Vooraf was het niet meteen duidelijk wat we moesten verwachten van A. G. Cook zijn passage op het Dour Festival. De labelbaas van PC Music toonde binnen zijn genre al verschillende geluiden en ook de dj-sets die hun weg naar het internet vonden, klonken allemaal heel divers. In Le Labo koos de schuchtere Brit ervoor om vooral zijn eigen hits en het betere werk van zijn internetcollectief in de kijker te zetten. Hoewel hij zo waarschijnlijk de meest toegankelijk mogelijke set serveerde, schenen mensen niet meteen de hitte een uur en een kwartier te willen trotseren voor Alex: aan het einde bleef er slechts een select, maar uitzinnig kransje toeschouwers over. En daar behoorden ook wij toe. Pen en papier vlogen in het rond, dit was zo’n optreden dat onder alle popcultuurknipogen toch vooral draaide om dansen en plezier maken.
Vooral in het eerste deel van de set exposeerde de Londenaar de hyperactieve en hypereffectieve bangers die in zijn gelederen werden uitgebracht. Een snoeiharde opeenvolging van hits deed ons grijpen naar de waterfles, anderen grepen dan weer iets meer naar elkaar in een tegelijk begrijpelijke en onbegrijpelijke mosh pit. Dat tempo aanhouden bleek in het tweede deel van de set dan ook onmogelijk, maar daar kregen we dan weer een blik op een minder maximalistische kant van het label, met zoete remixen van Charli XCX en Palmistry. Ook dat kon bekoren, al werd het spektakel weer helemaal memorabel met een eindoffensief dat vrolijk afwisselde tussen klassieke muziek, happy hardcore en Skrillex-brostep.
Hoewel een dj-set zelden heel spectaculair is, verwende A. G. Cook ruim een uur lang met een quasi-vijfsterrenshow, en hoewel hij ervoor koos om nichehitjes te draaien, bracht hij wel een nog steeds heel erg nieuwe en spannende sound naar Dour. Want, waar danste je nu al eerder op een tegelijk kinderlijk catchy en waanzinnig experimentele kruising van zoveel interessante geluiden? Waar gelijkaardige act SOPHIE de voorbije maanden uitpakte met een viscerale set die de extremen opzocht, lag de extra touch van deze Britse producer duidelijk bij de, overigens perfect aaneengeschakelde, ketting van tegelijk fascinerende en euforische songs. Drijven in zweet was zelden meer aangenaam.
Check onze foto’s van dag 2 hier. Alle reviews van Dour vind je op onze live-pagina.