We blijven het een schande vinden dat ‘Such Hot Blood’, het derde album van The Airborne Toxic Event, zo geruisloos is voorbijgegaan. Als je muziekliefhebbers polst naar hun kennis over de groep, zal het gros niet verder komen dan ‘Sometime Around Midnight’, de fantastische single waarmee de band in onze contreien kortstondig succes boekte. Maar ook die dateert al van 2008, en hoewel er sindsdien nog twee platen van uitstekend niveau volgden, gekruid met songs die recht naar de keel grijpen, gaan ze nog steeds relatief anoniem door het leven. Gelukkig waren er in Het Depot genoeg mensen aanwezig die de heart on sleeve-aanpak van de Amerikanen wel weten te waarderen.
Het was de laatste show van de Europese tour, en ook voor het meegereisde voorprogramma The Drowning Men was het een feestelijke avond. De muziek klinkt een beetje als die van hun gastheren, zij het iets ruwer. Ooit openden ze voor Flogging Molly en Alkaline Trio, maar de songs van de verdrinkende mannen hebben net zozeer raakvlakken met Arcade Fire. De niet altijd onvergetelijke set eindigde wel knap toen de jongens van The Airborne Toxic Event met sloten alcohol het podium opstormden om de aanstekelijke afsluiter ‘Rita’ mee te zingen.
Zowat alle songs van The Airborne Toxic Event zijn overgoten met een larger than life-saus. Dat orkestrale kantje blijkt niet in het minst uit hun live-dvd van enkele jaren geleden, waar de groep vergezeld wordt door een marching band en kinderkoor. Maar ook zonder symfonisch orkest blijft die bombastische zijde moeiteloos overeind. Dat komt door het uitstekende vioolwerk van Anna Bulbrook, en de innemende frontmankwaliteiten van zanger Mikel Jollett, een man die er niet voor terugdeinst om zijn ziel bloot te leggen. Al tijdens opener ‘Wishing Well’ bruiste hij van vitaliteit, zeker bij het intense gefluister in de brug. Snijdende songs als ‘Safe’, waarin Bulbrook ons voor het eerst liet kennismaken met haar hemelse stemgeluid, en ‘Half of Something Else’ kwamen al snel aan bod, pas nadien was het tijd voor meer spielerei. Tijdens ‘Changing’ en ‘Something New’ mochten alle lichten gedoofd worden en kwam de band pas echt onder stoom voor wat ze zelf ‘a rock ‘n roll show’ noemden. Bulbrook en bassist Noah Harmon dansten samen als een elkaar verleidend koppel en Jollett haalde alle trucjes uit het publiekbespelenboekje naar boven zonder cliché over te komen. Het gloednieuwe ‘Hell And Back’ paste perfect in de set: geschreven op een motorfiets en meteen de soundtrack voor onze volgende roadtrip.
De rode draad door alle songs, ook in die met springerige en schijnbaar zorgeloze melodieën, is de zorg die ze aan de teksten besteed hebben, nooit vrijblijvend, altijd snijdend, tot nadenken aanzettend, en meer dan ooit mijmerend. Jollett is een nostalgicus tot in het diepst van zijn ziel. In ‘Gasoline’ zingt hij over verloren gegane tienerliefde, ‘All At Once’ is een bloedmooie beschrijving van de angst om ouder te worden (“We grow old all at once, and it comes like a punch”). En er is geen nummer dat zo ondubbelzinnig de realiteit van oude liefdes en jaloezie blootlegt als ‘Sometime Around Midnight’: nutteloos om hier stukken tekst bij te voegen, want dat zou de pijnlijk traag opbouwende verhaalvorm van het lied oneer aandoen. Titels als ‘Does This Mean You’re Moving On?’ en ‘Happiness Is Overrated’ spreken voor zich. Denk nu niet dat het daar een depressieve boel geweest is, want Jollett maakte er bij laatstgenoemde song een vrolijke singalong van door het publiek uitgebreid “Sorry, I really lost my head” te laten meekwelen.
Het mooiste moment kregen we in de bisronde: Jollett en Bulbrook die met z’n tweeën akoestisch het immens breekbare ‘The Graveyard Near The House’ brachten, het bewijs dat deze band niet alleen excelleert wanneer er groteske melodieën aan te pas komen, maar dat ze net zo goed uit de verf komen met een kwetsbare stem, een akoestische gitaar en een viool. Een song later mochten alle registers weer open voor het bombastische ‘Timeless’, en een huppelend ‘Missy’ mocht de mooie avond afsluiten. Dat laatste gaat volgens Jollett over “not knowing what the fuck you’re doing with your life”. Dat is hoe deze groep ontstaan is, en als verveling tot zo’n mooie muziek leidt, dan mogen er wat ons betreft nog wel wat meer creatievelingen te maken krijgen met plotse doelloosheid.
Het Depot programmeert binnenkort onder andere Vive La Fête (23.10), Seasick Steve (25.10), 65daysofstatic (01.11). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Website The Airborne Toxic Event
Setlist
Wishing Well
Numb
Safe
Half of Something Else
Changing
Does This Mean You’re Moving On
Something New
Gasoline
Hell And Back
Happiness Is Overrated
Papillon
Welcome To Your Wedding Day
The Storm
Sometime Around Midnight
All I Ever Wanted
All At Once
———————————————-
The Graveyard Near The House
Timeless
Missy