste van drie festivaldagen werd.
Om acht uur trapten we in de erg fijne bovenzaal van Huis De Beurs af met Girls Names uit Noord-Ierland, een gezelschap dat de grenzen tussen shoegaze, surf en post-punk met elkaar verstrengelde als de veters van een schoen in een dubbele knoop. De ene keer klonk dit als The Raveonettes of The Jesus And Mary Chain, maar veel vaker leek het op een neef van de Joy Division uit ‘She’s Lost Control’ met de zanger van The Chameleons als special guest. Vrolijke muziek was het zeker niet, al sprak de frontman op een bepaald moment wel de zaal toe met “I hope everybody’s having fun”. Dat dit op veel momenten enorm aanstekelijk was staat als een paal boven water.
Wie houdt van vrouwenstemmen en erg artistieke sfeertjes houdt best Lau Nau in de gaten. Voor het gemak kunnen we haar de Finse Hanne Hukkelberg noemen. Als ideale openhaardmuziek pasten deze klanken uiteraard perfect bij de sneeuw. De bovenste zaal in het Grand Theatre, met zitplaatsen, vormde de ideale setting voor het optreden. De jongedame liet haar hoge dromerige stem weerklinken naast het getokkel van een bandlid met houten snaarinstrumenten die we nooit eerder hebben gezien, een drummer en een multi-instrumentalist en bediende zich regelmatig van een loopstation. Omdat ze uitsluitend in het Fins zong, gaf ze steeds kort uitleg bij de veelal donkere aard van haar liedjes, die onder meer gaan over Nosferatu en the rider of the horses of the darkness. Met beelden op de achtergrond, een tempo dat af en toe verrassend de hoogte inging, en regelmatig typisch Scandinavische xylofoonklanken, beleefden we een aangenaam halfuur zonder meer.
Omdat we hoorden dat erg veel mensen naar Foxes wilden gaan kijken, togen we daarna zonder treuzelen richting Simplon. Niet zo’n beste keuze, achteraf gezien, de jonge Engelse wist de hype van haar studio-opnames niet te vertalen naar een verbluffende podiumprestatie. Een gebrek aan inzet kon je haar niet verwijten, de zangeres spreidde een zelfde theatraliteit tentoon als Florence + the Machine, al klinkt haar muziek veel elektronischer dan die van La Welch. Het potentieel is er duidelijk, variatie was er voldoende, en toch bleven we achter met een soort van been-there-done-that-gevoel en boeide de show wegens een gebrek aan creativiteit niet echt.
De ene hype is duidelijk de andere niet. Palma Violets wisten in de Vera namelijk wel een overtuigende set weg te geven. Met de punky attitude van The Clash en de frisse energie van Oasis ten tijde van ‘Cigarettes & Alcohol’ gaven de jonge kerels alles wat ze in zich hadden. Zelfbewust op het randje van arrogant toonden ze ook dat ze de instructies van een goede rock-‘n-rollshow hebben gelezen: op de drums gaan staan, de microstandaard omver werpen en onderling oogcontact zoeken op het podium om mekaar op te jutten, we kregen het allemaal. Krachtiger dan The Libertines en vuiler dan The Vaccines, en bovenal erg sterk, noteer hun debuutalbum dat eind februari verschijnt alvast op je boodschappenlijstje.
Eurosonic Noorderslag afsluiten deden we met Karin Park, een extravagante Zweedse die al 10 jaar geleden haar debuutsingle uitbracht, in haar thuisland al twee Grammy’s won, en nu klaar lijkt voor een internationale doorbraak. Ze is meer dan een zangeres, ze is een verschijning, met haar vrij korte zwarte haren, lange stelten en opvallende legging of kousen, we hebben er niet aan gevoeld en kunnen het dus niet met zekerheid zeggen. Haar catchy synthpop hebben we daarentegen wel goed in ons opgenomen. In tegenstelling tot wat gangbaar is in het genre stonden niet de drums op band, maar wel de rest van de instrumenten, en werden de drums net wel live gespeeld. Dit kwam haar expressieve show en songs zeker ten goede, Karin Park heeft alles om haar ambities waar te maken als je het ons vraagt.
Lees ook
Verslag Eurosonic Noorderslag 2013 dag 1 – de hoogtepunten
Verslag Eurosonic Noorderslag 2013 dag 2 – de hoogtepunten