De geuzennaam ‘lelijkste land ter wereld’ lijkt enkele positieve bijwerkingen te hebben. De talrijke tuinhuizen, veranda’s en vooral garages schijnen volgens de overlevering een kweekvijver voor groepjes die graag opereren onder de noemer garage rock. Cactus besloot samen met Rock Zerkegem de handen in elkaar te slaan om met een toepasselijk genaamde ‘Peyote Night’ aan drie beloftevolle Belgische bands een podium te geven om hun kunstjes te tonen. Het Amerikaanse Corners werd op het laatste moment nog toegevoegd aan de line-up, wat de internationale allure alleen maar ten goede kwam.
Om iets na zeven mochten Tin Fingers de spits afbijten. Het dromerige geluid van de groep zorgde in combinatie met het vroege tijdstip voor een nogal stoïcijns publiek. De band zelf speelde vrij statisch, alsof er nog een kater te verwerken was. Het vijftal liet geen beklijvende indruk achter, al waren er zeker voldoende genietbare nummers.
The Tubs besloten het over een andere boeg te gooien en knalden op volle vaart door hun set. Spelplezier, humor en zelfvertrouwen waren allemaal in overvloed aanwezig. Dat zorgde voor genoeg hoogtepunten: de vette baslijn in ‘Novastar’ bijvoorbeeld, of de geslaagde cover van Bob Dylan’s ‘You ain’t going nowhere’ en de Kurt Vile-vibe die in single ‘Everyday I’m wastin’ aanwezig was.
Wie zonder voorkennis zou luisteren naar Corners denkt gegarandeerd dat het om een in de vergetelheid geraakte Britse postpunkband was uit de late jaren tachtig. Ook live deden ze er alles aan om zoveel mogelijk aansluiting binnen het Britse canon te zoeken. Zanger Tracy Bryant deed wel erg hard denken aan Ian Brown, terwijl multi-instrumentalist Jeff Rumano in de kleerkast van Liam Gallagher was gedoken. Muzikaal klonk het niet al te belegen, al was de meerwaarde van de groep op een Belgische garage-avond niet helemaal duidelijk.
Gelukkig waren Double Veterans er om ons weer wakker te schudden. Alleen al de fanclub die ze op de been brachten was goed voor een plekje als headliner, maar ook muzikaal belichaamde het trio alles waar je als Belgische garageband voor kan staan. De nummers maakten live hun eigen thema’s helemaal waar en de band speelde zo goed als foutloos – iets wat in hun vakgebied zelfs zijn charmes heeft. Er werd veel gedronken, geduwd en gespuwd waardoor Lee Swinnen en co ervoor zorgden dat we onze trip naar Brugge toch de moeite waard vonden. Al speelden de lekkere barbeque en de fijne plaatjes waarmee Alpha Whale de optredens aaneen reeg daar ook in mee. We vragen ons alleen af waarom er zo relatief weinig mensen aanwezig waren. ‘t Is ten slotte niet omdat je garagerock maakt dat je op vlak van bereik niet groter mag durven denken dan een overdekte parkeerplaats.
Cactus programmeert binnenkort The Hickey Underworld + Cheatahs (21.05), LIIMA (17.06) en het Cactus Festival (10-12.07). Alle info en tickets vind je op de website.