Foto’s door Robin Dua
Wanneer The Drums begin 2009 het ep’tje ‘Summertime!’ op de wereld loslaten, komt dat op het ideale moment. Barack Obama heeft net zijn intrek genomen in het Witte Huis en pleit voor verandering en de financiële bankencrisis is zo goed als over, zo denken we met z’n allen. De toekomst lacht progressief Amerika toe en The Drums mogen de soundtrack daarvan verzorgen met hun puntgave zon-zee-strand-popnummers vol escapisme, nostalgie en ongebreideld optimisme.
Anno 2012 ziet de wereld er helemaal anders uit. Indignado’s schreeuwen op Wall Street en elders hun onvrede uit over het instortend kapitalistisch systeem, terwijl de crisis als een wilde leeuw om zich heen klauwt. Revolutionair schenengeschop van een nieuwe generatie angry young men lijkt meer op zijn plaats dan onbevangen zondagskindpop. De gebalde vuist in plaats van de naïef geworpen glimlach. Om maar te zeggen dat we met de nodige scepsis naar Trix vertrekken. Ook al omdat de tweede plaat van The Drums, ‘Portamento’, nergens het niveau van het titelloze debuut haalt.
Gelukkig zijn The Drums er op gebrand om dat sluimerende cynisme uit ons systeem te schoppen. Frontman Jonathan Pierce – met zijn Jommekeskapsel heeft hij wat weg van Pico Coppens – danst een ganse set lang slungelig de ziel uit zijn lijf en is verrassend goed bij stem. De rest van de band, ook al een levende reclame voor United Colours of Benetton, voorziet zijn dansescapades van soundtrack van heerlijk rammelende janglepop die knipoogt naar zowat de hele popgeschiedenis van de afgelopen zestig jaar.
De nummers van hun laatste boreling komen live een stuk beter over dan op plaat. Zo krijgt ‘I Need A Doctor’ bijvoorbeeld een atmosferische outro. En ‘Money’ klinkt zelf ronduit onweerstaanbaar. Wie zijn ogen dichtdoet, hoort ook duidelijke invloeden van Joy Division, vooral in drum- en baswerk. Toch wordt het enthousiasme van het publiek pas echt proefbaar bij de nummers uit debuut ‘The Drums’. Een eerste keer bij ‘Forever and Ever Amen’, waarin Pierce de titel als een mantra kweelt. En later in de set ook bij het immens romantische ‘Down by the Water’ en – noblesse oblige – ‘Let’s Go Surfing’. “I don’t care about nothing”, spuwt de zanger zorgeloos zijn antigif over een dol publiek. Je kan nu eenmaal niet altijd op de barricades staan.
TRIX zet binnenkort onder meer Summer Camp (25.03), Arbouretum (15.04) en Manic Street Preachers (21.04) op het podium. Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Album verdeeld door V2