Foto’s Xavier Marquis, verslag Tiffany Devos
Om een zomergevoel in te luiden kan de line-up op het podium van de Chapiteau tijdens de tweede avond van Les Nuits Botanique wel tellen. Aan de glunderende gezichtjes te zien, deden de heerlijk geurende eetkraampjes en de traktatie op een herfstzonnetje in de lente verlangen naar het naderende festivalseizoen. Op het programma stond de zweverige indiepop van Milagres, de brok vrolijkheid van eigen bodem Great Mountain Fire en als hoofdschotel kregen we het immer fantastische The Rapture. Zomers gevoel? Check!
Milagres, dat vorig jaar het voortreffelijke plaatje ‘Glowing Mouth’ (dat erg onderschat wordt) afleverde, mocht de boel in gang trappen voor een publiek dat maar langzaam de tent binnendruppelde. Buitenblijvers hadden ongelijk, ook al kwam er nu eindelijk eens een zonnetje piepen. De band bracht fantastisch getimede en met synths overgoten geluidsgolven, vergelijkbaar met Grizzly Bear. De kenmerkende stem van Kyle Wilson was geweldig, hoewel hij in de hogere regionen soms de pedalen durfde te verliezen. We nemen hem dat niet echt kwalijk, want als je ‘Halfway’ en ‘Glowing Mouth’ erop naslaat, zijn deze wel erg hoog om te zingen. Nogmaals, de timing in de songs is echt fantastisch, vooral ‘Gentle Beast’ kwam enorm to zijn recht, met de juiste rusten en invallen en een finale om zelfs je mama over te vertellen. Onbegrijpelijk hoe deze band soms over het hoofd wordt gezien, want de New Yorkers hebben best wel een heel pak potentieel.
Daarop volgde een thuismatch voor de Brusselse band Great Mountain Fire die tegenwoordig niet meer van talrijke podia weg te slaan zijn. Deze vijf enthousiastelingen zijn aan hun opmars bezig en dat was te merken aan de reactie van het publiek dat ze volledig naar hun hand wisten te zetten met een uiterst dansbaar openingstrio. Met nog meer synths op het podium dan Milagres brachten ze hun frisse indiepop met geweldige baslijntjes en een goeie gitarist die er af en toe eens een solo uitperste. Live klinken ze nog beter en boeiender dan op plaat, mede door de erg energieke show die pas helemaal losbarstte wanneer de bassist even het roer overnam en zich ontpopte als echte frontman. De toffe dansjes zorgden voor heel wat publieksenthousiasme met als hoogtepunt hun hitje ‘Crooked Head’ waarbij de samenzang en extra trommel het helemaal deden. Deze jongens, die oprecht blij leken te zijn, mogen tevreden terugkijken want een aantal zieltjes zullen weer gewonnen zijn.
De hoge verwachtingen voor de hoofdbrok zorgden voor een snijdende spanning en wat ongeduld, want van een uitverkochte The Rapture verwacht je feest. De juiste toon werd onmiddellijk gezet met de titelsong van hun laatste worp. ‘In The Grace Of Your Love’ was met de funky baslijntjes van de nieuwe bassist Harris Klahr en het vakkundige gitaargepingel van zanger Luke Jenner een perfecte opener die een bepaalde spanning wist op te bouwen. Zoals gewoonlijk kwamen de hoge noten van Jenner eruit alsof het niets was en zorgde de strakke ritmesectie van Vito Roccoforte voor de beats. Maar de man die het meest de show wist te stelen was multi-instrumentalist en keyboardvirtuoos Gabriel Andruzzi die tijdens ‘Never Die Again’ de koebel voor de eerste keer die avond verhief tot een volwaardig instrument. Even later haalde hij ook de saxofoon boven waarbij hij zijn nu al legendarische danspasjes demonstreerde.
Ook de fans van het eerste uur werden niet vergeten, er werd ongeveer gelijk geput uit hun drie laatste worpen. Daarbij bewees The Rapture dat de songs uit ‘Pieces Of The People We Love’ nog steeds even catchy zijn, zo klonk het titelnummer veel krachtiger dan op plaat. En ook ‘House Of Jealous Lovers’ kwam met zijn bijtende riffjes nog steeds even scherp uit de hoek als in 2003. Daarna ontaardde ‘Olio’, even een punt van rust, in een heuse dj-style technojam die overging in ‘Come Back To Me’ om vervolgens het publiek helemaal wild te krijgen met ‘Sail Away’.
In de encore brachten de jongens nog een ware dancepunk-hattrick met de nieuwe nummers waarin nog een laatste keer de koebel like a boss werd tentoongespreid. Als ongetwijfeld hoogtepunt moeten we de fantastische, ruim zes minuten durende afsluiter ‘How Deep Is Your Love?’ nomineren waarin de pulserende beats en de saxofoon hun apotheose tegemoet gingen. Te meten aan het aantal en het enthousiasme van de op en neer botsende hoofdjes droeg het publiek The Rapture op handen. Zo glunderend als we waren gekomen, zo glunderend gingen we ook weer huiswaarts. Mis The Rapture alsjeblieft niet op Dour deze zomer.
Setlist:
1. In The Grace Of Your Love
2. Never Die Again
3. Pieces Of The People We Love
4. Get Myself Into It
5. The Devil
6. Killing
7. Whoo! Alright-Yeah… Uh Huh
8. House Of Jealous Lovers
9. Olio
10. Come Back To Me
11. Sail Away
12. Echoes
Encore:
13. Children
14. Miss You
15. How Deep Is Your Love?
Les Nuits zetten de komende dagen onder meer Friends (15.05), Baxter Dury (17.05) en Citizens! (19.05) op de affiche. Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
The Rapture live zien kan binnenkort in Arras (Main Square Festival, 29.06-01.07, info & tickets) en Dour (Dour Festival, 12-15.07, info & tickets).
Great Mountain Fire speelt binnenkort nog eens in Botanique (15.05, akoestische set, info & tickets), Opwijk (Nijdrop, 16.05, info & tickets), Antwerpen (TRIX, 17.05, gratis toegang, meer info), Amsterdam (PIAS Nites @ Paradiso, info & tickets), Luik (Les Ardentes, 05-08.07, info & tickets), Dour (Dour Festival, 12-15.07, info & tickets), Gent (Boomtown, 17-21.07, info & tickets) en Olmen (Rock Olmen, 27.07, info & tickets).