Zeeland staat niet enkel bekend om zijn mosselen, de Nederlandse provincie telt namelijk ook heel wat fijne festivals. Vestrock staat volgende week op de agenda, maar eerst is er uiteraard nog Klomppop in Ovezande. Het is gezelligheid troef in de kleine tenten, er staan leuke namen op de affiche en een jonge band zorgt zelfs voor een wel erg aangename rockverrassing.
-
-
The Silverfaces -
Kraantje Pappie -
Afterpartees -
Afterpartees -
John Coffey -
John Coffey -
Flying Horseman -
Jett Rebel -
Psycho 44 -
Town of Saints -
Town of Saints -
TDTMCM -
Wolf in Loveland -
Harbour of Souls
Foto’s Andre Joosse, verslag Emily Griffiths
Town of Saints is de eerste naam op de affiche die de aandacht van het publiek trekt. Het trio heeft nochtans een ferme aanloop nodig en begint hun set enorm loom. Daarna schiet de groep wel erg plots wakker. Gitarist Harmen Ridderbos hoort ergens een interne wekker, spoort ook Finse violiste Heta Salkolahti aan tot rondstampen en het collectief schakelt razendsnel een versnelling of dertig hoger. Uitschieter ‘Stand Up’ vormt de tent om tot een wervelende smeltkroes van springende twintigers en ook de zanger gaat uiteindelijk het volk in om daar nog even van de uitgelaten sfeer te proeven.
Met zeven staat Wolf in Loveland op het podium. Het gezelschap rond Jan Minnaard, die in 2008 nog als soloartiest de Zeeuwse belofte won, maakt harmonieuze luisterliedjes die nu eens rocken, dan weer naar de folkkant neigen en boekt hier de laatste jaren heel wat succes mee. Een festivalband zijn ze echter niet, of er moet minstens nog hard aan worden gewerkt. De aandacht van het publiek drijft snel de tent uit na een nummer of vier en bovendien gaat elke nuance verloren nu het geluid van de akoestische gitaar wel erg luid staat.
Jett Rebel heeft het erg druk vandaag. Na een succesvolle set op Dauwpop eerder deze middag, komt Jette Tuinstra ook nog zijn avond doorbrengen op de Main Stage in Ovezande. Hij laat even op zich wachten, de gitaar moest immers nog worden hersteld, en in tussentijd worden de aanwezigen dan maar geëntertaind door DJ Aardbei. Gezellig wordt het uiteindelijk wel met de Hagenaar, al weet hij vooral de tienermeisjes te bekoren met schaamteloze popliedjes als ‘Do You Love Me At All’, ‘Louise’ en ‘Tonight’.
Ze werden al vierde in Humo’s Rock Rally 2010 en sinds kort is ook debuut ‘Suburban Guide to Springtide’ een feit. Psycho 44 doet waarvoor ze gekomen zijn en laat van de festivalgangers geen spaander heel. Harder wordt vrijwel meteen om ter hardst en de moshpits voor het podium zijn niet van de rockpoes. Hier wordt Gitaarlawaai met de grote G gespeeld en zelfs de versterker raakt helemaal van de wijs. Gelukkig raakt dat euvel na een tiental minuten toch nog hersteld, zodat de Antwerpenaren grondig kunnen afserveren met ‘All My Demons Have Distortion’ en ‘Dance Mtherfcker Dance’.
De verrassing van de dag volgt bij The Silverfaces. De vierkoppige band uit Amsterdam en Utrecht heeft nochtans nauwelijks live-ervaring, maar veegt de concurrentie met hun set zowat van de kaart. De groep speelt psychedelische bluesrock met een knipoog naar Led Zeppelin en The Doors en dat blijkt net waar de Spectra nood aan heeft op dit late uur. Ruw, en zelfs een keer met de voet, ramt Martin Scheppink op de keys en gaat daarin volledig mee in de draaikolk van bassiste Sonya Vos en gitarist Jesse Koch. ‘Thoughts of You’ is zonder meer de ideale rocksong: een tempowissel hier, een gitaarriff daar en een likje bass om het geheel af te werken.
De eer om Klomppop af te sluiten is weggelegd voor The Don’t Touch My Croque Monsieurs. Het publiek is helaas al in grote getale naar huis vertrokken en dat maakt het niet makkelijk voor de Amsterdammers. Desondanks zet TDTMCM door en raken de weinige aanwezigen snel geamuseerd. Zanger Abel neemt zijn rol als frontman gespeeld serieus, springt van de ene naar de andere kant van podium, danst de Macarena en rapt vooral hard. Ondertussen ontstaat in de Spectra een mengelmoes van fans die op de voorgrond staan te dansen en de laatste ruige rockers die tegen beter weten in volhouden. Een beenwapperende enkeling ziet vooral de paal als een danskameraad, maar dat is vermoedelijk eerder onder invloed van alcohol.