Hip Amsterdam had zich verzameld voor de vijftiende editie van Appelsap. Dit jaar eenmalig in het Flevopark, wegens werken aan het vertrouwde Oosterpark, maar dat kon de pret voor de 15.000 aanwezigen niet drukken.
Als eerste act op de Noisey-stage stond een van de spannendste rappers van het moment. De Brits-Nederlands Dusty kwam er zijn pas uitgebrachte ‘Pigeon’-ep voorstellen. Wie al vroeg naar het terrein was afgezakt, kreeg een uitstekende show, waarbij loden beats en donkere teksten sterk contrasteerden met de vreugde en het enthousiasme dat de man zelf toonde. Slechts een enkele opmerking viel te noteren: de interactie met het publiek viel in het water doordat er (onterecht) bijna geen toeschouwers aanwezig waren.
De opener op de Main Stage was internetsensatie Yung Internet. Yelli moest afhaken, waardoor Yung Mauro samen met vaste dj/producer Hyperlink de hele show moest dragen. De wijze waarop hij dat deed was magistraal. De drugged-out en trage klanken van hun nummers kwamen live volledig anders over. De bas werd een niveau hoger gezet, en de raps kwamen meer naar voor in de mix, waardoor een meer feest-klare klank tentoon werd gespreid. Als afsluiter werd ‘1 Affoe X 2’ gespeeld, waarbij de nieuwe sound leidde tot gekke dansjes en euforische taferelen.
Al van bij het betreden van het Flevopark viel het op: SMIB was overal, op officiële en minder officiële reclame. Het eerste moment waarop de Noisey-stage volliep was aangebroken. Er werd geopend met een song van de Bummy Boys (oftewel de samenwerking tussen RayFuego, KC en GRGY). Meteen was de ontlading groot bij het publiek, hoewel het begin van de show ontsierd werd door de artiesten die zelf blikken bier richting het publiek gooiden. De grimmige sfeer bleef heel de set hangen, maar paste wel perfect bij het soort hiphop dat de SMIB-crew bracht. Hoewel hij het waarschijnlijk zelf niet graag hoort, toonde RayFuego dat hij de onbetwiste kopman van het collectief is. Dit kwam, naast de beste podiumprésence, door de angstaanjagende/enthousiaste uitbarsting bij ‘Briesje’.
Over New Wave kunnen we kort zijn: lees gewoon het uitgebreide verslag.
Enkele grime-toppers waren in de vooravond geprogrammeerd op de Noisey-stage. Als eerste was Stormzy aan de beurt. De dj mocht tijdens zijn set, in een tijdsslot van een halfuur, doodleuk zo’n 10 minuten plaatjes draaien om het publiek op te warmen. Uiteindelijk betrad Stormzy dan toch het podium om energiek zijn raps te brengen. Grote hit ‘Shut up’ werkte op een vreemde manier contrasterend. De trage beat zorgde ervoor dat ook de set wat inzakte. Gelukkig werd die snel nieuw leven ingepompt met ‘Know me from’. Achteraf bleef een dubbel gevoel hangen. We kregen slechts een kleine 20 minuten raps voorgeschoteld, maar die bleken enorm goed gebracht te zijn. Met meer eigen werk zou een halfuur makkelijk te vullen moeten zijn voor de Londenaar.
Ondergetekende bleef nog even hangen voor het eerste deel van Mumdance en Novelist. Dat optreden draaide uit op een grote sisser. Het duo staat bekend om hun futuristisch klinkende grime, die zelfs gelinkt wordt aan Rabit. Helaas kwam Novelist pas in het tweede deel op het podium. De eerste veertig minuten werden volgemaakt met een dj-set waarin vooral stereotiepe grimehits aan bod kwamen. Over de vijf minuten Novelist die we nog mee konden pikken, kunnen we kort zijn: wat de Brit toonde was van het hoogste niveau, hij werd niet zomaar binnengehaald bij XL Recordings.
Rich Homie Quan was vanuit Atlanta naar Amsterdam gevlogen voor, laten we eerlijk zijn, de headlinerstek. De Young Thug-collaborator toonde dat hij, in tegenstelling tot gevreesd, een show kon geven. Dit viel vooral op door kleine momentjes, waarop het optreden iets te hard ingestudeerd overkwam. In combinatie met het herhaaldelijk stilleggen van de muziek leidde dit ertoe dat de sfeer moeilijk in de set kwam. Gelukkig veranderde dit helemaal naar het einde toe, wanneer bekender werk werd gebracht. Achtereenvolgens vuurde de hiphopper ‘My nigga’, ‘Flex’ en ‘Type of way’ op het publiek af. Hierdoor ontstond, mede door de zachtere Atlanta-variant van RHQ, een aangenaam dansfeest, eindelijk eens zonder moshpits.
Toen was het tijd voor een nog grotere sensatie in hiphopland. Lees hier alles over Skepta’s optreden op Appelsap.
Als afsluiter verkoos ondergetekende de Soulection-stage boven de heren van Mobb Deep. Wie wanneer draaide was eerder een bijkomstigheid, aangezien de hele crew zijn inspiratie in hetzelfde subgenre vindt. Dat balanceren op de grens tussen hiphop en elektronica, maakt de hele beweging een van de populairste op het internet. Iamnobodi schotelde ons aan het einde van zijn set nog een remix van Kanyes ‘All day’ voor, en sloot doodleuk af met ‘Show me love’. Esta ging dan meer de hiphoptour op, met minimalistische trap, afgewisseld met absolute hiphopbangers als ‘Man of the year’ van Schoolboy Q, of Rihanna’s ‘Bitch better have my money’.