Dat met Neil Young een onverwoestbaar icoon uit de rockgeschiedenis naar Lokeren afzakt, hebben we al snel geweten. Naast de gebruikelijke vertraging aan de Kennedytunnel zorgen een aanzwellende file aan afrit 12, overvolle parkings en een ellenlange wachtrij voor de pendelbus ervoor dat we de optredens van zowel de sowieso erg vroeg geprogrammeerde Bony King Of Nowhere als van Lonely The Brave helemaal aan ons voorbij zien gaan.
Op 5 augustus 2014 speelden Neil Young, Admiral Freebee, Lonely The Brave en The Bony King of Nowhere op de Lokerse feesten. Nick De Baerdemaeker ging op pad om foto’s te nemen. Pieter Malliet zorgde voor het verslag.
Terwijl we staan aan te schuiven om het terrein te betreden begint bovendien ook Admiral Freebee reeds aan zijn set. Als we uiteindelijk dan toch voet zetten op de Grote Kaai, breien Tom Van Laere & co net een funky, bij momenten zelfs naar disco neigend middenstuk in ‘Always on the run’. Geruggesteund door enkele blazers, waardoor het geheel opvallend zwierig voor de dag komt, wisselt de band werk uit recentste album ‘The great scam’ af met een resem singles zoals ‘Oh darkness’, ‘Rags ‘n’ run’ en ‘Einstein brain’. Geregeld verliest Van Laere zich wat in een poging tot bezwerende rantings die niet helemaal duidelijk doorkomen waardoor het punt ervan niet geheel duidelijk wordt.
Doelgerichter gaan Neil Young & Crazy Horse te werk die een behoorlijk cultuurpessimistische set brengen en hun songkeuze quasi volledig in het teken stellen van een vergevorderde bezorgdheid omtrent de huidige toestand van moeder aarde en haar tweebenige bewoners. De behandelde thema’s beperken zich grotendeels tot moord, oorlog en het hebzuchtig plunderen van onze planeet. Dat het de heren echt menens is wordt extra in de verf gezet door het massaal uitdelen van t-shirts met als opdruk ‘Earth’ en ‘Protect’.
Typisch voor de band kruipen de drie snarenplukkers van bij de eerste noten van een zich langzaam ontplooiende opener ‘Down by the river’, dat de twintigminutengrens ruimschoots overschrijdt, meteen dicht tegen elkaar op een spreekwoordelijke vierkante meter vlak voor de drums. Tegen het eveneens lang uitgesponnen ‘Powderfinger’ daagt ons toch lichtelijk het besef dat de door een milde hartaanval getroffen bassist Billy Talbot wel degelijk gemist wordt, al is het maar om geregeld wat meer peper in de nu wel erg gezapig overkomende jams te stoppen.
Hoewel een rustmoment niet echt nodig lijkt, breekt Young, na ondermeer nog ‘Living with war’ en ‘Name of love’, solo en akoestisch het optreden in twee met ingetogen versies van een voor deze avond erg gepaste cover van ‘Blowin’ in the wind’ en grootste hit ‘Heart of gold’. Terwijl een energiek ‘Psychedelic pill’ er nog even de vaart in brengt, zorgt een erg downtempo versie van ‘Cortez the killer’ voor een intens meanderende dreiging. Zoals algeheel geanticipeerd sluit een nijdig ‘Rockin’ in the free world’ vervolgens de reguliere set af.
Tijdens de bisnummers beklemtonen Dinosaur sr. & co na ‘Be the rain’ met ‘Who’s gonna stand up and save the earth’ nog een laatste keer onverbloemd dat hun passage in feite valt op te vatten als één lang statement. Neil Young & Crazy Horse bezorgden de Lokerse Feesten een eerder speciaal concert waarbij de boodschap bij uitstek leek te primeren op scoren bij het publiek. Niettemin kwamen we ook muzikaal meer dan voldoende aan onze trekken.
De Lokerse Feesten gaan nog door tot en met 10 augustus, onder meer Arsenal en Oscar and the Wolf passeren nog de revue. Check de website van het gebeuren voor info & tickets.