Aan de Vlaamse zijde van de taalgrens is Béatrice Martin, alias Coeur de Pirate, niet meteen de grote ster. Nu en dan worden hitjes als ‘Adieu’ en ‘Pour Un Infidèle’ op Radio 1 gedraaid, maar veel verder dan dat komt het vaak niet. Ten zuiden van Brussel is het anders. Daar is Coeur de Pirate een fenomeen. 23 is ze ondertussen en op haar meest recente plaat ‘Blonde’ (2011) klinkt de Canadese nu eens doorleefd, dan weer fris en jeugdig. Dat haar toerkaravaan halt hield in het Koninklijk Circus had een tot de nok gevulde zaal tot gevolg. Opvallend ook hoezeer dit concert voor veel gezinnen als een familiemoment gezien werd. Kinderen met popcorn in de hand: een beeld dat je bij een doorsnee indieconcert niet snel zal zien.
Het voorprogramma werd door Maissiat gebracht en was een ideale opwarmer voor de komst van Martin: eveneens een pianoconcert dat met Franse luisterliedjes de zaal rustig klaarstoomde. Bij het merendeel van de nummers werd de jonge Franse begeleid door een akoestische gitaar, maar tijdens de (toepasselijke) afsluiter ‘Le Départ’ straalde ze een zelden geziene flair uit. We noteren nog eens in drukletters ‘Maissiat’: een aangename kennismaking.
Brussel was de voorlaatste halte van de Europese tournee die Coeur de Pirate langs heel wat Franse zalen had gebracht. Als een wervelwind zette de Canadese haar set in: het drieluik ‘Cap Diamant’, ‘Adieu’ en ‘Fondu Au Noir’ toonde aan hoe populair ze wel is, een ganse zaal schuifelde op zijn stoel en overal werd vervolgens ‘Ensemble’ meteen enthousiast meegezongen. Het leek alsof niets fout kon gaan: Coeur de Pirate had al gewonnen voor ze goed en wel was begonnen.
Anders dan toen ze ruim drie jaar geleden furore maakte in de AB, zat Martin deze keer helemaal alleen achter haar vleugelpiano, nu en dan bijzonder breekbaar ogend. Als zangeres bewees ze zich echter eens te meer toen ze ‘Pour Un Infidèle’ bracht, een song die ze op haar debuutplaat samen met Julien Doré zingt. Daar waar ze op cd misschien wat kinderlijk en simplistisch kan klinken, was de blonde pianiste live weergaloos.
‘You Belong To Me’ was midden in de set een welkom uitstapje. Want zonder dat we het goed beseften, waren op 20 minuten maar liefst zeven songs de revue gepasseerd. Het gevaar bestond erin dat Coeur de Pirate een soort jukebox van haar eigen liedjes werd. De cover van Sue Thompsons countryhit ‘You Belong To Me’ wist echter precies op het goede moment wat vaart uit de set te halen. De Canadese vertelde hoe haar vader haar als kind het lied bracht voor ze ging slapen. Daarna verliet Martin even haar safe haven aan de piano en waagde ze zich voor ‘Verseau’ en ‘Hôtel Amour’ aan een (elektrische) gitaar. Als gitariste doet Coeur de Pirate met wat verbeelding aan Julia Stone denken: ietwat onschuldig ogend, wat geveinsd verlegen.
De set danste verder op en neer en kende met ‘Francis’ het logische hoogtepunt. Overal in de zaal haalden mensen hun harten op en tussen de balustrades van de balkons wiegden de benen van kinderen vrolijk mee. De toegift bestond uit ‘Le Vent Et La Rivière’ en het bijzonder ingetogen ‘Place De La Republique’. In tweede instantie wist de Canadese met een reprise van het van Woodkid geleende ‘I Love You’ en de monsterhit ‘Comme Des Enfants’ de zaal helemaal voor zich te winnen.
Dat Franstalige nummers moeilijk écht doorbreken bij ons lijkt evident. Coeur de Pirate is echter een parel die in Vlaanderen dringend ontgonnen dient te worden. De 23-jarige zangeres wist met een heel fijne mix van jeugdige onschuld en doorwinterde pianomuziek haar klasse zeer goed te etaleren. Het was anderhalf uur lang genieten.
Binnenkort wordt in het Koninklijk Circus ook nog Seasick Steve (10.05), Cocorosie (26.05) en The National (25.06) verwacht. Tickets, info en de volledige kalender zijn te vinden op de website van het Koninklijk Circus.