Foto’s Andre Joose, verslag Bart Somers
Glimps 2012 zit erop. We kunnen terugblikken op een interessante tweede editie, met enkele fijne ontdekkingen. De organisatoren kunnen prat gaan op een meer dan geslaagd festival. Een van de weinige dingen die beter zouden kunnen is de aanduiding van de zalen. Voor wie Gent niet kent is het niet evident om in het donker en in de regen op 20 minuten van de Charlatan naar de Handelsbeurs te gaan met een plannetje op A5-formaat. Volgende keer bewegwijzering in de straten zou geen zotte luxe zijn. Verder vinden we het gek dat Studio Brussel niet duidelijker aanwezig was, bijvoorbeeld om Music For Life-badges aan de man te brengen. Onze fotograaf Andre merkte voorts op dat er overdag nog meer activiteiten zouden kunnen plaatsvinden, sessies van groepen in Gentse platenwinkels bijvoorbeeld. Voor het overige: no complaints at all.
Ook gisteren probeerden we weer te focussen op acts die we nog niet hadden gezien. De eerste onder hen speelde in Trefpunt en heet Mile Me Deaf. De noise pop van de Oostenrijkers kwam live een stuk rauwer uit de verf dan op plaat. De nerdy look – of wat dacht je van een bassist met een typische slungelbril en een soort Hawaï-hemd met kattenkoppen in plaats van palmbomen – paste perfect bij de lo-fiklanken die onvermijdelijk deden denken aan Sonic Youth en Pavement. Dankzij het fun-aspect was Weezer af en toe ook in de buurt. Wat zeggen we dan? Beter goed gejat dan slecht verzonnen. Bovendien zette de band zich in het kleine zaaltje in alsof ze voor een volle Marque stonden te spelen. Uitmuntend kon je de set niet noemen, al zaten er enkele hele sterke songs in en zorgden deze Wiener Lärmknaben voor een geslaagd begin van de avond. Moge het einde van de wereld klinken zoals de noise-explosie in hun laatste lied.
Van de slordigheid togen we daarna naar het oog voor detail en van de noise naar de subtiliteit, want veel rustiger ging het eraan toe in Zaal Miry van het Conservatorium bij Slaraffenland. Het geluid van dit vijftal in één zin beschrijven is onmogelijk. Muzikaal leunen ze aan tegen post-rock en jazz, hoewel ze teveel zingen om zich zomaar in die hokjes te laten drummen. Helemaal onder de indruk waren we niet. Ondanks een enthousiaste reactie van de zaal vonden we de bindteksten te lang en te nietszeggend, en haalden ze constant de vaart uit het optreden. De muziek van de Deense formatie is meer iets voor Bozar of de Feeërieën dan voor een puur rockfestival, en benadrukt de diversiteit van de Glimps-line up. Thuis zullen we hier niet snel naar luisteren, hoewel je live vaak zo gefascineerd kunt raken door dit soort dingen dat het net wel heel mooi wordt. Dat was gisteren echter niet het geval. Voor de liefhebbers: Slaraffenland heeft bijna een nieuw album klaar dat begin 2013 in de winkels zou moeten liggen.
De ene Deen is de andere niet, en daarom wilden we in de Charlatan Zaal checken wat Thee Attacks in petto hadden. Ondanks een ontgoochelend album eerder dit jaar, verwacht je van een garagerockband live wel een energieke show. Dit combo kon de verwachtingen toch niet helemaal waarmaken; in het beste geval bewijzen ze hoe goed The Hives zijn, als je beide acts gaat vergelijken. Thee Attacks gooien net als hun Zweedse collega’s alle clichès van het genre op een hoopje, alleen doen ze dit minder scherp, minder vuil, met minder overtuiging en bijgevolg ook gewoon minder goed. De fijne mix van The Black Keys en The Black Crowes tijdens het 3de nummer deed onze hoop even opflakkeren dat het nog wel in orde zou komen met hun set. Daarna was het vet echter opnieuw van de soep. Je weet nooit hoe een carrière loopt, al zien we deze jongens na een zwak klinkend en matig onthaald album nog niet zo snel een ijzersterke live reputatie opbouwen met dit soort vertoningen.
We verlieten de Charlatan een beetje vroeger dan gepland om een plaats te bemachtigen in De Fabriek voor Imaginary Family. Dit bleek geen slecht idee, want toen de jonge zangeres aan haar optreden begon, zat het zaaltje helemaal vol en moesten de laatkomers zich in een hoekje wringen. Indiestyle was vorige week vol lof over de ‘Hidden EP’ (de review lees je hier) en ook het optreden op Glimps verdient een dikke duim in de lucht. Tijdens de eerste 2 songs verscheen Joanna Isselé nog alleen op het podium, daarna liet ze zich bijstaan door 2 bandleden. In beide gevallen kregen we een ticket heen en terug voor een vlucht uit de realiteit. We zouden het ondanks de nationaliteit van de zangeres bijna durven hebben over IJslandse schoonheid, en dat staat bij ons meestal gelijk aan hemels. ‘The Bird Watcher’ zorgde vrij achteraan in de set voor een logisch hoogtepunt, al vonden we het liedje daarna, over een verborgen stadje, nog mooier, van het niveau van de beste Mazzy Star zowaar. Na Amatorski en Love Like Birds baart de Gentse kraal der fluistermuziek weer een nieuwe blinkende parel.
Afsluiten deden we met een beetje repetitieve drukdoenerij, want in de Handelsbeurs konden we de krautrock van Camera horen, zien en ruiken. Jawel, de groep had de zaal laten vullen met wierookwalmen, wat samen met het erg schaarse licht voor een speciaal en uniek sfeertje zorgde. Het is moeilijk om binnen dit genre nog erg vindingrijk uit de hoek te komen, en even weinig origineel als de groepsnaam klonk ook de muziek van deze Duitsers. Erg vonden we dit hoegenaamd niet want elke song groeide mooi naar een geslaagde climax en zat strak als de onderbroek van Lana Del Rey die per ongeluk om het lijf van Beth DItto is beland. Zonder geestesverruimende middelen sloten we Glimps dus toch nog af in hogere sferen.
Uiteraard moet je op een showcasefestival noodgedwongen een hoop dingen missen. Zo hadden we ook graag BRNS, Marble Sounds, Oscar & The Wolf en vele anderen gezien tijdens naar verluidt spectaculair mooie optredens. Je kan nu eenmaal niet en de boter, en het geld van de boter, en de glimlach van de boerin hebben. Glimps zorgde 2 dagen lang voor veel goede concerten, aangename ontmoetingen met mensen van binnen en buiten de muziekwereld, en dankzij het zoeken naar zalen kennen we Gent ook alweer een beetje beter. Wat niet wil zeggen dat we onze roep om betere bewegwijzering weer laten vallen.
Meer hoogtepunten vind je hoogstwaarschijnlijk via www.glimpsgent.be.