Wij durven gerust stellen dat het jongste album van Turnover de ideale overgangsmaatregel is van zomerse zwempartijen naar deprimerende najaarsstormen. In Den Eglantier in Berchem mocht de Californische band het mooie weer maken op de eerste avond van z’n Europese tour, al maakte de groep een behoorlijk vermoeide indruk.
Wij blij dat Slow Crush opener van dienst was. In februari mochten we eerste single ‘Dizzy’ al aan je voorstellen, en zondagavond kregen we de kans om te zien hoe de shoegaze-formatie rond de Leuvense Isa Holliday het er live vanaf brengt. Zo onzeker ze begonnen, zo explosief klonken ze op het einde van hun set. De trage, bij momenten zelfs dreunende ritmesectie bracht het vroeg opgedaagde publiek zonder veel moeite in trance. Toch hadden wij Isa graag iets nadrukkelijker gehoord en ontbrak het de groep aan nog enkele sterke songs om de aandacht een hele show onverdeeld vast te houden.
Vooraleer het aan de hoofdact was doorstonden we nog de onderkoelde r&b van vreemde eend in de bijt Palladino, die een weinig overtuigende indruk maakte met onder meer een vrij makke cover van Childish Gambino’s ‘Redbone’. Ook het sociaal incapabele Real Estate-doorslagje Emotional (de naam alleen al) maakte geen bijster goede beurt met ongeïnspireerde nummers en de zwakke stem van zanger Brian Wakefield.
‘Supernatural’ mocht als opener van gloednieuwe plaat ‘Good nature’ logischerwijs de show van Turnover op gang trappen. Meteen viel een wel erg overheersende droge snaredrum op, die de rest van het optreden ongewild de aandacht bleef opeisen en onze aandacht deed afdwalen van de dromerige melodieën. Die melodieën kwamen overigens platter over dan op plaat, en de zanglijnen van frontman Austin Getz gingen verloren in de gitaarpartijen. Het waren vooral nummers van voorganger ‘Peripheral vision’ die ons deden opveren, zoals ‘Hello euphoria’ en ‘Humming’, al verdient ook het aan Deerhunter refererende ‘Pure devotion’ een vermelding.
Ondertussen zagen we op het projectiescherm achter de vier behoorlijk statische muzikanten een vertraagde zonsondergang. Een goede metafoor voor het optreden, want net als een zonsondergang moet de muziek van Turnover het hebben van de vluchtigheid van het moment. Door de weemoed nummer na nummer te rekken zonder ergens wat variatie in te bouwen, verloor hun set helaas aan kracht. Wij dromen graag weg, maar knikkebollen op een optreden is zelden een goed teken. Daar kon een laatste opflakkering in afsluiter ‘Cutting my fingers off’ helaas niets meer aan veranderen.
Den Eglantier programmeert dit najaar o.a. LITE (24.10) en Cheap Drugs (08.12). Alle info en tickets vind je op de website van de zaal.